Doorgaan naar hoofdcontent

Gezond verstand

De wereld om ons heen veranderd met rasse schreden. En we zijn er met zijn allen onderdeel van.
We laten ons leiden door ontwikkelingen, commerciële en financiële belangen en dogma's die ons een richting in sturen die niet altijd evenredig lopen met gezond verstand. Op mijn vakgebied werd er onlangs nog een beweegadvies gegeven;

  • Een half uur ten minste matig intensieve lichamelijke activiteit op ten minste vijf dagen in de week (voor 55-plussers betekent het bijvoorbeeld wandelen in een tempo van 4 km per uur of fietsen met een snelheid van 10 km per uur.)
  • 3 Keer per week minstens 20 minuten zwaar intensief bewegen. Bij zwaar intensieve lichamelijke activiteit gaat u zweten en raakt u buiten adem. 

In mijn ogen is dit bij lange na nog niet de minimum norm! Fietsen met een snelheid van 10 km per uur? Wandelen in winkeltempo? En de rest van de dag, moeten we dan niet bewegen? We zijn gemaakt om te bewegen, dus waarom zo'n lullig advies. Is het echt zo slecht met ons gesteld? Bewegen is goed voor ons, maar dan hebben we het wel over bewegen, dit advies is gewoon een minimum onderdeel van dagelijks leven!

Om aan dagelijkse beweging te komen, kan je ervoor kiezen om de hond uit te laten. Minimale beweging! Maar wat zien we in de werkelijkheid? Met verbazing kijk ik naar de mensen die hun telefoon uitlaten, waarbij de hond toevallig mee mag lopen. Of zouden we allemaal Google Maps gebruiken om ons door het rondje te laten navigeren? Helaas heb ik mezelf er ook wel eens in mee laten zuigen! Maar, in het weekend leg ik mijn mobiele telefoon tegenwoordig weg, en het levert mij een stuk meer tijd op om (andere) leuke dingen te doen.

Onderbuikgevoel, gezond verstand en intuïtie zijn volgens mij uitstervende eigenschappen van de mens. Als iets maar wetenschappelijk bewezen is, dan is het goed. Maar helaas is het gros van ons geen wetenschapper. Kunnen we niet wetenschappelijk onderzoek lezen of beoordelen. Weten we heel vaak niet de commerciële belangen van het wetenschappelijke onderzoek en dus lopen we maar achter de dogma's aan. We doen wat algemeen geaccepteerd is, zonder na te denken of dit nou wel of niet goed is voor onszelf!

Terug naar het bewegen; ik schrik vaak van de kinderen die ik zie lopen met hun bolle ruggetjes en naar buiten gedraaide voeten. Ze lopen in de zithouding! Of is het de playstation- of iPad-houding?
Het is in ieder geval een uiting van chronisch bewegingstekort. En met het minderen in bewegen, zijn we ook nog eens meer gaan consumeren......

Er zijn steeds meer mensen op deze aarde, er wordt voor deze mensen steeds meer geproduceerd, en we weten met z'n allen niet meer welke kant we opgaan. Is het niet eens tijd voor (wat meer) gezond verstand?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training
Een reactie posten
Meer lezen

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer
2 reacties
Meer lezen

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!
Een reactie posten
Meer lezen