(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Alweer een oud jaar bijna ten einde. Het nieuwe jaar staat te trappelen, en al onze tradities worden weer uit de kast gehaald. Nieuwe tradities lijken de kop op te steken, zoals het massaal in de fik steken van auto's. Aan oude tradities blijven we soms tegen beter weten in vasthouden. 2019 wordt voor mij een cruciaal jaar, Ik heb me ervoor gewapend! Al sinds half november ben ik gestopt met het drinken van alcohol. Mijn stresslevel was dermate, dat ik misschien wel een goede reden had om veel te drinken, maar mijn verstand zei me dat dit in deze situatie niet goed was. Mijn verstand heeft gewonnen. Sterker nog, ik heb met mijn vrouw afgesproken dat we in 2019 helemaal geen alcohol drinken. Het heeft me aan het denken gezet, dus een aantal zaken ga ik flink veranderen. Je zou het goede voornemens kunnen noemen. Je zou het ook een realistische blik op mijn verzameling aan spullen kunnen noemen. En ook al ben ik niet gelovig, de paus had in zijn. kersttoespraak wel gelijk. Er is

Jarenlang heb ik gedacht dat ik een voetballer was. Voetbal was mijn lust en mijn leven. Ik kon best een aardig potje voetballen, maar ook toen kon ik al hard rennen! Toen ik me meer op het hardlopen ging richten, heb ik nog heel lang gehad dat ik de bal miste. Zou ik harder gaan, als ik achter de bal aan zou lopen? Begin van deze eeuw werd ik gevraagd door de mannen van Webexpose, het huidige NR6, om mee te lopen met de Damloop. Superleuk, lopen in een bedrijfsteam, maar opmerkelijk in die eerste jaren was de afwezigheid van één van de geblesseerde bazen. Uiteindelijk heeft dat geleid tot een experiment; zoveel mogelijk medewerkers van het bedrijf mee laten lopen tijdens de Damloop van 2006. In 16 weken naar 16 kilometer. Wat een succes, want vervolgens zijn we met NR6 doorgegaan naar de marathon van New York en we hebben de Roparun gelopen! Een spinoff daarvan was de start van een loopcursus. Ook in 2006. En de eerste Bijmanloop in 2007. Ik kan met een gerust hard zeggen dat ik

Dit jaar heb ik weer eens de berenloop op Terschelling gelopen. Een marathon voor mezelf. Niemand begeleiden, met niemand meelopen. En ook nog eens op een eiland waar ik graag ben. Mijn voornemen was goed. Trainen door naar het werk te rennen, of terug naar huis, en in het weekend kilometers maken. In het voorjaar ging dat heel goed. Soms mee rennend naar school, soms terug rennend in een tempo waar ik zelf verbaasd van was. Maar na de zomervakantie kwam er flink de klad in. Goed, ik kon terugvallen op de wekelijkse begeleiding van mijn loopgroep, maar verder kwam ik eigenlijk niet. En de berenloop kwam dichterbij! Mijn training heeft uiteindelijk uit drie extra zondagen bestaan. Eén keer 12, één keer 17 en één keer 21 kilometer. Daar heb ik het op gedaan. De berenloop uitgelopen onder de vier uur. Afgelopen weekend heb ik zitten kijken naar een film over Fiona Oakes. Fiona heeft op jonge leeftijd langdurige knieproblemen gehad, waarvoor zij meerdere keren geopereerd is. Uiteindeli

Je kan er bijna niet omheen draaien. Als je op Kreta loopt, wordt je bijna bij iedere steen geconfronteerd met de geschiedenis die het uitademt. Dorpjes die al zo'n 3500 jaar bestaan, en mythes die verbonden zijn met de natuur. Homerus schreef er zijn Iliad en zijn Odysus, met de mount Ida (of Psyloritis) als de geboortegrond van Zeus, de vader van alle goden. En koning Minos in zijn labyrinth van Knossos met zijn Minotaur. De verwevenheid van de mythes met de natuur komt terug in de prachtige verhalen, die met een knipoog door de Griek aan je verteld wordt. Maar ook de schapen en geitenhoeders bieden hun kudde een natuurlijke vrijheid, zonder tussenkomst van medicatie, hormonen of machines. Het blijft onnodig om deze beesten op te eten, maar in ieder geval hebben de kleintjes nog het eerste recht op de melk en de liefde van hun moeder. In de Griekse dorpen zit ook nog enorm veel oude traditie. Vrouwen in het zwart, vanwege verlies van hun geliefden, grote huwelijksfeesten, maa

