(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

 Jaren geleden had ik een advocaat nodig. Een vriend nam me mee naar Oprecht Advocaten. Dat was een goede keus! De naam dekte de lading, Oprecht; dus eerlijk en betrouwbaar. Jarenlang hoorde je het woord zelden voorbijkomen. Oprecht was iets dat specifiek gebruikt werd. Het is ook niet zomaar een woord en je moet het niet overal aan vast plakken. Tot eind vorig jaar! Alles en iedereen is ineens oprecht. Je kan de televisie niet aanzetten, of oprecht komt voorbij. In mailings, de krant of in doodnormale conversaties. Oprecht komt overal opduiken. Mijn kinderen zijn er ook goed in. Met regelmaat zijn ze oprecht blij, oprecht goed of oprecht in alles. Maar daar liggen mijn vraagtekens. Is oprecht niet een woord dat teveel wordt gebruikt? Dat vaak gebezigd wordt in een context dat het overbodig is? "Ik heb oprecht goed gevoetbald pap"!; zei mijn zoon een aantal weken geleden. Ik heb goed gevoetbald zou voldoende zijn geweest... En gisteren las ik een mail van een software program

Ruim 18000 dagen geleden ben ik geboren. Een hele dikke 26 miljoen minuten geleden. Zeg maar veel tijd om wat in te beleven. Of wat om te onthouden. Het lijkt veel, maar het is niks, want we zijn in het hier en nu, en wat geweest is komt niet meer, en wat komt dat weten we niet.  Toch zijn we vaak in het verleden, of in de toekomt. Bang of blij voor wat komen gaat, trots of juist verdrietig over wat geweest is.  De meesten van ons worden ‘gelukkig’ geboren. De één iets meer dan de ander, maar over het algemeen scoren we goed. En als er niets is, helemaal niets, blanco dus, dan gaan we weer terug naar die ‘nul’-modus. Niets om je druk over te maken wat geweest is of nog gaat komen, maar gewoon een gevoel van geluk. Toch is het zonde dat we daar vaak niet zijn. Dat we ons laten leiden door de maatschappij. Door verwachting. Of door hardnekkige boosheid, verdriet, of angst die blijft hangen omdat we het blijven voeden. Of omdat onze omgeving het blijft voeden. Of omdat we onszelf niet kun