Doorgaan naar hoofdcontent

Geachte heer Smeets,

Als sportliefhebber van mijn leeftijd is het praktisch onmogelijk om in je leven niet geconfronteerd te zijn geweest met Mart Smeets. Van jongs af aan studio sport. Ik heb veel aan sport gedaan, maar misschien nog wel meer sport gekeken. Veel, heel veel Mart Smeets dus ook.

Wielrennen, lange live etappes van de Tour, olympische spelen, schaatsen, ga zo maar door. De achtergrondprogramma's bij olympische spelen en tour de France hebben dan ook gretig aftrek gekregen in huize Bijman! Niet voor niets heb ik de tune van studio sport als ringtone.

Vele boeken heb ik gelezen van Mart Smeets, misschien wel alle. Behalve zijn romans! En altijd met plezier. Goed gedocumenteerd, in korte en duidelijke stijl. Geprobeerd objectief te schrijven, maar vaak prachtig gelardeerd met een saus van enthousiasme. Soms ook cynisch en belerend, maar meestal een verrijking van mijn drift naar sportkennis!

Mart Smeets wordt ouder, en hopelijk voor hem wordt hij heel oud. En de laatste jaren krijgt hij (ook tot mijn verdriet) veel kritiek te verduren. En helaas, het kan toch niet zijn dat hij als maker van mooie kwaliteitstelevisie trots kan zijn op zijn laatste avondetappes van afgelopen seizoen?

Momenteel ben ik aan het lezen in zijn laatste boek; Prettig verslaafd. Een format zoals Mart Smeets al vele boeken geschreven heeft. Korte portretten over sporters en andere beroemdheden, of momenten en belevenissen uit zijn (sport)leven. Een boek dat ik moet lezen! Nog steeds is de inhoud vermakelijk, maar helaas merk ik een tendens die mij niet bevalt. De verhalen zijn langer, langdradiger. En waar is het objectieve enthousiasme? Ik snap de kritiek op zijn belerende houding, maar laten we ook respect houden voor deze 'sporticoon'.

Geachte heer Smeets. Bedankt voor alle uren, maanden en jaren sportplezier die ik aan u heb beleeft. Bedankt voor de prachtige verhalen en de schitterende reportages. Bedankt voor de vele uren commentaar die ik in mijn leven heb mogen ervaren. Maar doet u mij een plezier. Ga doen wat u het liefste doet. Ga sport kijken, NBA, World Series, Super Bowl, Schaatsen, Vuelta....Geniet en consumeer. Met lekker eten en lekkere wijn en mooie muziek. En geniet van uw kleinkind. Trek u terug in de anonimiteit en laat de persoon Mart Smeets een mythe worden. Een man waar naar over twintig jaar gerefereerd wordt. Waarover de nieuwe Mart Smeets met objectief enthousiasme schrijft, want ik moet toch iets te lezen hebben!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!