Het is al maanden warm en droog. Het weer is van slag. Klimaatverandering! Mijn zoon zei:"Ik denk dat Europa Afrika wordt, en Afrika Europa pap!" Gisteravond liep ik door de hitte naar huis toe. Het zal rond de dertig graden geweest zijn. Warm, maar prima om in te lopen als je weet wat je doet èn wat je kan. Dus toch pittig doorgelopen naar huis, want het waren maar vier kilometers. Lekker zweten, maar na het douchen als beloning lekker in de spa! Vanochtend ben ik natuurlijk ook weer teruggelopen naar het werk. Mijn fiets stond per slot van rekening hier. Het was warm, maar toch een stuk frisser dan gisteravond. Op donderdagavond loop ik met de loopgroep. We lopen pas laat, om 20:00 uur, maar nog steeds is het dan warm. Misschien moet ik toch het advies van mijn zoon aanhouden. Lopen zoals ze dat in Afrika doen. In Kenia lopen ze 's ochtends vroeg, voor dag en dauw. En als we dan toch Afrikaanse omstandigheden hebben, worden wij dan de nieuwe Kenianen???

Loopjaren. Die heb ik nu wel. Praktisch iedere week lopen. Soms wat meer, soms wat minder. Met mijn eigen loopgroep, in mijn eentje of samen lopen met vrienden. De afgelopen jaren heb ik ook nog wat mensen begeleid in hun struggle voor de marathon. Meelopen tijdens een eerste marathon, of 'hazen' voor een persoonlijk doel. Iets wat ik in de toekomst ook zeker zal blijven doen. Want oh wat is het mooi als je erbij bent als mensen zichzelf overwinnen! Als je hardloopt maak je veel mee. Afgelopen periode nog. Ik moest een keer stoppen omdat er een alpaca op de weg stond, en even later stond er ook een schaap bij. Gevaar op de weg, dus schaap en alpaca een erf op gedreven. Wachten op hulp van de eigenaar om de beesten weer achter het hek te krijgen. Met de loopgroep hebben we kennis gemaakt met de "Terror Oehoe", en ook zijn we getuige geweest van een paar banden die door een gestoorde kerel werden lek gestoken. Gekkigheid ten top. Je beleeft het allemaal. Sinds kort

Niet lang geleden schreef ik dit: “Het zal een levensfase zijn. Onderdeel van mijn huidige leven. Ik merk het al een aantal weken. Ik ben gewoon vrolijk. Er is geen enkele reden voor, maar toch merk ik dat ik onderhuidse woede heb. Van het minste of geringste kan ik van binnen boos worden. Ik kook niet van woede, scheld ook niemand verrot. Maar het is gewoon een constatering. Misschien is het tijd om te veranderen. Misschien ben ik te lang een lieve naïeve jongen geweest. Aan de andere kant voel ik me daar goed bij! Waarom meegaan in de negativiteit van alledag. Waarom zou ik verdrinken in de materiële zucht waar de huidige tijd alles om draait.” Er "was" en "is" reden genoeg om me zo te voelen. Als je geconfronteerd wordt met oneerlijkheid, en je vergelijkt dat met hoe je behandeld wordt, dan snap ik dat mensen bepaalde dingen gaan roepen of doen. Laatst maakte ik een vergelijking tussen de situatie waarin ik zit, met andere zaken waarin mensen duidelijk schu

Niet lang geleden was het in het nieuws; "De meeste sportverenigingen verkopen amper gezond voedsel". Een kantinemedewerker zegt:"Ze zijn al gezond op het veld, en het moet kunnen om eens goed te zondigen. Gezonde voeding verkoopt niet, maar vette hap doet het uitstekend." Vlak daarna kwam daar nog zo'n opmerkelijk bericht overheen:"Mensen die niet ontbijten, hebben een grotere kans op aderverkalking." Dit was de conclusie van een krant op een Spaans onderzoek, waarbij de onderzoekers overigens zelf concludeerden dat de niet-ontbijters er in het geheel ongezonde levensstijl op nahielden. Klap op de vuurpijl was het laatste bericht: "Een uur lichaamsbeweging in de week verkleint de kans op een depressie". Wat ik me dan afvraag;"Wat doen we de dan rest van de week?" Als sportfysiotherapeut ben ik bezig met de bewegende mens. En als mens achter de sportfysiotherapeut ben ik dol op sporten en bewegen! Bewegen is een belangrijk deel va

