Als sporter ken je het gevoel. De geur van gras in de lente en het geluid van de bal als je hem op de juiste manier raakt. Het krakende geluid van de sneeuw onder je ski's als je ze aanklikt. Het magische gevoel dat alles klopt en dat is heerlijk.
Helaas kan het ook anders. De teleurstelling van een dom verloren wedstrijd. Het oplopen van tegenslag of blessures. Rare reacties van anderen. Allerlei vreemde situaties.
Tijdens het lopen van afgelopen jaren heb ik genoeg meegemaakt. In mezelf kruipen en doorzetten tijdens de marathon. Diep gaan, stuk zitten en toch doorgaan. Startpijn bij het beginnen van je volgende kilometer tijdens de Roparun. Allerlei lopers ervaringen die velen met me kunnen delen.
Toch zijn er trainingen geweest die ik beter kan vergeten. Afgelopen zomer (die in het najaar viel) tijdens het hele warme weer, kreeg ik darmkrampen en diarree langs het fietspad naar de Weidevenne. Gelukkig had ik papier mee, want ik heb het beroerder beleefd.
Tijdens een training voor New York liep ik eens terug vanuit Hoorn naar Purmerend. Linda had me uit de auto gegooid bij de Hulk, en helaas vergat ik mijn telefoon. Net uit de auto, nog bij de laatste huizen voor de weg naar Oosthuizen, kwam de kramp al opzetten. En na die rotonde had ik net op tijd mijn broek naar beneden. Het spoot eruit en ik voelde me diep ongelukkig! En geen papier mee...Met pijn in de buik en vreselijk ongemakkelijk ben ik via Oosthuizen en Kwadijk naar huis gerend. In de hoop niemand tegen te komen, omdat ik me enorm vies voelde. En bij thuiskomst niemand thuis, terwijl ik ook nog eens geen sleutel bij me had. Hulpeloos of reddeloos, maar ik ben er weer bovenop gekomen.
Toch kan het ook goed gaan. Met druk op de darmen net op tijd thuis zijn. Of blij zijn als je langs een bekende loopt. Vraag dat maar aan Henk. Meestal gaat het goed, heb ik nergens last van. Maar dat zal wel raar klinken na een verhaal als dit........
Helaas kan het ook anders. De teleurstelling van een dom verloren wedstrijd. Het oplopen van tegenslag of blessures. Rare reacties van anderen. Allerlei vreemde situaties.
Tijdens het lopen van afgelopen jaren heb ik genoeg meegemaakt. In mezelf kruipen en doorzetten tijdens de marathon. Diep gaan, stuk zitten en toch doorgaan. Startpijn bij het beginnen van je volgende kilometer tijdens de Roparun. Allerlei lopers ervaringen die velen met me kunnen delen.
Toch zijn er trainingen geweest die ik beter kan vergeten. Afgelopen zomer (die in het najaar viel) tijdens het hele warme weer, kreeg ik darmkrampen en diarree langs het fietspad naar de Weidevenne. Gelukkig had ik papier mee, want ik heb het beroerder beleefd.
Tijdens een training voor New York liep ik eens terug vanuit Hoorn naar Purmerend. Linda had me uit de auto gegooid bij de Hulk, en helaas vergat ik mijn telefoon. Net uit de auto, nog bij de laatste huizen voor de weg naar Oosthuizen, kwam de kramp al opzetten. En na die rotonde had ik net op tijd mijn broek naar beneden. Het spoot eruit en ik voelde me diep ongelukkig! En geen papier mee...Met pijn in de buik en vreselijk ongemakkelijk ben ik via Oosthuizen en Kwadijk naar huis gerend. In de hoop niemand tegen te komen, omdat ik me enorm vies voelde. En bij thuiskomst niemand thuis, terwijl ik ook nog eens geen sleutel bij me had. Hulpeloos of reddeloos, maar ik ben er weer bovenop gekomen.
Toch kan het ook goed gaan. Met druk op de darmen net op tijd thuis zijn. Of blij zijn als je langs een bekende loopt. Vraag dat maar aan Henk. Meestal gaat het goed, heb ik nergens last van. Maar dat zal wel raar klinken na een verhaal als dit........
Bedankt voor de info!
BeantwoordenVerwijderen