Doorgaan naar hoofdcontent

Loslaten...

Soms kom je in je leven op een keerpunt te staan. Alle keuzes vloeien samen en je gaat weer verder. 2016 is voor mij daarin een hoogtepunt. Een jaar waarin positiviteit samenvalt met emotionele hoogtepunten in mijn leven. Toch blijf ik geconfronteerd worden met negativiteit. Maar dat zal er zijn om het evenwicht te bewaren.

De wereld om ons heen veranderd. De maatschappij wordt agressiever, en we gaan steeds meer externaliseren. Niks is meer onze eigen schuld. En ondanks de globalisering, wordt onze sociale kring steeds kleiner. Ik ben een idealist, een naïeveling, maar het zou mooi zijn als we dat eens zouden doorbreken.

Mijn huwelijk op Zakynthos was een sprookje! Mijn huwelijk is nog steeds een sprookje. Als je zoveel gevoel en emotie samen kan delen, zonder oordeel, zonder dat je beïnvloedt wordt door alles om je heen, dan is het waar; echte liefde bestaat!

Ik merk dat ik moet oppassen om niet teveel mee te gaan in de dagelijkse stroom. Om te oordelen over een ander. Je weet zijn of haar verhaal niet, kent zijn of haar drijfveren niet, maar vaak hebben we onze mening al klaarliggen, voordat we ooit kennis hebben gemaakt met die ander. Het is ook niet belangrijk, gedachten en gevoelens zijn dan een respectloos tegenover het zijn van de ander! Het zijn de nieuwe media, waar we deze gedachten en gevoelens ook gemakkelijk en kwetsend tot uiting kunnen laten komen.

Misschien denken we teveel. Denken wat we moeten doen, denken wat we over de ander vinden en denken wat de ander van ons vind. Het is niet belangrijk. Tevredenheid zou een goed ingrediënt zijn om al deze gedachten te vernietigen. Weg met het oordeel, op naar een blij gevoel van kleine momenten. Als je iedereen zou vragen wat hij 'echt' zou willen, dan is gelukkig zijn volgens mij het enige juiste antwoord!

Afgelopen week werd ik geconfronteerd met een gedicht over loslaten van Nelson Mandela. Een prachtige weergave over het leven door een man die respect en acceptatie tot een kunst verheven had.
Ik wil dit graag met jullie delen:

LOSLATEN
Om los te laten is liefde nodig.
Loslaten betekent niet dat ’t me niet meer uitmaakt,
Het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan oplossen of doen.
Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer,
Het is het besef dat ik de ander ruimte geef.
Loslaten is niet het onmogelijk maken,
Maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties.
Loslaten is machteloosheid toegeven,
Hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.
Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven.
Het is jezelf zo goed mogelijk maken.
Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.
Loslaten is niet oordelen, maar de ander toe te staan mens te zijn.
Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
Maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.
Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen,
Het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt.
En er mezelf gelukkig mee prijzen.
Loslaten is niet anderen kritiseren of regulieren,
Maar te worden wat ik droom te zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
Maar groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.
- Nelson Mandela –


Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!