Ons vak is in ontwikkeling. Frisse tegenwerking van overheid en verzekeringsmaatschappijen, maar ondanks dat is het verankert in onze maatschappij. Ongeveer 23.000 fysiotherapeuten in meer dan honderd verschillende specialismen. Sportfysiotherapie (mijn ding), manuele therapie, kinderfysiotherapie, orofasciale therapie, psychosomatisch, bedrijfs, bekken, hand, hart, neuro, en ga zo maar door. En net als met alle bondscoaches in ons land, hebben ze allemaal een eigen mening!
Sinds ik fysiotherapeut ben heb ik veel ondernomen. Actief bij KNVB, NOC*NSF (active living), en vv ZOB, als regiocoach actief voor de sportfysiotherapeuten (NVFS). Voor het ministerie van VWS in een project met de Vereniging voor Sport en Geneeskunde en het Nederlands Genootschap van Sportmassage. Betrokken bij de organisatie van het medisch team van Alpe d'Huzes, enzovoorts. En natuurlijk voor mijn eigen bedrijf.
Voor de fysiotherapeuten bestaat er een beroepsvereniging, het KNGF. En die zullen heus wel onze belangen behartigen. Toch hebben wij, de fysiotherapeuten, het gevoel dat we ons een beetje in de maling laten nemen. We betalen veel voor onze beroepsvereniging, in mijn ogen verhoudingsgewijs heel veel. Het norminkomen van een fysiotherapeut volgens het KNGF is €70.000,- Weinig fysiotherapeuten die dat kunnen verdienen. Daarnaast hebben we veel opgelegde praktijkkosten, waarvoor we geen onkostenvergoeding kunnen rekenen, en waarin met het tarief voor fysiotherapie geen rekening wordt gehouden!
We hebben een landelijk kwaliteitsregister. Belangrijk voor onze identiteit als fysiotherapeut. We betalen ieder jaar voor een registratie van vijf jaar. Bij elkaar opgeteld voor een niet mis te verstaan bedrag. Daarnaast moeten we nascholingspunten halen in cursussen, waarbij we indirect weer meebetalen aan dit register. Een jaarlijks miljoenenregister dus! En als je als fysiotherapeut niet het gevoel krijgt dat deze miljoenen terugkomen in onze eigen kwaliteit, dan voel je jezelf dus niet serieus genomen.
Er zijn ook veel fysiotherapeuten die langs de zijlijn zeuren. Soms terecht, maar vaak ook met tunnelvisie. We hebben een gezamenlijk pensioenfonds. Ik vind het niet nodig, maar dan moeten we er met z'n allen wat aan doen. Er is een master-eis voor specialisaties. Een zinvolle goed onderbouwde stap. Alle nieuw instromende gespecialiseerde fysiotherapeuten hebben hierdoor een mastertitel. Echter de oudere post HBO-opleidingen, zijn niet gewaardeerd op masterniveau. Belangrijk dus dat er vanuit de opleidingen een goede competentie screening komt! En natuurlijk blijven er goede en slechte fysiotherapeuten, maar dat is in alles toch zo. Het is de mond op mond reclame die je vanzelf zal belonen!
Ik ben in het bestuur van de NVFS gegaan omdat ik vind dat er veel anders kan. En als je iets wil bereiken, moet je niet van de zijlijn zeuren, maar het speelveld betreden. Wonderlijkerwijs merk ik dat er veel speelt, dat er veel mogelijk is. Maar als niemand iets doet, gebeurt er niets. Gaan we lekker verder met ontwikkelen van richtlijnen, vaste stramienen, opgelegde adminstratieve ontwikkelingen en onzekere ontwikkelingen met verzekeringsmaatschappijen die je voor je gevoel afrekenen op schijnkwaliteit!
Ik probeer mijn werk als sportfysiotherapeut goed te doen. Onderneem veel. Behandel op het veld bij voetbal en hockey. Ga naar verenigingen toe om ons vak uit te dragen. Om te vertellen over blessures en preventie. Ik volg veel cursussen, gewoon omdat ik mijn vak leuk vind. En ik ga tegenwoordig wekelijks naar de snijzaal in het Erasmus MC. Kennis opdoen, maar vooral ook casuïstiek bespreken (met andere sportfysiotherapeuten, maar ook met artsen). Op bestuurlijk niveau probeer ik veel rond te kijken. Te leren. Bij collega's, bij ons bestuur, maar ook binnen het KNGF. Ik probeer te koppelen en te ontwikkelen. Enthousiasme terug te brengen in ons vak.
Duidelijk is dat veel van onze collega's zich niet serieus genomen voelen. Ze willen meer geld, minder administratieve stress, minder druk vanuit de verzekeraars en ga zo maar door. Net echte hollanders! Maar laten we vooral kijken naar wat we wel bereikt hebben. Zelfstandigheid in functioneren, in de keuzes die we maken naar de patiënt. Werk samen met iedereen die daarvoor open staat, laat zien wat je zelf kan en leer van de ander! Maak je vak leuk, maak keuzes en geniet. Want fysiotherapie is een verdomd leuk vak!
