Zomervakantie 2010; Heerlijk zit ik hier. In het zonnetje op een camping in de Limousine. Op vakantie, vlak voor de finale van het WK. Met de andere campinggasten op een groot televisiescherm geconfronteerd met het verlies. Opmerkelijk was wel het aantal mensen dat ineens verstand heeft van voetbal. De oeh’s en aaah’s kwamen los bij mensen die gedurende de kwalificaties en de competitie waarschijnlijk geen enkele interesse in voetbal tonen. Sport en succes maakt wat los bij de mens!
Al zittend in het zonnetje lees ik een prachtig verhaal van Mart Smeets over Gerrie Kneteman. Al lezend liep de kippevel over mijn lijf. Kippevel die ik ook ervaar als er prachtig sportmomenten in beeld gebracht worden. Of het nou de laatste meters van Maarten van der Weijden zijn, of de overwinning Lars Boom in de Vuelta, dan wel de overwinning van Marhinde Verkerk tijdens het WK Judo, allemaal kan het me kippevel opleveren. In stilte ervaar ik de emoties rondom de mislukte missies, zoals bij Theo Bos of Marcel Wouda. Sport maakt wat mij wat los.
Nog steeds kan ik boos worden op de Chef de Mission in Sydney, die de plank volledig mislaat als Rob Barel juigend in het achterveld over de finish komt. Volgens hem is het ongepast als een sporter op die manier zijn verlies viert! Maar het feit dat een sporter als Rob Barel, in de nadagen van zijn carrière, in een sport die hij op de lange afstand jarenlang heeft gedomineerd, zich op de veel kortere olympische afstand toch had gekwalificeerd was al van grote klasse. En als je dan ondanks de tegenslag in de wedstrijd juichend over de finish komt, is dit een toonbeeld van het karakter van de sporter. Misschien was hier wel blijdschap over het behalen van zijn doel, triathlon Olympisch, en het einde van zijn carriere als topsporter? Een ode aan de sporter!
Om ons vak als sportfysiotherapeut goed te kunnen doen, moet je de emotie van de sporter snappen. De wil van de sporter om ondanks een blessure toch te spelen, moet je goed kunnen kanaliseren! Als voorbeeld kan ik een blog van mezelf aanhalen; Eén week voor het lopen van mijn eerste marathon werd ik ziek. Op maandag belde ik mijn huisarts om te overleggen, maar die was er niet. Zijn vervanger zij doodleuk;”Dan loop je die marathon toch gewoon niet!” In essentie had ze gelijk, maar begrip voor de sporter in mij had ze niet. Na een lange voorbereiding, zowel geestelijk als lichamelijk, zat ‘niet’ lopen simpelweg 'niet' in mijn gedachten. Twee dagen later was ik beter, en op zondag liep ik toch (en verstandig was het niet).
Als sportfysiotherapeut moet je de sport begrijpen, zowel fysiek (inspanningsfysiologisch) als het spelletje zelf. Maar daarnaast moet je de sporter begrijpen. Zijn of haar drijfveren, zijn emotie en haar beleving. Doe je best om die belangrijke wedstrijd alsnog te halen. Maar wees ook duidelijk en resoluut in je onderbouwing om de sporter niet te laten sporten. Per slot van rekening geeft het natuurlijke bindweefselherstel ons een goede houvast. En als alles eenmaal slaagt, dan geeft me dat als sportfysiotherapeut kippevel……
Hallo ik heb een vraag. Als je specifiek een sport fysio wilt hebben moet je dan ook een sport blessure hebben? Of kan je daar met meerdere klachten naartoe?
BeantwoordenVerwijderen