Het was 2001 dat ik benaderd werd door Cas Eggermont om regionaal actief te worden voor de NVFS. De Nederlandse Vereniging voor Fysiotherapie in de Sportgezondheidszorg. Pionieren leek het. Met andere sportfysiotherapeuten uit het land samenkomen in het huis van de sport in Papendal. Samen met mijn sportfysiotherapie studievriend Frank Visser stapte ik in om een functie te bekleden als Regiocoach in Noord Holland. De doelstelling was hetzelfde als wat hij nu is; bekendheid creëren van de NVFS sportfysiotherapeut in de Regio (en dus in het land) en de problemen die we toen hadden, komen overeen met die van de huidige tijd!
In mijn periode als regiocoach ben heb ik hoogte en dieptepunten meegemaakt. Als hoogtepunt een zaal vol Noord Hollandse NVFS collega's, als dieptepunt een bijeenkomst met welgeteld 1 collega sportfysiotherapeut. Toch waren we uiteindelijk nog steeds met z'n drieën!. Gaandeweg ging het wel steeds beter in de regio Noord Holland. Door de oprichting van het sportspreekuur in het West Fries Gasthuis in Hoorn, met sportartsen Eric van de Sande en Huib Plemper in samenwerking met 8 Noord Hollandse sportfysiotherapeuten en de orthopeden van het WFG, en door het regionalisatie project van het landelijke platform voor sportgezondheidszorg, in samenwerking met VSG en NVFS, kreeg de regio Noord Holland destijds een goed smoelwerk met goed bezochte regionale bijeenkomsten.
Het is ondertussen bijna 8 jaar geleden dat ik gebeld werd door mijn vriend Jeffrey Jansen. Klaas Toerepel, toenmalig penningmeester van de NVFS moest weg, of ik interesse had in deze functie. Ik heb eerst heel hard gelachen, Jeroen als penningmeester, maar uiteindelijk kwam ik met het tegenvoorstel naar het bestuur dat ik graag wilde ruilen met functie van Joris Stavenuiter, en dat ik me graag wilde gaan inzetten voor regio's. Vooruitlopend op mijn benoeming heb ik vanaf februari 2010 meegedraaid in het bestuur. Schoorvoetend nam ik taken over, en langzaam rolde ik in een functie waarin ik me als een vis in het water voelde. Netwerken en verbinden. Een rol die me heel goed paste!
Ik had mezelf een missie gesteld. Verandering moest er komen bij het KNGF. Ik had veel kritiek op onze beroepsvereniging, was het met veel zaken niet eens. En dan kan je weglopen en een grote mond blijven houden, of dichterbij komen en proberen om mijn steentje bij te dragen aan de verandering. Door bestuurder te worden van de NVFS, had ik in ieder geval het gevoel dat ik daar iets zou kunnen bereiken.
Ik stapte vrijwel gelijk in met een nieuwe voorzitter. De jaren ervoor waren vele voorzitters de revue gepasseerd, en Daan Spanjersberg was terug gekomen om de NVFS te redden. Daan werd opgevolgd door Bart Smit. Bart gaf ons ruimte om onszelf te ontplooien, en dat leidde tot stevige discussies in het bestuur. Maar iedere vergadering met een goede afloop. En de eerste jaren waren superproductief. Zo mocht ik de de NVFS sportfysiotherapeut van het Jaar lanceren op het VSG congres, met de bijbehorende NVFS talentaward. De bijeenkomsten van de regiecoaches waren zeer succesvol en met het jaar beter, en gelukkig kregen we het voor elkaar om de suffe slecht bezochte algemene jaarvergaderingen te verplaatsen naar de avond voor het VSG congres.
De samenwerking met de VSG, de musculoskeletale groep, de strijd met het KNGF waren de pijlers van de eerste jaren. Problematiek met ons ledenbestand, de website en het gezicht van de sportfysiotherapeut (in Nederland) waren vaste terugkerende fails. Wel is het mooi om alle sportfysiotherapie opleidingen aan tafel te hebben gekregen, en dat we een voet aan de grond hebben kunnen krijgen in de wetenschapswereld voor de sportfysiotherapie.
De regio's staan als een huis, zeker na onze verblijven in Zweden en Zwitserland, en de sportfysiotherapeut is langzamerhand het uithangbord voor de sportzorg in Nederland. Met de Regiotour als bewijs! Maar na de beruchte bestuurswisseling van het KNGF en de turbulente periode die daarop volgde, is de ondersteuning vanuit onze beroepsvereniging, zeer wisselend geweest. Ik ben mijn anker kwijtgeraakt, ondanks dat ik denk dat het momenteel weer langzaam de goede kant opgaat. Maar ook privé werd ik met tegenslag geconfronteerd. En daar moet ik nu al mijn tijd en energie in steken!