He was only 96 when I first met him. It was the first time I was in England to meet my wife's family. He was still living on his own, with some help from his son and daughter, but still going strong. He was a huge fan of Arsenal, but also very kean on watching Rugby. Fish and chips served with a cold beer was his favourite meal. He could tell lots of stories about the old days. Especially about the second world war, about the dog he found, and about playing football against other soldiers. But also the brilliant strory about visiting the old picture house, watching the news about the Titanic. Or playing alongside the traintrack of Strawberry Line. He could tell it like it was just yesterday. "My granddad was by far the kindest and sweetest person I ever met”; is what she told me. Her best memories are probalbly about walking with him in Clevedon to the horses as a little girl. Just having fun and on the way back buying penny sweets in the newspaper shop. On his 101st bir

De gemeenteraadsverkiezingen komen er weer aan. Gelukkig niet in mijn dorp. Mijn straat is dus ook niet overladen met borden, vastgehangen met grote hoeveelheden tie-raps met de meest onzinnige foto's of slogans erop. Maar in Purmerend is dat wel zo. Véél te veel partijen, en veel onzin dus ook. Eéntje wil meer plastic scheiden. Prima initiatief. Maar ga dan ook zorgen dat dat plastic gerecycled kan worden. Kras recycling (de grootste plastic verwerker van Nederland) kan daar over meepraten. Er liggen voor de kust van China al ruim anderhalf jaar vier grote boten met plastic die ze in China niet willen recyclen. Die oplossing moet landelijk èn internationaal gevonden worden. Niet binnen de gemeente politiek. Of ze willen een grote plasticrecyclingscentrale bouwen in Purmerend? Maar dat was volgens mij niet de bedoeling. Maar sport is ook een issue. Gelukkig. Investeren in bewegen, vooral bij kinderen, is in mijn ogen een must. Steeds vaker wordt ik geconfronteerd met kinderen d

Ik heb er al eerder over geschreven. Het overkomt me met regelmaat. En afgelopen donderdag was het weer eens zo ver. Samen met mijn vrouw liep ik door de binnenstad, toen ik werd overvallen door een voorjaars-allergie-aanval. "De eerste de beste drogist is voor mij"; meldde ik haar. En bij het binnenlopen van het Willem Eggert Centrum, was er één. Ik stond te wachten op een middel ter onderdrukking van mijn jeuk en tranen, toen er plots een harde BOING te horen was. Bij het omkijken zag ik een rollator wegschuiven van de roltrap, en een oudere dame ondersteboven naar beneden glijden, terwijl de roltrap nog omhoog ging. Met een sprint rende ik naar de dame toe, terwijl anderen de roltrap wisten te bedwingen. Daar lag ze, ondersteboven. "Ik dacht dat het wel kon"; was het eerste wat ze tegen me zei. Ondanks de hulptroepen die arriveerden, heb ik me toch over haar ontfermt. Langzaam kwam ze zelfstandig tot zit, en de dames van de drogist hadden toch maar een ambula

De wekker staat vroeg. Zeven uur start ik op mijn werk. En toch wil ik hardlopen. Het is donker. Ondanks dat het net hard heeft geregend, is het nu droog. De start op de vroege morgen valt me altijd zwaar. Mijn benen zijn nog stijf, en de late avond van gisteren, met de korte nacht daarop, zullen het gevoel er niet beter op maken. Als ik langs het voormalige stationsgebouw van Kwadijk loop, denk ik iedere keer hetzelfde. Waarom ben ik vandaag gaan lopen? Toch weet ik beter. Ondanks het feit dat ik in de meters daarna nog zware benen heb, gaat het vervolgens iedere stap beter. Mijn doorbloeding komt op gang, en mijn gedachten glijden langzaam weg van de route die ik loop. In die winter loop ik meestal binnendoor. Het verschil is maar een paar honderd meter, maar die route is beter verlicht. In de zomer loop ik meestal langs de ringvaart. Heerlijk langs het water. Een route om in mijn gedachten te verdrinken... Het is maar een kort stukje naar mijn werk. Vier en een halve kilometer.

