(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Wat is er mis met de maand februari in combinatie met Jeroen? Net als drie jaar geleden lig ik ziek op bed! Geen goede combinatie dus, maar wel tijd voor bezinning! Drie jaar geleden was de griep voor mij een ommekeer in mijn leven. Ik was meegezogen in alle negativiteit en hectiek van het moment. Al badend in het zweet, geveld door een forse griep, kwam ik samen met Sara tot de conclusie dat het anders moest. Alleen nog maar positieve gedachten. Vooruitgang. Weg van alle negatieve energie! Afgelopen jaar was ook weer heel druk. De start van Bijman en Helsloot fysiotherapie heeft me alleen maar goeds gebracht, maar zorgde ook voor een abrupt einde aan mijn tijd met Sport en Therapie. Ondanks dat ik (tot op de dag van vandaag) mede-eigenaar ben, was mijn aanwezigheid aldaar vanaf februari niet meer gewenst! Mijn bedrijf, opgebouwd vanuit mijn start op 10 november 1996 op de Kanaaldijk, moest ik abrupt loslaten. Geen afscheid van de klanten, met wie ik een jarenlange relatie had ...

Lopers zijn er in vele soorten en maten. Op elk tijdstip van de dag, praktisch overal kan je de loper tegenkomen. Ochtendlopers, avondlopers en nachtlopers. Ieder zijn eigen voorkeur. Lopen in groepen, of juist alleen. Allemaal hetzelfde uitgedost of juist allemaal verschillend. In deze blog zal ik een aantal lopers proberen te beschrijven, maar als jullie nog toevoegingen hebben dan hoor ik het graag. De Adrenalinerunner; Ze lopen voor een doel, anders lopen ze niet. Vaak uitgerust met gadgets en tijdens het lopen word er veel gekeken naar het horloge. De adrenaline van het doel is de kick van deze loper. De Einzelgänger; Sociaal zijn ze niet, deze alleenlopers. Vaak lopen ze dezelfde rondjes en meestal vinden ze het lopen niet eens leuk. Het is een must, goed voor de gezondheid en goed voor het lijf. De Funrunner; Colourrun, ladiesrun en Rock en run, dat zijn evenementen die op het lijf geschreven zijn van deze lopers. Ze lopen niet vaak, maar vooral voor de lol. De prestatie is ...

Normaal gesproken eet en drink ik hartstikke gezond. Ik rook niet, ik sport, en ik ben nooit ziek. Natuurlijk ben ik hartstikke gelukkig en dat scheelt. Toch, de vakantie kwam langs......lekkere Chardonnay , patatje, hamburgers, cocktails, BBQ, pannenkoeken, carrotcake, cheesecake, citroentaart, bakjes met noten en zakken met chips. Het is sowieso lastig om in Disney, center parcs gezond voedsel te vinden, maar het is vooral ook gezellig om 's avonds samen te borrelen. Tijd voor verandering dus. Mijn expiriment ging maandag van start. Sapcentrifuge aan, en grote glazen met groente en fruit. Water met citroen, limoen en grapefruit, dat is alles wat ik erbij dronk. Geen vast voedsel, dat is de bedoeling. Mijn gewicht was op maandagochtend 82,9 kilogram, met een BMI van 23,96. Ruim voldoende zou je zeggen. Tien dagen dat was mijn plan en op maandag bleek al dat het een experiment was! Experimenteren met de ingrediënten, en zeker met de hoeveelheden. Drie keer zoveel als Sara, dat ...

