Doorgaan naar hoofdcontent

Klerenhanger

Ik citeer van www.veiligheid.nl:

hardloopblessures: de cijfers

Hardlopen is een populaire sport: ruim 2 miljoen Nederlanders lopen hard. Gelijk hebben ze, want hardlopen is een leuke en uitdagende sport. Maar helaas ook de sport met het grootste aantal blessures – na voetbal op het veld. Hardlopers hebben drie keer zoveel kans op een blessure als gemiddeld bij sport.
 
In 2014 liepen hardlopers in totaal 710.000 blessures op. Bij 30% van die blessures is vervolgens medische hulp nodig van bijvoorbeeld een arts of fysiotherapeut. Gelukkig komt het relatief niet vaak voor dat iemand naar de Eerste Hulp moet: in totaal gebeurt dit 2.300 keer per jaar.
 
Wie geblesseerd raken? Mannen hebben vaker een blessure dan vrouwen, maar de kans op een blessure is bij vrouwen groter dan bij mannen. Lopers tussen de 20 en 34 jaar zijn het kwetsbaarst. Meest voorkomende blessures bij hardlopers zijn die aan knie en onderbeen – inclusief de achillespees.  Als oorzaak wordt vaak overbelasting genoemd.
 
Van de blessures ontstaat voor 40% geleidelijk. Verder is bijna een op de drie blessures er een die opnieuw opspeelt.

Aantal blessures & behandelingen bij hardlopers

Totaal aantal blessures: 710.000
Medisch behandelde blessures: 220.000
fysiotherapiebehandelingen: 910.000
Behandeling op Spoedeisende Hulp: 2.300 

Bronnen
Hespen, A. van, J, Stubbe, S. Stege en W. Ooijendijk, Blessures Hardlopen (BIS). Blessurevrij lopen? Leiden : TNO KvL; Letsel Informatie Systeem 2014 / 1986-2014, VeiligheidNL; Ongevallen en Bewegen in Nederland 2014 / 2006-2014, VeiligheidNL; Letsellastmodel 2014, VeiligheidNL i.s.m. Erasmus Medisch Centrum

Als je naar de top 10 van hardloopblessures gaat kijken, dan zijn dit allemaal blessures aan de onderkant van ons lichaam. Daar waar het lichaam het meeste belast wordt tijdens het hardlopen! Ik zie veel hardlopers bij ons in de praktijk langskomen, en meestal kan ik ze op een verassende manier helpen. Los van het enthousiasme en het daardoor op de loer liggen van overbelasting, is de oplossing veelal hoger te zoeken dan daar waar deze blessures zitten;

Ons lichaam is één groot elastiek. Met daarbij de mogelijkheid al deze elastische energie te gebruiken. We zijn gemaakt om te lopen. Het is de bedoeling! Als je naar alle gewrichten in het lijf kijkt, zijn ze zo op elkaar afgestemd, dat als je ze op de juiste manier (met de juiste techniek) gebruikt, alles er voor zorgt dat die elastische energie ons voortstuwt. Met een beetje zwaartekracht erbij èn een beetje spierkracht, lopen we vanzelf weg.

Maar daar gaat het mis. In principe hebben we (bijna) allemaal de goede looptechniek in ons verborgen. Maar industrialisering en stress hebben ons deze vanzelfsprekendheid laten vergeten. Los van de zithouding die in vele van ons al zit verborgen (voor de jongeren onder ons de play-stationhouding, voor de ouderen onder ons "zitten is het nieuwe roken"), lopen we met veel te veel stress in ons lijf. De schouders zitten vast met een klerenhanger, en de vergeten 7 miljoen jaar evolutie, zorgen voor een veelheid aan loopblessures! 

Gelukkig mag ik vaak genoeg met enthousiasme mensen bewust maken van de mogelijkheden die vele van ons in zich hebben. Het is niet altijd ff makkelijk, en een lange adem is een voorwaarde. Maar één voordeel; de lopers die het meeste lopen, die zijn het minste geblesseerd!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer...

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training ...

29 oktober!

Vandaag is het 29 oktober. Nog heel even, want de dag is bijna voorbij. Voor de meesten van jullie zal het gewoon een dag zijn als andere dagen. Een zaterdag deze keer, maar het had iedere andere dag van de week kunnen zijn. Voor mij niet. Voor mij is het een dag met een lading. En sinds afgelopen week zelfs met een dubbele lading. 29 oktober 1969 werd mijn broer geboren. Ik was er (natuurlijk) nog niet, want ik kwam pas een paar jaar later om de hoek gluren. Maar mijn broer is er niet meer. En dan wordt een verjaardag ineens een geboortedag. Dan ga je naar zijn ouders en stuur je een berichtje naar zijn vrouw. Dan sta je stil bij het leven, en denk je na over de dood. 29 oktober 1991 werd Ezgi geboren. Een hele, hele lieve meid, die een half jaar geleden ineens in ons leven kwam. Haar uitstraling was zacht en de gesprekken die we voerden met haar waren warm en lief. Een fijne en mooie vrouw. En in de korte tijd die we haar hebben leren kennen, hebben we een intense band met haar opgeb...