Eigenlijk was ik van plan om de twiskemolenloop te doen. Dertig kilometer door het twiske, een prachtige voorbereiding op de marathon. Maar Louis sprak me maandag aan. Met een vriend zou hij de Halve van Texel lopen. Starten op de boot, en daarna een prachtig stukje Texel. Maar de vriend was geblesseerd geraakt. En dit is een nog mooiere voorbereiding op de Berenloop. Lopen dus.
Op de boot was het een gekkenhuis. Vol met lopers knalde de DJ de ene na de andere opzwepende hit eruit. Een klein half uur lang klappende en hossende lopers opgepropt op het autodek. Zelden zo'n gekkenhuis meegemaakt tijdens een loop! En bij het opengaan van het dek, ging het dak eraf.
Starten met de toeter van de boot, en al snel lopen in de vertrouwde omgeving van Texel. Ik heb er in 1996 drie kwart jaar gewerkt. Een nostalgisch gevoel dus. En al snel stonden er bekenden langs het parcours. Hoewel zij verrast leken dat ik daar liep. Een forse wind stond er wel. Een Texels windje. En bij het aanlopen naar het strand, lopend in de duinen, was die tegenwind best zwaar.
Op het strand was het heerlijk. Volle wind mee. Als dit de opmaat is voor de Westcoast Challenge, dan heb ik er nog meer zin in! Maar helaas, na een kleine twee kilometer vliegen over het strand, moet je weer omhoog. De duinen in. En daar deed het behoorlijk zeer. Duinen uit, bospad op, ongeasfalteerd dus. Ook geen pretje. Maar vooruit, bij het aanlopen van Den Burg liepen we langs mijn verblijfsplaats van 1996. Boerin Carien stond daar als een baken van herkenning, en ook nog eens op het keerpunt van het windvoordeel. De laatste drie kilometer vol wind mee. De snelheid kwam er weer in. En ik kon het zelfs opbrengen om enorm af te sprinten!
Kortom een prachtige loop in een heerlijke omgeving. Zwaar, dat wel. Maar leuk, dat zeker. Louis liep een prachtige 1:31 en ik liep 1:36. Voor een normale halve marathon geen byzondere tijden, maar voor de marathon van Texel een nette prestatie!
Op de boot was het een gekkenhuis. Vol met lopers knalde de DJ de ene na de andere opzwepende hit eruit. Een klein half uur lang klappende en hossende lopers opgepropt op het autodek. Zelden zo'n gekkenhuis meegemaakt tijdens een loop! En bij het opengaan van het dek, ging het dak eraf.
Starten met de toeter van de boot, en al snel lopen in de vertrouwde omgeving van Texel. Ik heb er in 1996 drie kwart jaar gewerkt. Een nostalgisch gevoel dus. En al snel stonden er bekenden langs het parcours. Hoewel zij verrast leken dat ik daar liep. Een forse wind stond er wel. Een Texels windje. En bij het aanlopen naar het strand, lopend in de duinen, was die tegenwind best zwaar.
Op het strand was het heerlijk. Volle wind mee. Als dit de opmaat is voor de Westcoast Challenge, dan heb ik er nog meer zin in! Maar helaas, na een kleine twee kilometer vliegen over het strand, moet je weer omhoog. De duinen in. En daar deed het behoorlijk zeer. Duinen uit, bospad op, ongeasfalteerd dus. Ook geen pretje. Maar vooruit, bij het aanlopen van Den Burg liepen we langs mijn verblijfsplaats van 1996. Boerin Carien stond daar als een baken van herkenning, en ook nog eens op het keerpunt van het windvoordeel. De laatste drie kilometer vol wind mee. De snelheid kwam er weer in. En ik kon het zelfs opbrengen om enorm af te sprinten!
Kortom een prachtige loop in een heerlijke omgeving. Zwaar, dat wel. Maar leuk, dat zeker. Louis liep een prachtige 1:31 en ik liep 1:36. Voor een normale halve marathon geen byzondere tijden, maar voor de marathon van Texel een nette prestatie!
Reacties
Een reactie posten