Doorgaan naar hoofdcontent

Soberheid

Alweer een oud jaar bijna ten einde. Het nieuwe jaar staat te trappelen, en al onze tradities worden weer uit de kast gehaald. Nieuwe tradities lijken de kop op te steken, zoals het massaal in de fik steken van auto's. Aan oude tradities blijven we soms tegen beter weten in vasthouden.

2019 wordt voor mij een cruciaal jaar, Ik heb me ervoor gewapend! Al sinds half november ben ik gestopt met het drinken van alcohol. Mijn stresslevel was dermate, dat ik misschien wel een goede reden had om veel te drinken, maar mijn verstand zei me dat dit in deze situatie niet goed was. Mijn verstand heeft gewonnen. Sterker nog, ik heb met mijn vrouw afgesproken dat we in 2019 helemaal geen alcohol drinken. Het heeft me aan het denken gezet, dus een aantal zaken ga ik flink veranderen.

Je zou het goede voornemens kunnen noemen. Je zou het ook een realistische blik op mijn verzameling aan spullen kunnen noemen. En ook al ben ik niet gelovig, de paus had in zijn. kersttoespraak wel gelijk. Er is te veel hebzucht! We hebben te veel, we willen te veel. Ik heb in ieder geval genoeg. Genoeg broeken, T-shirts, en andere spullen. Ik heb véél te veel schoenen, kan maar één paar per keer aan.

Voor 2019 is mijn thema duidelijk; SOBERHEID! Ik ga alleen nog maar dingen kopen als het echt nodig is. Geen broeken, geen truien, en zeker geen schoenen. En als het dan echt zo uitkomt dat ik een keer misgrijp? Dan zie ik dan wel verder.....

Voor alle duidelijkheid; ik ben een gelukkig mens! Ik wordt iedere ochtend wakker naast een geweldige vrouw, mijn kinderen zijn gezond, en onze ouders ook. Ik heb niks nodig om gelukkig te worden. Geluk zit in mij, niet in de dingen die ik koop!

Reacties

  1. Benoem de zaken zoals ze zijn, die zogenaamde soberheid komt voor uit een te grote mate van hebzucht in je recente verleden, een te grote broek had je aan, en nu.... wie zn gat brand moet op de blaren zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer dat ik deze reactie nu pas lees, maar goed gezegd. Bedankt voor deze bemoedigende woorden. De wijsheid die het uitstraalt, geven aan dat je een duidelijk beeld hebt van deze wereld. Ik geef graag, heb altijd veel gegeven, soms ook aan mezelf maar meestal aan anderen. Ik hoef in ieder geval niet op blaren te zitten, de soberheid is een keuze, net zoals geweldloosheid.

      Een anonieme beller neem ik niet op, eerlijkheid en openheid sieren de kracht die hebzucht overtreffen. Kritiek neem ik graag, het maakt me sterker. Dus nogmaals bedankt voor jouw verhelderende interpretatie op mijn eigen keuzes. Gelukkig nieuw jaar!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!