Vanochtend zat ik op mijn fiets op weg naar mijn werk. Heerlijk weertje, koel briesje, maar met muts op en handschoenen aan goed te doen. In het algemeen wordt ik weinig ingehaald, dat zal wel met het tempo te maken hebben, maar soms komt er wel eens iemand voorbij rijden. Meestal prikkelt het mij om harder te gaan fietsen, maar vanochtend niet. Ik was lekker relaxed aan het fietsen. Toch was ik op enig moment rijkelijk verbaasd. Een jonge moeder, met haar nog jonge kind reed mij op haar elektrische fiets voorbij. Een speedbike was het. En gezien het tempo dat ze ontwikkelde, maakte ze goed gebruik van de trapondersteuning. Dat ze zelf geen helm op had, maakte me niks uit, maar ik vond het vreselijk om te zien dat het jongetje onbeschermd achterop zat. Een ongeluk zit in een klein hoekje, en hoofdletsel heb je met zulke snelheden makkelijk opgelopen. Dus waarom geen helm voor deze kleine man. Overgeleverd als hij is aan de stuurkunsten van zijn moeder. Veiligheid.nl heeft een campa

Deze blog is een afspiegeling van mijn gevoel. Ik probeer een verhaal te vertellen. Soms is het een weergave van wat ik beleef, soms is het een les over mijn vak, soms is het een boodschap. Maar altijd gevuld met datgene wat in mijn hart zit. Ik heb wel eens gelezen dat communiceren zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten is. Je hebt te maken met een zender en met een ontvanger. En beiden geven kleur aan de geschreven of gesproken woorden. De stemming van de ontvanger geeft kleur aan de boodschap van de zender. Bij geschreven woord, is het dan ook onmogelijk om de emotie van de zender in zijn uitdrukking af te lezen. Wij proberen onze kinderen iets mee te brengen. Als je iets zegt, zeg dan iets positiefs, en hou anders je mond dicht. Een goed streven, maar zelf lukt het me natuurlijk ook niet altijd. Toch is het nooit leuk om ongevraagd je mening te ventileren. Om aan iets positiefs een negatieve lading te geven. Als ik nieuwe schoenen heb, dan vind ik ze leuk. Daarom heb ik ze.

Ik begeleid op donderdag een loopgroep. Heerlijk! Een groep van de meest uiteenlopende mensen, maar door het gezamenlijke belang zijn ze heel homogeen. Iedere donderdag is weer een feest. Lopen en lachen, het plezier spat eraf. Ik heb eens gevraagd naar de motivatie van de lopers. Prachtige verhalen die ze hebben opgeschreven. Veelal intrinsieke redenen die ons helpen in het dagelijkse leven door te gaan. Een leeg hoofd en een beter gevoel zijn vaak de belangrijkste drijfveren. En dan zijn er de opmerkelijke verschijningen. Jeroen, die van een onopvallende loper, naar een verschijning in loopland is geworden. Zijn 12x42,195 is een prachtig voorbeeld van doorzettingsvermogen en controle. En vergeet Fred niet. Fred was het laatste jongetje dat uitgekozen werd in de gymles op school, en van fervent visser, anti-beweger, is hij getransformeerd tot een super-enthousiaste marathon loper, die zijn eigen gezondheid op deze manier ook heeft teruggevonden. Op deze manier kan ik alle lopers

Afgelopen maandag was blijkbaar de echte 'blue monday'! Mijn start van de dag was al raar. Ik was vergeten dat ik vrijdag mijn fiets op het werk had laten staan, dus ik stond 's ochtends beteuterd te kijken waar mijn fiets was. Aangekomen op het werk bleek ik twee patiënten tegelijk te hebben, en dat was niet de eerste keer deze dag....*@#! Toch viel dat allemaal in het niet bij de grootste schok van de dag. Eén telefoontje. Ze was denk ik al sinds 1997 wisselend bij me op de praktijk. Door de jaren heen met allerlei fysieke klachten. Nieuwe knieën, nieuwe heup en ga zo maar verder. Ik heb haar heel veel gezien. Ik heb haar heel veel gesproken. Ze oogde rustig en introvert, maar was fanatiek als het over Ajax ging. En geïnteresseerd was ze zeker. Alle verjaardagen wist ze uit haar hoofd, en aandacht voor sociale details had ze ook. Ze droeg een verhaal met zich mee, het had haar leven geschreven. Maar het gaf haar juist respect en bewustzijn naar anderen toe. Afgelopen

