Afgelopen vrijdag en zaterdag had ik een cursus. Over de enkel. Een Belgische dame was helemaal overgekomen naar Duiven om te praten over Enkelletsel en herstel, voornamelijk in de sport. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen.
Twee dagen lang heb ik op een bedrijventerrein in Duiven gezeten en geluisterd naar een dame met veel verstand van zaken. Ze was wel enigszins saai in haar doceren, maar kennis over de enkel had ze zeker. Toch was het voor mij teleurstellend. Weinig nieuws heb ik gehoord. Sterker nog, ik denk dat ik zelf nog een flinke toegevoegde waarde op de cursus had kunnen spelen.
Veel dingen werden kort aangestipt, en er werd lang stilgestaan bij de basis. Te lang naar mijn mening. En te weinig werd er geoefend in de werkelijke belangrijke behandelvaardigheden. Leuk was dat deze dame gedurende de gehele cursus sprak over de ketting (dat is Belgisch voor de bewegingsketen). Absoluut het aangrijpingspunt van waaruit ik behandel. Regelmatig stipte ze het belang van bewegingstechniek in de sport en een goede corestability. Zelfs de relatie tussen een slappe enkel en een slappe core kwam voorbij. Maar de technieken die we hebben geoefend waren enkel lokaal. Rondom voet en enkel dus.
Misschien dat ik door de jaren heen al te veel kennis heb vergaard? Ik weet het niet, en mijn gevoel zegt me dat ik nog heel veel kan leren! Maar misschien is het tijd dat ik zelf mijn kennis meer moet gaan exploreren. Ik geef al les op de Saxion Hogeschool aan sportfysiotherapeuten, en dat is enorm leuk. Dus waarom zou ik niet een cursus ontwikkelen voor fysiotherapeuten. Over het lopen en het hardlopen, over de voet, over de bewegingsketen en over het belang van de armzwaai op de stabiliteit van de enkel. Wie weet, maar na afgelopen weekend ben ik wel geprikkeld!
Twee dagen lang heb ik op een bedrijventerrein in Duiven gezeten en geluisterd naar een dame met veel verstand van zaken. Ze was wel enigszins saai in haar doceren, maar kennis over de enkel had ze zeker. Toch was het voor mij teleurstellend. Weinig nieuws heb ik gehoord. Sterker nog, ik denk dat ik zelf nog een flinke toegevoegde waarde op de cursus had kunnen spelen.
Veel dingen werden kort aangestipt, en er werd lang stilgestaan bij de basis. Te lang naar mijn mening. En te weinig werd er geoefend in de werkelijke belangrijke behandelvaardigheden. Leuk was dat deze dame gedurende de gehele cursus sprak over de ketting (dat is Belgisch voor de bewegingsketen). Absoluut het aangrijpingspunt van waaruit ik behandel. Regelmatig stipte ze het belang van bewegingstechniek in de sport en een goede corestability. Zelfs de relatie tussen een slappe enkel en een slappe core kwam voorbij. Maar de technieken die we hebben geoefend waren enkel lokaal. Rondom voet en enkel dus.
Misschien dat ik door de jaren heen al te veel kennis heb vergaard? Ik weet het niet, en mijn gevoel zegt me dat ik nog heel veel kan leren! Maar misschien is het tijd dat ik zelf mijn kennis meer moet gaan exploreren. Ik geef al les op de Saxion Hogeschool aan sportfysiotherapeuten, en dat is enorm leuk. Dus waarom zou ik niet een cursus ontwikkelen voor fysiotherapeuten. Over het lopen en het hardlopen, over de voet, over de bewegingsketen en over het belang van de armzwaai op de stabiliteit van de enkel. Wie weet, maar na afgelopen weekend ben ik wel geprikkeld!
Reacties
Een reactie posten