zijn gemoed vertelt mij de tijding van de seizoenen,
met een jas vol bladeren in de zomer,
of als een kaal richtpunt in de winter.
Zoals hij daar staat,
flankeert hij mijn route,
en de gedachten die mij tijdens het lopen,
erheen hebben gebracht.
Als een vriend staat hij daar,
een vaste supporter langs mijn route,
die er telkens weer staat,
die mij nimmer teleurstelt.
Het is de kromming van het pad,
die mijn gedachten op een recht spoor brengen,
lopend in de richting die nog komen gaat,
een route die ik moet vervolgen om verder te komen in mijn leven!
Reacties
Een reactie posten