Doorgaan naar hoofdcontent

Wat voor loper ben jij?

Lopers zijn er in vele soorten en maten. Op elk tijdstip van de dag, praktisch overal kan je de loper tegenkomen. Ochtendlopers, avondlopers en nachtlopers. Ieder zijn eigen voorkeur. Lopen in groepen, of juist alleen. Allemaal hetzelfde uitgedost of juist allemaal verschillend. In deze blog zal ik een aantal lopers proberen te beschrijven, maar als jullie nog toevoegingen hebben dan hoor ik het graag.

De Adrenalinerunner; Ze lopen voor een doel, anders lopen ze niet. Vaak uitgerust met gadgets en tijdens het lopen word er veel gekeken naar het horloge. De adrenaline van het doel is de kick van deze loper.
De Einzelgänger; Sociaal zijn ze niet, deze alleenlopers. Vaak lopen ze dezelfde rondjes en meestal vinden ze het lopen niet eens leuk. Het is een must, goed voor de gezondheid en goed voor het lijf.
De Funrunner; Colourrun, ladiesrun en Rock en run, dat zijn evenementen die op het lijf geschreven zijn van deze lopers. Ze lopen niet vaak, maar vooral voor de lol. De prestatie is de deelname en het enthousiasme spat er vaak vanaf
De Groepsloper; In tegenstelling tot de einzelgänger is er ook de groepsloper. Presteren doet deze loper alleen in aanwezigheid van de groep. Ze hebben wel een probleem; discipline om alleen te trainen!
De Zachtloper; Vaak lopen ze alleen, soms ook met z'n tweeën, maar echt hard gaat het niet. Oppassen moeten ze, dat ze niet ingehaald worden door wandelaars. Want dan wordt het wel erg gênant! Maar petje af, want ze lopen wel!
De Doodloper: Hard van start, de ander laten zien wat ze in huis hebben. Leeftijd hebben ze vaak nog niet, de jeugdige overmoed spat er vanaf. Geen eelt op de ziel. Een hardlopers zijn doodlopers, dus na de derde kilometer wordt het wel een kwelling. Dus de meeste trainingen lopen ze niet uit!
De Trailrunner: Je herkent ze aan hun enthousiasme voor de loopsport. Fanatiek op zoek naar  een andere ondergrond. Soms om het gewoon zwaar te maken, maar soms ook om gewoon anders te zijn. Om te lopen op trilschoenen, of juist op fibram five fingers.
De Feestloper; Het gros van de deelnemers van de Damloop loopt om het feest. Biertje onderweg, meestal in groepsverband over het parcours lopend.
De Ultraloper; Lopen als levensenergie, afzien als dagbesteding. Opgeven is geen optie en doorlopen een must. Deze loper wil zich ook nog wel eens in de nacht over de straten begeven. Op zoek naar de rust, naar de bezieling en de diepste ik in zichzelf.
De Emotieloper; lopen tegen de stress, vechten tegen de emotie. Soms kan er geen betere drijfveer zijn om te lopen, dan de verwerking van emoties.
De Afvalloper; Lopen om af te vallen, vaak gebruikt en zeer effectief. Er is echter vaak een groot probleem. Deze loper valt vaak letterlijk af, het lopen blijkt een te 'zware' opgave.....
De Roadrunner; Lekker buiten, lopend over 's lands heren wegen. Genietend van de vroege morgen, lopend langs veld en bos.
De Clubloper; Fanatiek ogen ze. Getooid met een singlet en vaak ook met compressiekousen. Ze lopen op de baan, altijd maar linksom. Maar het zijn trouwe lopers. Echte verenigingsdieren!
De Klaploper; maar dat heeft niks met lopen te maken!
De Koploper; Borst vooruit, lopend in een jaloers makend tempo. Vaak hebben ze een kleurtje, zelden komen ze van hier.

Ikzelf herken me ook in sommige van deze lopers. Nu, of in het verleden. Maar bovenal herken ik mezelf in één type loper; ik ben een hardloper!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer...

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training ...

Ik moet oprecht iets kwijt!

 Jaren geleden had ik een advocaat nodig. Een vriend nam me mee naar Oprecht Advocaten. Dat was een goede keus! De naam dekte de lading, Oprecht; dus eerlijk en betrouwbaar. Jarenlang hoorde je het woord zelden voorbijkomen. Oprecht was iets dat specifiek gebruikt werd. Het is ook niet zomaar een woord en je moet het niet overal aan vast plakken. Tot eind vorig jaar! Alles en iedereen is ineens oprecht. Je kan de televisie niet aanzetten, of oprecht komt voorbij. In mailings, de krant of in doodnormale conversaties. Oprecht komt overal opduiken. Mijn kinderen zijn er ook goed in. Met regelmaat zijn ze oprecht blij, oprecht goed of oprecht in alles. Maar daar liggen mijn vraagtekens. Is oprecht niet een woord dat teveel wordt gebruikt? Dat vaak gebezigd wordt in een context dat het overbodig is? "Ik heb oprecht goed gevoetbald pap"!; zei mijn zoon een aantal weken geleden. Ik heb goed gevoetbald zou voldoende zijn geweest... En gisteren las ik een mail van een software program...