Het was weer een drukke week. Vol met leuke dingen. Corestability met de Beemstermasters, die als doel hebben om de roparun te lopen, organiseren en regelen voor de NVFS, naar de snijzaal in het Erasmus MC, behandelen op het voetbalveld, training geven op het hockeyveld, coachen op het voetbalveld, helpen met coachen op het hockeyveld, tussendoor lekker werken en de tweede training van #bijmanmarathontraject. En zelf hardlopen natuurlijk!
Vanmiddag was het tijd voor een lange training. Carboloader erin, colasqueezy's mee en op pad. Met Louis. Rondje ringvaart, via Ilpendam. Prachtige route, in alle rust. Begeleid door regenval en een stevige bries. En zoals altijd draaide de wind tijdens het lopen. Op onverwachte momenten wind mee, maar vooral ook wind tegen.
Tot Ilpendam liep het prima. Lekker hard zelfs. Maar bij het openschuiven van de hemel, werd het lopen bij mij wroeten. Worstelen met mezelf, alsof ik het asfalt inkroop, in plaats van dat ik eroverheen vloog. Hoge ademhaling, en opgetrokken schouders! Concentreren op mijn techniek en meetellen. Maar toch weer afgeleid worden, en afglijden in werklopen. Stugge passen, a-ritmisch en in een onevenwichtig tempo. Blij dat ik aangekomen was in Monickendam, blij dat ik even kon stoppen voor mijn volgende gelletje!
Tegenwind langs de weg naar Volendam. Gefixeerd op de witte lijntjes kon ik me herpakken in mijn techniek. Herpakken in mijn ritme en herpakken in de tred om vooruit te komen. Ik kon mezelf weer op de rit krijgen in het tempo. En dat alles door de streepjes. Als een fixatie op mijn concentratie kon ik me cyclisch voortbewegen naar het volgende ijkpunt. De stop in Edam.
Helaas, na Edam was er geen streepje meer te vinden op de weg. Lopend naar Middelie verviel ik weer in het worstelen, worstelen met mijn looppatroon en worstelen met mezelf. Een rondje om snel te vergeten. Hoewel ik genoten heb van de natuur. Genoten van de biddende roofvogels. Duikend in de berm van de dijk, op zoek naar de prooi. Genoten van de route, de stilte en het uitzicht. E ik ben weer klaar voor de komende week!
Vanmiddag was het tijd voor een lange training. Carboloader erin, colasqueezy's mee en op pad. Met Louis. Rondje ringvaart, via Ilpendam. Prachtige route, in alle rust. Begeleid door regenval en een stevige bries. En zoals altijd draaide de wind tijdens het lopen. Op onverwachte momenten wind mee, maar vooral ook wind tegen.
Tot Ilpendam liep het prima. Lekker hard zelfs. Maar bij het openschuiven van de hemel, werd het lopen bij mij wroeten. Worstelen met mezelf, alsof ik het asfalt inkroop, in plaats van dat ik eroverheen vloog. Hoge ademhaling, en opgetrokken schouders! Concentreren op mijn techniek en meetellen. Maar toch weer afgeleid worden, en afglijden in werklopen. Stugge passen, a-ritmisch en in een onevenwichtig tempo. Blij dat ik aangekomen was in Monickendam, blij dat ik even kon stoppen voor mijn volgende gelletje!
Tegenwind langs de weg naar Volendam. Gefixeerd op de witte lijntjes kon ik me herpakken in mijn techniek. Herpakken in mijn ritme en herpakken in de tred om vooruit te komen. Ik kon mezelf weer op de rit krijgen in het tempo. En dat alles door de streepjes. Als een fixatie op mijn concentratie kon ik me cyclisch voortbewegen naar het volgende ijkpunt. De stop in Edam.
Helaas, na Edam was er geen streepje meer te vinden op de weg. Lopend naar Middelie verviel ik weer in het worstelen, worstelen met mijn looppatroon en worstelen met mezelf. Een rondje om snel te vergeten. Hoewel ik genoten heb van de natuur. Genoten van de biddende roofvogels. Duikend in de berm van de dijk, op zoek naar de prooi. Genoten van de route, de stilte en het uitzicht. E ik ben weer klaar voor de komende week!
Reacties
Een reactie posten