(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

De wereld om ons heen veranderd met rasse schreden. En we zijn er met zijn allen onderdeel van. We laten ons leiden door ontwikkelingen, commerciële en financiële belangen en dogma's die ons een richting in sturen die niet altijd evenredig lopen met gezond verstand. Op mijn vakgebied werd er onlangs nog een beweegadvies gegeven; Een half uur ten minste matig intensieve lichamelijke activiteit op ten minste vijf dagen in de week (voor 55-plussers betekent het bijvoorbeeld wandelen in een tempo van 4 km per uur of fietsen met een snelheid van 10 km per uur.) 3 Keer per week minstens 20 minuten zwaar intensief bewegen. Bij zwaar intensieve lichamelijke activiteit gaat u zweten en raakt u buiten adem.  In mijn ogen is dit bij lange na nog niet de minimum norm! Fietsen met een snelheid van 10 km per uur? Wandelen in winkeltempo? En de rest van de dag, moeten we dan niet bewegen? We zijn gemaakt om te bewegen, dus waarom zo'n lullig advies. Is het echt zo slecht met ons ...

Onlangs was ik jarig. 45 jaar oud, vandaag (op 21 augustus) 16.452 dagen leven om precies te zijn. Voldoende dagen om iets in te beleven dus. En voldoende tijd om iets te leren. Wat ik vooral heb geleerd, is dat het nooit te laat is voor verandering. Dat je ingrijpende keuzes kan maken die je leven beter kunnen maken. En onlangs, maar een paar weken geleden heb ik zo'n keuze gemaakt! Het bewustzijn speelt allemaal al wat langer. Sara, mijn vrouw, is veel met voeding bezig. En dus lees ik wel eens wat mee, of kijken samen een documentaire. Maar tijdens het lezen van een prachtig boek over ons bestaan, werd dat bewustzijn alleen maar groter. Zo ben ik in het verleden van grote hoeveelheden Cola en frisdranken al eens geswitched naar water, koffie en thee. Ik was al aan het minderen met vlees. Melk dronk ik nooit. Melk is niet goed voor elk, en zeker niet voor mij. Daar was ik al jaren van overtuigd. Maar ineens was daar ook een bewustzijn in cijfers. In het verleden was ik al...

Het was 2001 dat ik benaderd werd door Cas Eggermont om regionaal actief te worden voor de NVFS. De Nederlandse Vereniging voor Fysiotherapie in de Sportgezondheidszorg. Pionieren leek het. Met andere sportfysiotherapeuten uit het land samenkomen in het huis van de sport in Papendal. Samen met mijn sportfysiotherapie studievriend Frank Visser stapte ik in om een functie te bekleden als Regiocoach in Noord Holland. De doelstelling was hetzelfde als wat hij nu is; bekendheid creëren van de NVFS sportfysiotherapeut in de Regio (en dus in het land) en de problemen die we toen hadden, komen overeen met die van de huidige tijd! In mijn periode als regiocoach ben heb ik hoogte en dieptepunten meegemaakt. Als hoogtepunt een zaal vol Noord Hollandse NVFS collega's, als dieptepunt een bijeenkomst met welgeteld 1 collega sportfysiotherapeut. Toch waren we uiteindelijk nog steeds met z'n drieën!. Gaandeweg ging het wel steeds beter in de regio Noord Holland. Door de oprichting van het sp...

's Avonds ben ik moe. Bij het raken van mijn kussen, vallen mijn ogen al dicht. Maar iedere morgen ben ik alweer vroeg wakker. Druk met ideeën, vol van gedachten. Ik heb lief, ben blij en krijg ook veel liefde terug! Het leven lacht me toe.... De erfenis die ons is achtergelaten, zorgt ieder dag weer voor nieuwe verassingen. Nog steeds. Forecast, belastingdienst, curator, agenda's, het blijft keer op keer anders gaan dan gehoopt of gedacht. Wij zetten met z'n allen onze schouders eronder. Hard werken, daar is nog nooit iemand aan doods gegaan. Hard werken om er een mooie positieve toekomst van te maken. Latent zijn de gedachten hoe het zal zijn als alles rustig is. Als alles voorbij is en iedereen weer blij is. Heb ik dan tijd over? Of zijn er dan andere zorgen die me bezig houden?! Het zou mooi zijn als er een balans is, als de zorgen en het geluk in een evenwicht zijn. Maar tijd om daarbij stil te staan heb ik nu niet, dus zet ik mijn schouders er gewoon weer onder...

