Precies één jaar geleden, op de verjaardag van mijn dochter, sprak ik hem voor het laatst. Ik was op bezoek in Amersfoort en we hebben veel herinneringen uit onze jeugd opgehaald. We hebben gelachen en zure grapjes gemaakt. En ook vertelde hij over zijn hoop voor de toekomst. Een toekomst waarvan hij geen onderdeel meer zou zijn. Hij had jeuk. Lag te schuren met zijn hele lijf tegen zijn bed. En hij kon ook moeilijk op zijn rechterzij liggen. Zijn vrouw maakte de laatste foto van ons. Een laatste tastbare herinnering van die bewuste ochtend. Twee weken daarvoor was ik ook in Amersfoort. Aan de telefoon wist ik heel goed over alles of niks te kletsen, maar in real life, zeker als je weet dat het einde nadert, was het ongemakkelijk. Nadat ik weg gereden was, ben ik zelfs weer teruggegaan. Om te zeggen dat ik van hem hou, en om datzelfde tegen mijn vader te zeggen. Mijn vader vond dat goed, en uit zijn mond is dat toch wel een compliment! De volgende avond werd ik uit mijn bed gebeld. He
Als sportfysiotherapeut ben ik bezig met de bewegende mens. Sport is mijn passie, hardlopen mijn hobby. Als loper heb ik meerdere marathons afgelegd. Amsterdam (10x), Hoorn (3x), New York (1x) Rotterdam (1x) en de Berenloop (4x). In 2010 heb ik de Roparun gelopen en 2012 ben ik gestart in de West Coast Challenge. Twee keer ben ik uitgestapt bij een marathon, maar het heeft me gemaakt tot wie ik ben; een loper die graag relativeert en filosofeert. En vaak nog voor het goede doel ook!