Misschien liep ik een beetje achter, maar de inhaalslag ben ik aan het maken. Aanvankelijk had ik alleen een linkedin profiel. Handig, een online rolodeck, goed professioneel te gebruiken. Binnen de kortste keren had ik een berg contacten.
Op 30 april van afgelopen jaar kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Met enige scepsis ging ik aan de slag met twitter. Een tweet per dag. Dat was mijn voornemen. En puur uit zakelijk oogpunt. Dat was mijn eerste insteek. Al snel werd ik enthousiast, en werd het meer dan een tweet per dag.
In december liep ik tegen blogger aan. Als voorwaarde moest ik een google+ profiel aanmaken. Het facebook van google. Met de Iphone foto's uploaden en korte kreten. Grappig maar eigenlijk niet mijn stijl. Bloggen past wel bij mij. Dat blijkt wel want ik schrijf bijna om de dag een nieuwe blog. En stiekem vind ik het ook leuk als ik van mensen hoor dat ze mijn verhaaltjes lezen. Tegenwoordig heb ik daarom zelfs een facebookaccount (om mijn blog te promoten)!
Begin dit jaar was ik betrokken bij de organisatie van een nieuwjaarsdebat. De trends van social media werden weergegeven en vooral de kracht van de consument. Rucksichtlos kritiek krijgen via allerlei media. Gefundeerd en ongefundeerd, maar vooral openbaar. Dat is de terechte angst van de hulpverleners, geconfronteerd met ons beroepsgeheim en dus de beperking in je mogelijkheid om te reageren. Soms zijn het landelijke sites zoals www.zorgkaartnederland.nl, soms zijn het onbeduidende fora. Toch is het een feit dat het bestaat. En een kans voor positieve beoordelingen.
Vorige week ontstond bij ons een vacature. Moderne aanpak. Plaatsing op onze website en aankondiging via twitter. Binnen anderhalve dag hadden we tien reacties. En nu, anderhalve week later hebben we al een nieuwe medewerker. Ondertussen sta ik in de twitterfysio top 100 en heeft zelfs Sport een Therapie zijn eigen twitteraccount. De kracht van de social media, maar waar gaat het heen?
Reacties
Een reactie posten