Lekker lopen in het donker...

Gisteren weer een rondje gelopen. Vetrokken in de vooravond. Lopen in de schemering, en in het donker. Fris weer, geen wind, prachtige omstandigheden. Bij het verlaten van huis realiseerde ik me dat mijn muts en handschoenen niet bij mij had. Attributen die ik achteraf gezien niet nodig had.

Eerste stuk, door de stad was nog wat stijfjes. Gevoelige voeten, en wonderlijke mensen. Veelal zonder enig besef van de verkeersregels! Maar eenmaal aanbelandt bij de Mandela-brug, was mijn ritme al lekker soepel.

Aangemoedigd door de invallende duisternis, heb ik toch mijn route veranderd. Terug naar Purmerend, terug naar beter verlichte paden. Het lopen in het donker  laat me terugdenken aan de Roparun. Waar lopen in de nacht een prachtig onderdeel is. Donkere onbekende paden, die we met veel plezier gelopen hebben. Het weer van vandaag, lijkt op het weer van toen. Heldere hemel, koele lucht en geen enkel zuchtje wind.

Het hardlopen voelt bijna magisch. Als vanzelf gaan mijn passen voort in de duisternis. De stilte om mij heen geeft een serene rust in mijn loopritme. Dansend op mijn gedachten ben ik alweer thuis aangekomen. Lekker lopen, een mooi voorbeeld van #hardlopengaatvanzelf