Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend.

Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen.

Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training op het programma hadden staan. Hij was niet te remmen, ondanks alle waarschuwingen over zijn knie, en ondanks iedere kans om af te slaan en de route korter te maken. Hij liep mee tot de koffie. En vanaf die week was dat bijna iedere week zo. In zijn enthousiasme was hij niet te remmen. Zijn knie heeft dat die week nog gemerkt. Maar ach, dat komt wel goed. Dat was één van zijn motto's.

Al snel kwam hij ook sporten bij BeeStrong op de woensdag avond. Samen met zijn vrouw werken aan balans en ontspanning. Eén van de vrolijke noten in een vrolijke groep. En altijd vol dankbaarheid en complimenten. We hebben heel veel gelachen, voor, tijdens en na de trainingen.

Het lopen werd steeds belangrijker. Bij alle wedstrijdjes en bijzondere aangelegenheden was hij erbij. Herkenbaar aan zijn blauwe Lopers Company shirtje en altijd met een grapje. De halve van Amsterdam zorgde ervoor dat hij dit jaar de hele wilde gaan lopen, maar ook in Egmond, Schoorl en Zwolle was hij present. Zijn eerste dertig liep hij op Happy Mind Day. Voor jullie goede doel doe ik alles, en als Fleur 30 km gaat lopen, dan doe ik dat ook. Voor Fleur, maar ook voor MIND. Ook daarin was zijn enthousiasme niet te temmen.

Vorige week liep hij in Sneek. Ik was er zelf niet bij, maar een groot deel van de groep wel. En honderd meter voor de finish ging het mis. Hij kreeg een hartaanval, en viel hard op zijn hoofd. Vanuit de ambulance wist hij te melden dat het allemaal wel goed ging, maar na een tweede hartaanval in het ziekenhuis van Sneek, is hij direct aan zijn hart geopereerd in Leeuwarden. Helaas bleek de val op zijn hoofd te ernstig en kreeg hij vroeg in de morgen een hersenbloeding. Er volge een zenuwslopende week week op de IC in Groningen, waar hij uiteindelijk afgelopen zondag is overleden. Een hardlopende leeuw is van ons heengegaan.

Marcel, ik mis je, jouw ontzettende positieve enthousiasme, je enorme dankbaarheid en altijd vrolijke aanwezigheid.