Sinds ik fysiotherapeut ben heb ik veel ondernomen. Actief bij KNVB, NOC*NSF (active living), en vv ZOB, als regiocoach actief voor de sportfysiotherapeuten (NVFS). Voor het ministerie van VWS in een project met de Vereniging voor Sport en Geneeskunde en het Nederlands Genootschap van Sportmassage. Betrokken bij de organisatie van het medisch team van Alpe d'Huzes, enzovoorts. En natuurlijk voor mijn eigen bedrijf.
Voor de fysiotherapeuten bestaat er een beroepsvereniging, het KNGF. En die zullen heus wel onze belangen behartigen. Toch hebben wij, de fysiotherapeuten, het gevoel dat we ons een beetje in de maling laten nemen. We betalen veel voor onze beroepsvereniging, in mijn ogen verhoudingsgewijs heel veel. Het norminkomen van een fysiotherapeut volgens het KNGF is €70.000,- Weinig fysiotherapeuten die dat kunnen verdienen. Daarnaast hebben we veel opgelegde praktijkkosten, waarvoor we geen onkostenvergoeding kunnen rekenen, en waarin met het tarief voor fysiotherapie geen rekening wordt gehouden!
We hebben een landelijk kwaliteitsregister. Belangrijk voor onze identiteit als fysiotherapeut. We betalen ieder jaar voor een registratie van vijf jaar. Bij elkaar opgeteld voor een niet mis te verstaan bedrag. Daarnaast moeten we nascholingspunten halen in cursussen, waarbij we indirect weer meebetalen aan dit register. Een jaarlijks miljoenenregister dus! En als je als fysiotherapeut niet het gevoel krijgt dat deze miljoenen terugkomen in onze eigen kwaliteit, dan voel je jezelf dus niet serieus genomen.
Er zijn ook veel fysiotherapeuten die langs de zijlijn zeuren. Soms terecht, maar vaak ook met tunnelvisie. We hebben een gezamenlijk pensioenfonds. Ik vind het niet nodig, maar dan moeten we er met z'n allen wat aan doen. Er is een master-eis voor specialisaties. Een zinvolle goed onderbouwde stap. Alle nieuw instromende gespecialiseerde fysiotherapeuten hebben hierdoor een mastertitel. Echter de oudere post HBO-opleidingen, zijn niet gewaardeerd op masterniveau. Belangrijk dus dat er vanuit de opleidingen een goede competentie screening komt! En natuurlijk blijven er goede en slechte fysiotherapeuten, maar dat is in alles toch zo. Het is de mond op mond reclame die je vanzelf zal belonen!
Ik ben in het bestuur van de NVFS gegaan omdat ik vind dat er veel anders kan. En als je iets wil bereiken, moet je niet van de zijlijn zeuren, maar het speelveld betreden. Wonderlijkerwijs merk ik dat er veel speelt, dat er veel mogelijk is. Maar als niemand iets doet, gebeurt er niets. Gaan we lekker verder met ontwikkelen van richtlijnen, vaste stramienen, opgelegde adminstratieve ontwikkelingen en onzekere ontwikkelingen met verzekeringsmaatschappijen die je voor je gevoel afrekenen op schijnkwaliteit!
Ik probeer mijn werk als sportfysiotherapeut goed te doen. Onderneem veel. Behandel op het veld bij voetbal en hockey. Ga naar verenigingen toe om ons vak uit te dragen. Om te vertellen over blessures en preventie. Ik volg veel cursussen, gewoon omdat ik mijn vak leuk vind. En ik ga tegenwoordig wekelijks naar de snijzaal in het Erasmus MC. Kennis opdoen, maar vooral ook casuïstiek bespreken (met andere sportfysiotherapeuten, maar ook met artsen). Op bestuurlijk niveau probeer ik veel rond te kijken. Te leren. Bij collega's, bij ons bestuur, maar ook binnen het KNGF. Ik probeer te koppelen en te ontwikkelen. Enthousiasme terug te brengen in ons vak.
Duidelijk is dat veel van onze collega's zich niet serieus genomen voelen. Ze willen meer geld, minder administratieve stress, minder druk vanuit de verzekeraars en ga zo maar door. Net echte hollanders! Maar laten we vooral kijken naar wat we wel bereikt hebben. Zelfstandigheid in functioneren, in de keuzes die we maken naar de patiënt. Werk samen met iedereen die daarvoor open staat, laat zien wat je zelf kan en leer van de ander! Maak je vak leuk, maak keuzes en geniet. Want fysiotherapie is een verdomd leuk vak!
Reacties
Een reactie posten