Doorgaan naar hoofdcontent

Voor het goede doel!

Zaterdagavond was er voor de Beemstermasters een spinningmarathon. Fundraising. De Beemstermasters lopen de Roparun. En het goede doel dit jaar is voor een stichting die pruiken maakt voor kankerpatiënten. En Sport en Therapie stelde de ruimte en de spinningfietsen ter beschikking voor dit goede doel.

Mijn dag begon vroeg. Wekker niet aan, Fleur en Kris die lekker bleven liggen, dus bijna versplapen. Om 8:15 verzamelen bij Wherevogels. De nummer een (zij) tegen de nummer twee (wij). Als coach is het prachtig om de ontwikkeling van die kleine jongens mee te maken! Een spannende wedstrijd, met voorsprong en achterstand, eindigde uiteindelijk in een gelijkspel. Leuke wedstrijd, verdiende uitslag.

Snel naar huis, 11:00 moest er weer verzameld worden. Nu bij de hockeyclub. En weer om te coachen. De meiden zijn eerder dit jaar kampioen geworden en hoger ingedeeld. De laatste drie wedstrijden hadden ze goed gehockeyd maar niet gewonnen. Vandaag was dat wel de bedoeling! Na een prachtige en verdiende 3-0 overwinning, konden we weer naar huis. Omkleden voor de volgende activiteit, de verjaardag van een neefje.

Een klein probleem, de lessen voor de spinningmarathon van Linda en van mezelf moesten nog in elkaar gezet worden. Al weken lang had ik gezocht naar filmmuziek die goed te gebruiken was voor een spinningles. Maar twee uur muziek was iets teveel voor vijftig minuten. En het thema voor Linda, Rock Wereldsteden, was helemaal lastig. Laptop mee naar de verjaardag dus.

Tijdens de verjaardag, met een koptelefoon in een oor, heb ik uiteindelijk de lessen afgemaakt. Filmmuziek, met als opdracht uit welke film de muziek komt. Wereldsteden, gelukkig goed vertegenwoordigd in de dance-scene, gelardeerd met rocknummers. Om toch te voldoen aan het thema Rock en Wereldsteden. En Linda ook blij!

Vanuit de verjaardag door naar huis. Linda vooruit, ik erachteraan, nadat ik de kinderen bij de oppas heb achtergelaten. De kerkstraat was al lekker bedrijvig. De Beemstermaster hadden een leuk evenement geregeld. Inclusief hapjes en drankjes en massage. De start om 1900 uur was van mij, na het startschot van de burgermeester van de Beemster. De finish was van Linda. Tussendoor drie andere lessen. Van Robin en Diana, maar ook van Fred van Waterlandsports. Een mooie geslaagde avond die ook nog eens een mooi bedrag heeft opgeleverd voor de Beemstermasters; €1.320,-. En dus voor de Roparun. Een lange dag, dat wel, maar het resultaat was super....

Reacties

  1. Was ook superleuk om naar te kijken, hoe andere zich in het zweet werken. Goede sfeer en gezellig. Helaas kwam deze spinningmarathon vanwege mijn revalidatie te vroeg. Maar volgend jaar misschien wel een herkansing?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!