Doorgaan naar hoofdcontent

Juicen met Sara en Jeroen

Twee weken terug zag ik een prachtige documentaire; Fat, Sick en Nearly Dead, een film van Joe Cross. Een succesvolle zakenman uit Australië die dol was op verkeerd eten. Dik en ziek werd hij ervan. Netelroos, hoge bloeddruk en allerlei andere aandoeningen. Een handvol pillen per dag. Ik moet het anders doen was zijn idee op zijn veertigste verjaardag. Ga ik twintig jaar op dezelfde voet verder, of wil ik over twintig jaar nog gezond zijn? Hij ging hij juicen. Groene smoothies zelf geperst. Verder niks.....

Zijn gezondheid ging met sprongen vooruit, de gezondheid van zijn vriend Phil ook! Meer bewegen en vitaminen en mineralen uit groente en fruit. Reboot met Joe is zijn slogan geworden, en door de jaren heen is er een hele community ontstaan!

Zelf hoef ik niet af te vallen. En ik ben een gezonde kerel. Mijn vriendin ook. Maar om het experiment aan te gaan hebben we een doel gesteld. Na onze vakantie gaan we samen hetzelfde doen; Juicen. Samen hebben we een juicer aangeschaft, en de maandag ochtend ben ik naar de AH gereden voor het halen van groente en fruit.

Spinazie, sinaasappels, bananen, selderij, avocado's, mango's, tomaten, gember, druiven, zomaar een greep uit de groenten en fruit die ik op de vroege morgen in mijn karretje gelegd heb. Later kwamen daar nog ananas en munt en peterselie bij, en toen we woensdag op pad gingen werd het helemaal leuk. Ik woon in Purmerend, tegen de Beemster, direct aan het boerenland. Een rondje langs de boeren voor vers groente en fruit. Zo dichtbij prachtig groente en fruit en nog goedkoop ook!!

De eerste dag was afzien. Zowel voor de inspiratie van de sapjes, als voor mezelf. Veel te veel verschillende ingrediënten, en best wel trek, of zeg maar gerust honger. Zeker als een collega op bezoek komt met hele lekkere gebakjes, en ik er alleen maar naar mag kijken. Maar hé, het is mijn eigen keus. En het blijkt ook nog eens "ontgiftend" te zijn ook! Wordt vervolgd.....

Reacties

Populaire posts van deze blog

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer...

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training ...

Ik moet oprecht iets kwijt!

 Jaren geleden had ik een advocaat nodig. Een vriend nam me mee naar Oprecht Advocaten. Dat was een goede keus! De naam dekte de lading, Oprecht; dus eerlijk en betrouwbaar. Jarenlang hoorde je het woord zelden voorbijkomen. Oprecht was iets dat specifiek gebruikt werd. Het is ook niet zomaar een woord en je moet het niet overal aan vast plakken. Tot eind vorig jaar! Alles en iedereen is ineens oprecht. Je kan de televisie niet aanzetten, of oprecht komt voorbij. In mailings, de krant of in doodnormale conversaties. Oprecht komt overal opduiken. Mijn kinderen zijn er ook goed in. Met regelmaat zijn ze oprecht blij, oprecht goed of oprecht in alles. Maar daar liggen mijn vraagtekens. Is oprecht niet een woord dat teveel wordt gebruikt? Dat vaak gebezigd wordt in een context dat het overbodig is? "Ik heb oprecht goed gevoetbald pap"!; zei mijn zoon een aantal weken geleden. Ik heb goed gevoetbald zou voldoende zijn geweest... En gisteren las ik een mail van een software program...