Doorgaan naar hoofdcontent

Juiced.....

Normaal gesproken eet en drink ik hartstikke gezond. Ik rook niet, ik sport, en ik ben nooit ziek. Natuurlijk ben ik hartstikke gelukkig en dat scheelt. Toch, de vakantie kwam langs......lekkere Chardonnay , patatje, hamburgers, cocktails, BBQ, pannenkoeken, carrotcake, cheesecake, citroentaart, bakjes met noten en zakken met chips. Het is sowieso lastig om in Disney, center parcs gezond voedsel te vinden, maar het is vooral ook gezellig om 's avonds samen te borrelen.

Tijd voor verandering dus. Mijn expiriment ging maandag van start. Sapcentrifuge aan, en grote glazen met groente en fruit. Water met citroen, limoen en grapefruit, dat is alles wat ik erbij dronk. Geen vast voedsel, dat is de bedoeling. Mijn gewicht was op maandagochtend 82,9 kilogram, met een BMI van 23,96. Ruim voldoende zou je zeggen.

Tien dagen dat was mijn plan en op maandag bleek al dat het een experiment was! Experimenteren met de ingrediënten, en zeker met de hoeveelheden. Drie keer zoveel als Sara, dat was wat ik binnen kreeg. En rond vijf uur ook dikke honger. "Vind je het erg als ik je kuit opeet?"; vroeg ik aan mijn patiënt van half vijf? Maar een extra shake in de avond zorgde in ieder geval dat ik zonder hongergevoel naar bed ging.

De tweede dag was al veel makkelijker. Langzaam beginnen we te ontdekken wat allemaal lekker is, maar ook wat minder lekker is. Tomaten met komkommer en wortelen, met koriander en avocado en een stuk selderij, die was een stuk minder dan ananas met mango en banaan met spinazie!  De avonden zijn kort. Ook op dinsdag lig ik al om tien uur te slapen als een roos.

De derde dag gaan we samen op pad door de Beemster. Op zoek naar producten, rechtstreeks van de boer. Na twee boerderijen ligt de achterbank van de auto vol met groente en fruit, en zijn we maar 25 euro kwijt. Een goede leerschool dat vers groente en fruit dichtbij te koop zijn, en dat we nog kunnen besparen ook! Los van het feit dat het gewoon leuk is om bij de boer te winkelen, en we de lokale boeren op deze manier nog eens ondersteunen ook. Helaas was nog niet alles biologisch, vooral als je sap van de groente en fruit maakt is dat belangrijk!

Voor mijn gevoel is het nu makkelijk, maar met mijn gewicht gaat niet goed. Waar het bij Sara al gestabiliseerd is, val ik per dag een kilo af. 79,9 kilo, dat was mijn gewicht op de vroege woensdagmorgen, en omdat ik op donderdagochtend 79,1 kg weeg, is het tijd om het anders aan te pakken. Toevoegingen als erwtenproteïne  poeder en een smoothie in plaats van een sap, maar desondanks woog ik vrijdag ochtend 78,6 kg. Nog meer verandering dus, tijd om te stoppen, een experiment dat voor mij niet meer verantwoord was. Dus vrijdagochtend heb ik twee rijstwafels en een banaan gegeten. Mijn tong was niet meer extreem wit, zoals in het begin van de week, dus het detoxproces was redelijk geslaagd. En mijn adem, die stonk enorm!

Sara is wel verder gegaan, zij heeft de tien dagen keurig volbracht, voor haar al de derde keer! En wat heeft het mij gebracht? Ik denk nu nog meer na over wat ik allemaal eet. Ik start mijn dag met havermout, drink regelmatig thee met gember en drink veel meer water. En met vlees, daar ben ik voorzichtig mee! Liever een lekker stukje van de slager, dan een volgespoten plofkip of zoiets van de supermarkt. Veel groente en fruit, maar dat deed ik toch al. Vezelrijk en verantwoord. Meer water en minder koffie. En vooral vers, direct van het land, zo in onze monden....

P.S.: de eerste keer eten na een week vloeibaar was een zware tegenvaller. Ik kon duidelijk merken wat het lichaam wil na een maaltijd; rust! Ik was gesloopt en doodmoe. En dan te bedenken dat ik normaal gesproken in een 24/7 modus zit. Weinig tijd voor rust na het eten dus!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!