Doorgaan naar hoofdcontent

Hardloopschoenen

Ik ben dol op gadgets. Iphone, iPad, garmin, polar.....allemaal leuk. Als hardloper wordt ik dus erg blij van nieuwe schoenen. Gezien het feit dat ik net weer twee paar nieuwe hardloopschoenen heb, is mijn collectie enigszins ruim! De schoenen die bij mij in de kast liggen heb ik op de foto gezet. Zes paar, best veel, maar ik gebruik ze nog wel nog allemaal! En mijn oude schoenen bewaar ik ook. Voor de informatie die ik in onze loopcursus vertel, maar ook om te gebruiken in de les die ik geef aan de masteropleiding voor de nieuwe sportfysiotherapeuten.

Hardloopschoenen zijn net gadgets, vol nieuwe technologie en wetenschap. Verandering genoeg, op zoek naar de manier om je zo goed mogelijk te helpen in je poging je eigen records te verbreken! Alle merken hebben hun eigen ideale demping, en zijn allemaal op zoek naar de beste manier om de voortstuwing te ondersteunen! De nieuwste rage onder de loopschoenen is een schoen voor het barefootrunning. Zelf dacht ik dat dat op blote voeten was? Maar menig hardloopschoenenfabrikant denk daar anders over.

Hardloopschoenen moeten lekker zitten. Maar vooral ook lekker hardlopen! Uiteindelijk zijn ze daar voor bedoeld. Het gemene van alle schoenen van tegenwoordig, is dat er al een heerlijk standaard inlegzooltje in zit, zodat ze sowieso al lekker aanvoelen als je ze aantrekt. Als er veel mesh in de opbouw van schoen zit (dat gaasachtige spul), zit de schoen vaak als gegoten om je voeten, en probeer dan maar eens door de bomen het bos te zien. Pasvorm dus. Want schoenen zijn er in een verschillende leest, en voeten in verschillende vormen. Breedte van de schoen, zowel achterin bij de hielkap (de contrefort), als bij de voorvoet moet goed zijn! En met de zachte opbouw van de schoen is dat vaak moeilijk te voelen. In de lengte moet je genoeg ruimte hebben, hoewel ikzelf de schoen graag voel. Verkopers zullen zeggen dat voeten kunnen uitzetten als je lang loopt, maar dat zal met name in de breedte zijn. En dat kan het materiaal van de schoen makkelijk opvangen. Schuiven in de schoen is vervelender. Meestal zijn de schoenen dan te breed, en krijg je blaren! Om leed met je nagels te voorkomen kan je die naar beneden afvijlen. Sinds ik dat zelf doe, heb ik er in ieder geval geen nagel meer af gelopen.

Neutrale schoenen, lichte antpronatie schoenen, zware antipronatie schoenen, belangrijk is het om te kijken naar de stabiliteit van de schoen en de mate van ondersteuning die je zelf nodig hebt. Dit is al de belangrijkste reden om even op hardloopschoenen te lopen als je ze koopt! Zelf beoordeel ik vaak nog schoenen van patienten nadat ze ze gekocht hebben. En dan stuur ik ze wel eens terug naar de winkel! Het klapperen van de schoen is ook belangrijk. Luister maar eens naar het neerkomen van je voeten. Hoe harder de landing, hoe groter de kans op blessures!

De hakhoogte en het relatieve verschil in hoogte tussen de voorvoet en de achtervoet is ook van invloed  op je looppatroon. Bij een kleiner verschil ga je vanzelf minder op de hiel landen. Meest ideaal is het als de landing op de hak is, ter hoogte van je scheen en kuitbeen. Dan krijg je heel veel elastische energie, vanuit meerdere systemen in voet en been.  Een technisch verhaal, dat ook al gestuurd wordt door een effectieve armzwaai. En daar zitten je schoenen niet omheen!!!

Meest opmerkelijke onderdeel van de hardloopschoen zijn de kleuren ervan. Hardloopschoenen zijn te verkrijgen in de meest vreemde kleurencombinaties. Soms denk ik wel eens dat de kleuren van de schoen wordt bepaald door het rad van fortuin. En de kleur van de zool wordt..tik..tik..tik...rood!
Ik merk dat ik alweer veel aan het schijven ben, en ik denk dat ik nog veel meer over schoenen kan vertellen. Hardloopschoenen, toys for runners.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!