Hardlopers zie ik met een grote variatie van armzwaaien. Hoge armen, lage armen, soepel, ritmisch, stijf, vlakke handen, vuisten, breed, opgetrokken schouders.....kortom, vele mogelijkheden. Laatst had ik zelfs een loper op de praktijk die helemaal niet zwaaide met zijn rechterarm! Gek, want de armzwaai gaat praktisch vanzelf. Ik hoef vaak niet eens te vertellen dat de linker arm naar voren gaat, als het rechter been dat ook doet. Je ziet ook vrijwel elke hardloper zijn armen buigen als hij harder gaat lopen, terwijl ze gestrekt zijn bij het wandelen.
De armzwaai heeft invloed op ons looppatroon, veel invloed. Wandelaars met hun handen op hun rug, zouden dat moeten beseffen! Als je niet met je armen zwaait, stamp je harder. Loop je dus meer op je hielen. En dus meer kans op pijn in de voeten. Zwaaien is lekkerder, probeer maar uit. Bedenk maar eens waarom ze in het leger zo overdreven marcheren.
Maar in welke richting moet je dan zwaaien? Als je overdreven zwaait met je armen voorlangs, loop je alsof je teveel gezopen hebt. Ook niet lekker dus. Grappig is dat ik zelf al jaren bezig ben met looptechniek. En al jaren een goede armzwaai propageer. Maar het was pas op een uitgebreide cursus over de schouder, dat het kwartje bij mij is gevallen. Dat ik eindelijk de juiste verklaring heb gevonden voor het natuurlijke looppatroon.
Al jaren vertel ik het verhaal over de grote teen. Voor velen is het stuk dat ik heb geschreven onder de titel:"7 redenen voor de grote teen" gesneden koek! Leuk is om te zien dat Asics met zijn 33 concept, en Ecco met de BIOM uitgaan van die redenen. Een bevestiging van het verhaal. Vooral als je voelt of kijkt naar de natuurlijke "vormsluiting" van alle 33 gewrichtslijnen als je op de bal van je voet staat (op je grote teen)! Een goede armzwaai, ondersteunt de richting van het hardlopen. Het verplaatsen van je lichaamszwaartepunt van je ene voet naar je andere voet. En dus de afwikkeling over de grote teen.
En wat is dan de link met de schouder? Onze schoudergewrichten staan met de kom schuin naar voren. Dat betekent dat als je een natuurlijke pendeling in de schouder wil maken, je schuin voorlangs zwaait. Opvallenderwijs zwaai je dan parallel aan de richting van de afwikkeling. En je armzwaai loopt in zijn beweging automatisch iets voor op het moment van afwikkelen. De armzwaai helpt dus mee in het verplaatsen van je lichaamszwaartepunt.
Als ik in de praktijk kijk, zie ik veel mensen met de armen naar buiten zwaaien. Of met een arm naar binnen en een naar buiten. Als gevolg daarvan trek je jezelf automatisch over de buitenkant van je voeten. Bij wandelen zie je zelfs dat de voet dan naar buiten draait. Ga je goed zwaaien, zoals de schouder dat wil, dan zie je als bonus dat alle gewrichten zich boven elkaar uitlijnen. En dat je vanzelf iets voorover helt en dus de zwaartekracht mee hebt. Het lijkt erop dat het volgen van de natuur, als je met de schouders beweegt zoals het bedoelt is, dat alles in je lijf vervolgens het "natuurlijke" voorbeeld volgt. Alsof het zo bedoelt is dat we rechtop lopen....
De armzwaai heeft invloed op ons looppatroon, veel invloed. Wandelaars met hun handen op hun rug, zouden dat moeten beseffen! Als je niet met je armen zwaait, stamp je harder. Loop je dus meer op je hielen. En dus meer kans op pijn in de voeten. Zwaaien is lekkerder, probeer maar uit. Bedenk maar eens waarom ze in het leger zo overdreven marcheren.
Maar in welke richting moet je dan zwaaien? Als je overdreven zwaait met je armen voorlangs, loop je alsof je teveel gezopen hebt. Ook niet lekker dus. Grappig is dat ik zelf al jaren bezig ben met looptechniek. En al jaren een goede armzwaai propageer. Maar het was pas op een uitgebreide cursus over de schouder, dat het kwartje bij mij is gevallen. Dat ik eindelijk de juiste verklaring heb gevonden voor het natuurlijke looppatroon.
Al jaren vertel ik het verhaal over de grote teen. Voor velen is het stuk dat ik heb geschreven onder de titel:"7 redenen voor de grote teen" gesneden koek! Leuk is om te zien dat Asics met zijn 33 concept, en Ecco met de BIOM uitgaan van die redenen. Een bevestiging van het verhaal. Vooral als je voelt of kijkt naar de natuurlijke "vormsluiting" van alle 33 gewrichtslijnen als je op de bal van je voet staat (op je grote teen)! Een goede armzwaai, ondersteunt de richting van het hardlopen. Het verplaatsen van je lichaamszwaartepunt van je ene voet naar je andere voet. En dus de afwikkeling over de grote teen.
En wat is dan de link met de schouder? Onze schoudergewrichten staan met de kom schuin naar voren. Dat betekent dat als je een natuurlijke pendeling in de schouder wil maken, je schuin voorlangs zwaait. Opvallenderwijs zwaai je dan parallel aan de richting van de afwikkeling. En je armzwaai loopt in zijn beweging automatisch iets voor op het moment van afwikkelen. De armzwaai helpt dus mee in het verplaatsen van je lichaamszwaartepunt.
Als ik in de praktijk kijk, zie ik veel mensen met de armen naar buiten zwaaien. Of met een arm naar binnen en een naar buiten. Als gevolg daarvan trek je jezelf automatisch over de buitenkant van je voeten. Bij wandelen zie je zelfs dat de voet dan naar buiten draait. Ga je goed zwaaien, zoals de schouder dat wil, dan zie je als bonus dat alle gewrichten zich boven elkaar uitlijnen. En dat je vanzelf iets voorover helt en dus de zwaartekracht mee hebt. Het lijkt erop dat het volgen van de natuur, als je met de schouders beweegt zoals het bedoelt is, dat alles in je lijf vervolgens het "natuurlijke" voorbeeld volgt. Alsof het zo bedoelt is dat we rechtop lopen....
Hoi Jeroen,
BeantwoordenVerwijderenJe zei vandaag kijk even op je blog. Nou gedaan en het ziet er al goed uit! Leuk om misschien wat voorbeeld filmpjes/foto's over de armen bijv neer te zetten? Wat is goed en wat is niet goed ?
Groetjes Nadia
P.s. Het lijkt mij een interessant onderwerp als het een keer gaat over wat hardlopen allemaal in je lichaam veroorzaakt als beweging.