Soms kom je in je leven op een keerpunt te staan. Alle keuzes vloeien samen en je gaat weer verder. 2016 is voor mij daarin een hoogtepunt. Een jaar waarin positiviteit samenvalt met emotionele hoogtepunten in mijn leven. Toch blijf ik geconfronteerd worden met negativiteit. Maar dat zal er zijn om het evenwicht te bewaren. De wereld om ons heen veranderd. De maatschappij wordt agressiever, en we gaan steeds meer externaliseren. Niks is meer onze eigen schuld. En ondanks de globalisering, wordt onze sociale kring steeds kleiner. Ik ben een idealist, een naïeveling, maar het zou mooi zijn als we dat eens zouden doorbreken. Mijn huwelijk op Zakynthos was een sprookje! Mijn huwelijk is nog steeds een sprookje. Als je zoveel gevoel en emotie samen kan delen, zonder oordeel, zonder dat je beïnvloedt wordt door alles om je heen, dan is het waar; echte liefde bestaat! Ik merk dat ik moet oppassen om niet teveel mee te gaan in de dagelijkse stroom. Om te oordelen over een ander. Je weet ...

Veel fysiotherapeuten zijn boos. Boos op de verzekeraar, boos omdat alles oneerlijk is. Boos omdat we hard moeten studeren en werken voor ons geld. Ik ben het ook niet met alles eens, maar we zijn niet de enige. In het onderwijs zijn ze boos, elders in de gezondheidszorg zijn mensen boos, overal zijn mensen boos. Mensen zijn boos op vluchtelingen, maar ook boos op mensen die geen vluchtelingen willen! Wilders is boos en veel mensen met hem. En anderen zijn weer boos op Wilders! Steeds blijf ik me erover verbazen. Hoe zit deze wereld in elkaar? Alles draait om geld. Of het nu om gezondheid gaat, of om onderwijs. Over vluchtelingen of gewoon over de overheid. In alles zie je het terug. Democratie is betaalbaar, als je er maar de gezondheid en het geld voor hebt. Ik ben blij. Ik heb een mooi beroep. Ik heb samen met mijn maatje Louis en prachtig bedrijf. En ik heb een geweldig vooruitzicht; trouwen op Zakynthos met de liefde van mijn leven. Wat wil je nog meer? Gelukkig zijn daarvoor ...

Wat is er mis met de maand februari in combinatie met Jeroen? Net als drie jaar geleden lig ik ziek op bed! Geen goede combinatie dus, maar wel tijd voor bezinning! Drie jaar geleden was de griep voor mij een ommekeer in mijn leven. Ik was meegezogen in alle negativiteit en hectiek van het moment. Al badend in het zweet, geveld door een forse griep, kwam ik samen met Sara tot de conclusie dat het anders moest. Alleen nog maar positieve gedachten. Vooruitgang. Weg van alle negatieve energie! Afgelopen jaar was ook weer heel druk. De start van Bijman en Helsloot fysiotherapie heeft me alleen maar goeds gebracht, maar zorgde ook voor een abrupt einde aan mijn tijd met Sport en Therapie. Ondanks dat ik (tot op de dag van vandaag) mede-eigenaar ben, was mijn aanwezigheid aldaar vanaf februari niet meer gewenst! Mijn bedrijf, opgebouwd vanuit mijn start op 10 november 1996 op de Kanaaldijk, moest ik abrupt loslaten. Geen afscheid van de klanten, met wie ik een jarenlange relatie had ...