Ik kijk niet vaak meer naar de TV. Vandaag zowaar wel heel even. En ik weet niet waarom, maar prompt zie ik dan iets wat me raakt. Waarvan ik denk, realiseerden we dat allemaal maar eens. André Kuipers was in beeld. Astro André op bezoek bij Humberto Tan, en ik keek naar een klein stukje van een herhaling. Mijn oog viel erop. Zomaar. Maar zijn boodschap kwam keihard binnen! Jarenlang heb ik zelf ook niet het besef gehad. Ik was bezig met mijn eigen geluk en vond (en vindt) heel veel mooi. Ik dacht dat ik veel rekening hield met de belangrijke zaken, maar voor de belangrijkste had ik eigenlijk geen oog. Mijn vrouw vertelde net over een specifieke groep die bij haar sport. Over een groep die anders is dan alle anderen. Ze zei:" Weet je waarom? Ze hebben alles al een keer meegemaakt, en laten je beseffen wat er werkelijk belangrijk is. En dat is niet waar de meesten van ons dagelijks mee bezig zijn.....!" Terug naar André. Vanuit de ruimte zag hij hoe klein de aarde eigenlij

Al miljoenen jaren lopen er voorlopers, of andere soorten van ons huidige mensensoort, op deze aarde. Wij, de Homo Sapiens, werden duizenden jaren geleden nog vergezeld door de Homo Neanderthalis en de Homo Erectus. Maar op dit moment zijn we de enige in ons mensensoort. De evolutie heeft ons iets gebracht, namelijk dat we heel goed kunnen lopen. En ondanks dat we zelf denken dat we heel goed kunnen hardlopen, zijn we in verhouding met andere diersoorten waardeloze hardlopers! Als we al 30 kilometer per uur kunnen halen, dan kunnen we dat maar heel kort volhouden. Terwijl er andere diersoorten zijn die véél harder gaan, en dat ook nog eens veel langer vol kunnen houden. Voor wandelen geldt dat niet! Sterker nog, we zijn daar heel goed in èn we hebben daar een andere kwaliteit die bij geen enkel ander dier is terug te vinden; als we harder wandelen, kost dat relatief gezien minder energie. Dus, als we stevig doorwandelen, kunnen we dat heel lang volhouden. Als we wandelen, is er c

Ik citeer van www.veiligheid.nl: hardloopblessures: de cijfers Hardlopen is een populaire sport: ruim 2 miljoen Nederlanders lopen hard. Gelijk hebben ze, want hardlopen is een leuke en uitdagende sport. Maar helaas ook de sport met het grootste aantal blessures – na voetbal op het veld. Hardlopers hebben drie keer zoveel kans op een blessure als gemiddeld bij sport.   In 2014 liepen hardlopers in totaal 710.000 blessures op. Bij 30% van die blessures is vervolgens medische hulp nodig van bijvoorbeeld een arts of fysiotherapeut. Gelukkig komt het relatief niet vaak voor dat iemand naar de Eerste Hulp moet: in totaal gebeurt dit 2.300 keer per jaar.   Wie geblesseerd raken? Mannen hebben vaker een blessure dan vrouwen, maar de kans op een blessure is bij vrouwen groter dan bij mannen. Lopers tussen de 20 en 34 jaar zijn het kwetsbaarst. Meest voorkomende blessures bij hardlopers zijn die aan knie en onderbeen – inclusief de achillespees.  Als oorzaak wordt vaak overbelasting

Het is nu een half jaar dat ik geen dierlijke producten meer eet. Als je me in een hokje plaatst ben ik veganist. Als ik grappig doe, zeg ik dat ik gras eet, maar de waarheid is natuurlijk anders. Ondanks wat de meeste mensen beseffen, is er genoeg over wat lekker is, èn waar geen dierlijke producten in zitten. Uiteindelijk is het drinken van bier, met een lekker zakje chips er bij, ook uit te bouwen naar een veganstisch dieet! Dierenleed, dat is één van de redenen geen dierlijke producten te gebruiken. Maar mijn drijfveer is anders. En dat bewustzijn mag zeker meer aandacht krijgen. Het weer veranderd, dat is voor iedereen wel duidelijk. Global warming is de issue. En dat heeft zeker met onze behoeftes en consumptie te maken. We zijn met veel mensen op deze planeet. Misschien wel te veel. En met al onze behoeftes hollen we de aarde uit. Bewustzijn van stroom, en wetenschap dat we iets verkeerd doen is er bij veel van ons wel bij. Maar ik denk dat weinig mensen beseffen wat de gevolg