Als kind vind je het leuk, trampolinespringen. En vooral als je er samen op staat. En dan vlak voor je vriendje landen, zodat hij gelanceerd wordt! En jezelf niet realiseren waarheen. Het trampoline-effect!
Gisteren was ik weer in de snijzaal. Het is al interessant om mee te kijken naar de bouw van het lichaam. Maar het is ook geweldig om met enthousiaste en zeer kundige collega's te filosoferen over het mogelijke ontstaan van blessures in het lichaam.
Binnen de hardloopwereld zijn vele meningen over de juiste techniek en methodiek van het hardlopen. Al lastig zat, omdat je met verschillende snelheden te maken krijgt met verschillende technieken! En dan te bedenken dat wij onszelf ook nog eens aanpassen aan de omstandigheden en mogelijkheden waarmee we geconfronteerd worden. Iedere pas die we zetten is net iets anders als de pas die we ervoor hebben gezet. We hebben de ruimte om te variëren en de mogelijkheid om slordig te worden. En dan nog al die verschillende verhalen over de juiste looptechniek!
Toch wordt je in de snijzaal stil van de kracht van onze lichaamsbouw. Hoe prachtig het in elkaar zit, hoe vernuftig de systemen. Zelfs zo goed dat het ons de ruimte geeft om te compenseren. Om techniekfouten te maken. Ons lichaam lost het uiteindelijk wel op. En dus zit daar ook de kwetsbaarheid.
Er een punt dat me keer op keer fascineert. Als je land op je hiel (of midvoet), veer je met hoge snelheid pezen in, die mede hun aanhechting hebben aan de peesplaat onder je voet. Ze geven daarmee een impuls aan deze peesplaat. En zoals bij het trampoline-effect wordt je voet gelanceerd om verder af te wikkelen! En dan te bedenken dat in het lijf nog meer van dit soort sytemen verborgen zijn! Ik zeg een, twee grote teen!
Gisteren was ik weer in de snijzaal. Het is al interessant om mee te kijken naar de bouw van het lichaam. Maar het is ook geweldig om met enthousiaste en zeer kundige collega's te filosoferen over het mogelijke ontstaan van blessures in het lichaam.
Binnen de hardloopwereld zijn vele meningen over de juiste techniek en methodiek van het hardlopen. Al lastig zat, omdat je met verschillende snelheden te maken krijgt met verschillende technieken! En dan te bedenken dat wij onszelf ook nog eens aanpassen aan de omstandigheden en mogelijkheden waarmee we geconfronteerd worden. Iedere pas die we zetten is net iets anders als de pas die we ervoor hebben gezet. We hebben de ruimte om te variëren en de mogelijkheid om slordig te worden. En dan nog al die verschillende verhalen over de juiste looptechniek!
Toch wordt je in de snijzaal stil van de kracht van onze lichaamsbouw. Hoe prachtig het in elkaar zit, hoe vernuftig de systemen. Zelfs zo goed dat het ons de ruimte geeft om te compenseren. Om techniekfouten te maken. Ons lichaam lost het uiteindelijk wel op. En dus zit daar ook de kwetsbaarheid.
Er een punt dat me keer op keer fascineert. Als je land op je hiel (of midvoet), veer je met hoge snelheid pezen in, die mede hun aanhechting hebben aan de peesplaat onder je voet. Ze geven daarmee een impuls aan deze peesplaat. En zoals bij het trampoline-effect wordt je voet gelanceerd om verder af te wikkelen! En dan te bedenken dat in het lijf nog meer van dit soort sytemen verborgen zijn! Ik zeg een, twee grote teen!
Reacties
Een reactie posten