Twee weken terug zag ik een prachtige documentaire; Fat, Sick en Nearly Dead, een film van Joe Cross. Een succesvolle zakenman uit Australië die dol was op verkeerd eten. Dik en ziek werd hij ervan. Netelroos, hoge bloeddruk en allerlei andere aandoeningen. Een handvol pillen per dag. Ik moet het anders doen was zijn idee op zijn veertigste verjaardag. Ga ik twintig jaar op dezelfde voet verder, of wil ik over twintig jaar nog gezond zijn? Hij ging hij juicen. Groene smoothies zelf geperst. Verder niks..... Zijn gezondheid ging met sprongen vooruit, de gezondheid van zijn vriend Phil ook! Meer bewegen en vitaminen en mineralen uit groente en fruit. Reboot met Joe is zijn slogan geworden, en door de jaren heen is er een hele community ontstaan! Zelf hoef ik niet af te vallen. En ik ben een gezonde kerel. Mijn vriendin ook. Maar om het experiment aan te gaan hebben we een doel gesteld. Na onze vakantie gaan we samen hetzelfde doen; Juicen. Samen hebben we een juicer aangeschaft, en d...

Niet lang geleden gaf ik weer mijn jaarlijkse les aan de Saxion Hogeschool in Enschede. EHBSO voor de derdejaars studenten van de masteropleiding sportfysiotherapie. "Het gebeurt me gewoon, pas maar op als je bij mij bent!"; was een opmerking die ik tijdens deze les plaatste. Niet voor niks, want in eerdere blogs heb ik al eens geschreven over de eerste hulp die ik meerdere malen heb moeten verlenen. Twee wandelaars die aangereden werden, reanimeren van een oude man, een fietster die door de lucht vloog, en een fietser die zijn been brak. Maar mijn verhaal is nog niet af. Eerder dit jaar liep ik in de Primark. Een plek waar ik  niet vaak kom. En prompt valt er achter mijn rug een dame op de grond. Even een duizelig moment in combinatie met een gladde vloer, en poef, daar lag ze. Ze was flink in paniek, want haar knie deed erg zeer. Daar lag ze, op de grond, ik zat erbij op mijn knieën, en al snel stonden er vier bewakers van Primark om me heen. Maar geen van hen die handeld...

Om zes uur in de morgen rennen. Dat is vroeg, zeker als het vakantie is. Maar mooi weer en een mooie omgeving maken het helemaal goed. Clevedon is een oud Engels dorpje in Sommerset Engeland. Gebouwd op de rotsen, tegen de kust van het Bristol Channel, een uitloper van de Atlantische Oceaan. Running on steep hills, verzuring van bovenbenen en kuiten dus..... Vanuit huis lopend was nog allemaal vlak, maar na het oversteken van de eerste weg, begon de eerste flauwe beklimming. Dwars door een boswijk. Na een paar kilometers lopen we langs een middelbare school. Als je dan ziet wat een sportfaciliteiten de Engelsen hebben op hun school, dan kan je daar als sportliefhebbende  Hollander alleen maar jaloers naar kijken. Eigen voetbalvelden, eigen atletiekbaan, tennisvelden, Basketbalhal, zwembad, hockeyvelden.....sport als vast onderdeel van je school. Heerlijk, lijkt me. Direct na het passeren van deze school lopen we een woonwijk uit naar de eerste echte beproeving. Een slingerend p...

Ik heb er al veel gezien en mogen begeleiden. Marathonlopers. Gefixeerd op één doel. Finishen. Soms met een eindtijd als doel, soms gewoon voor de kick. Maar altijd met dezelfde passie. Lopen, lopen en nog eens lopen. Door de wisseling van mijn praktijk hebben we nog niet een 'echte' marathongroep dit jaar. Maar toch zijn we al lekker bezig met het begeleiden van marathoniers. Rotterdam was weer zo'n ijkpunt. Een mooie marathon met warm publiek. Rijen dik worden de matadoren van de weg vooruitgeschreeuwd in hun strijd tegen de meters. Amsterdam is mooi, maar de Rotterdam marathon is een beleving op zich. Vandaag heb ik weer een paar mooie uitslagen gezien, blij en trots. Maar voor mij is de aanloop ook heel mooi. Motiveren, masseren, enthousiasmeren, afremmen, bijsturen, aanhoren, opbeuren en adviseren. Met kippenvel op meerdere momenten tijdens het begeleidingstraject. En succes....., dat maakt het alleen maar compleet!