Twee en veertig kilometer en honderd vijf en negentig meter. Als je het voluit schrijft is het al veel. Veel meer dan tien Engelse mijl. Een eigen benaming voor een afstand. De marathon, ontstaan uit een verhaal in de griekse oudheid. Genoeg verwarring, want is het verhaal waar? Of verwijst eigenlijk naar de spartathlon, een afstand die vele malen langer is? En het meest trieste van het verhaal is dat de hoofdpersoon dood ging.
De afstand is absoluut. De beleving is relatief. Hoeveel tijd gebruik je ervoor, en hoe intensief belast je jezelf. Blijf je (ruimschoots) binnen je vermogen, zoek je naar je grens, of ga je erover heen. De werkelijke belasting van een marathon is persoonlijk en relatief. De toppers zijn allemaal uitermate goed getraind, en zullen op de toppen van hun kunnen lopen (neem ik aan). Toch is de tijd die zij lopen in energieschuld niet echt lang! Iemand die vier uur over de marathon loopt en ook op de toppen van zijn kunnen loopt, is veel langer geconfronteerd met een energieschuld! Blijft appels met peren vergelijken. Maar de afstand blijft hetzelfde! En de prestatie net zo groot.
Als mensen mij vragen wat mijn doel is, zeg ik maar mijn PR. Maar dat is niet mijn drijfveer. Waarom ga je een marathon lopen. Waarom ga je op zoek naar de grenzen van je mogelijkheden? Wat drijft mij om mezelf keer op keer in te schrijven voor een marathon. Het lopen blijft hetzelfde, maar toch is het iedere keer weer anders!?!
Factoren die van invloed zijn. Welke marathon, waar en hoe zwaar. Hoe graag wil je hem lopen, wat is je doel. Zijn er andere zaken die spelen; druk op het werk, stress of juist verdriet? Weersomstandigheden, trainingsvoorbereiding, blessures, dagelijks leven, vermoeidheid, allemaal hebben ze invloed op de impact van je marathon. En toch ga ik er weer eentje lopen, over drie weken al! Rotterdam, here I come....
De afstand is absoluut. De beleving is relatief. Hoeveel tijd gebruik je ervoor, en hoe intensief belast je jezelf. Blijf je (ruimschoots) binnen je vermogen, zoek je naar je grens, of ga je erover heen. De werkelijke belasting van een marathon is persoonlijk en relatief. De toppers zijn allemaal uitermate goed getraind, en zullen op de toppen van hun kunnen lopen (neem ik aan). Toch is de tijd die zij lopen in energieschuld niet echt lang! Iemand die vier uur over de marathon loopt en ook op de toppen van zijn kunnen loopt, is veel langer geconfronteerd met een energieschuld! Blijft appels met peren vergelijken. Maar de afstand blijft hetzelfde! En de prestatie net zo groot.
Als mensen mij vragen wat mijn doel is, zeg ik maar mijn PR. Maar dat is niet mijn drijfveer. Waarom ga je een marathon lopen. Waarom ga je op zoek naar de grenzen van je mogelijkheden? Wat drijft mij om mezelf keer op keer in te schrijven voor een marathon. Het lopen blijft hetzelfde, maar toch is het iedere keer weer anders!?!
Factoren die van invloed zijn. Welke marathon, waar en hoe zwaar. Hoe graag wil je hem lopen, wat is je doel. Zijn er andere zaken die spelen; druk op het werk, stress of juist verdriet? Weersomstandigheden, trainingsvoorbereiding, blessures, dagelijks leven, vermoeidheid, allemaal hebben ze invloed op de impact van je marathon. En toch ga ik er weer eentje lopen, over drie weken al! Rotterdam, here I come....
Reacties
Een reactie posten