Het is tijd voor verandering dus, aan alles komt een einde. Tijdens de ledenvergadering van 2017 voorafgaand aan het Sportmedisch jaarcongres leg ik mijn functie neer. Draag ik deze (hopelijk) over aan een opvolger die met dezelfde passie en inzet zijn taak zal uitvoeren zoals ik deze met name in de eerste zeven jaar heb gedaan. En hopelijk voert ook hij of zij ook strijdt tegen het KNGF. Want nog steeds kan daar veel veranderen......
In mijn periode als regiocoach ben heb ik hoogte en dieptepunten meegemaakt. Als hoogtepunt een zaal vol Noord Hollandse NVFS collega's, als dieptepunt een bijeenkomst met welgeteld 1 collega sportfysiotherapeut. Toch waren we uiteindelijk nog steeds met z'n drieën!. Gaandeweg ging het wel steeds beter in de regio Noord Holland. Door de oprichting van het sportspreekuur in het West Fries Gasthuis in Hoorn, met sportartsen Eric van de Sande en Huib Plemper in samenwerking met 8 Noord Hollandse sportfysiotherapeuten en de orthopeden van het WFG, en door het regionalisatie project van het landelijke platform voor sportgezondheidszorg, in samenwerking met VSG en NVFS, kreeg de regio Noord Holland destijds een goed smoelwerk met goed bezochte regionale bijeenkomsten.
Het is ondertussen bijna 8 jaar geleden dat ik gebeld werd door mijn vriend Jeffrey Jansen. Klaas Toerepel, toenmalig penningmeester van de NVFS moest weg, of ik interesse had in deze functie. Ik heb eerst heel hard gelachen, Jeroen als penningmeester, maar uiteindelijk kwam ik met het tegenvoorstel naar het bestuur dat ik graag wilde ruilen met functie van Joris Stavenuiter, en dat ik me graag wilde gaan inzetten voor regio's. Vooruitlopend op mijn benoeming heb ik vanaf februari 2010 meegedraaid in het bestuur. Schoorvoetend nam ik taken over, en langzaam rolde ik in een functie waarin ik me als een vis in het water voelde. Netwerken en verbinden. Een rol die me heel goed paste!
Ik had mezelf een missie gesteld. Verandering moest er komen bij het KNGF. Ik had veel kritiek op onze beroepsvereniging, was het met veel zaken niet eens. En dan kan je weglopen en een grote mond blijven houden, of dichterbij komen en proberen om mijn steentje bij te dragen aan de verandering. Door bestuurder te worden van de NVFS, had ik in ieder geval het gevoel dat ik daar iets zou kunnen bereiken.
Ik stapte vrijwel gelijk in met een nieuwe voorzitter. De jaren ervoor waren vele voorzitters de revue gepasseerd, en Daan Spanjersberg was terug gekomen om de NVFS te redden. Daan werd opgevolgd door Bart Smit. Bart gaf ons ruimte om onszelf te ontplooien, en dat leidde tot stevige discussies in het bestuur. Maar iedere vergadering met een goede afloop. En de eerste jaren waren superproductief. Zo mocht ik de de NVFS sportfysiotherapeut van het Jaar lanceren op het VSG congres, met de bijbehorende NVFS talentaward. De bijeenkomsten van de regiecoaches waren zeer succesvol en met het jaar beter, en gelukkig kregen we het voor elkaar om de suffe slecht bezochte algemene jaarvergaderingen te verplaatsen naar de avond voor het VSG congres.
De samenwerking met de VSG, de musculoskeletale groep, de strijd met het KNGF waren de pijlers van de eerste jaren. Problematiek met ons ledenbestand, de website en het gezicht van de sportfysiotherapeut (in Nederland) waren vaste terugkerende fails. Wel is het mooi om alle sportfysiotherapie opleidingen aan tafel te hebben gekregen, en dat we een voet aan de grond hebben kunnen krijgen in de wetenschapswereld voor de sportfysiotherapie.
De regio's staan als een huis, zeker na onze verblijven in Zweden en Zwitserland, en de sportfysiotherapeut is langzamerhand het uithangbord voor de sportzorg in Nederland. Met de Regiotour als bewijs! Maar na de beruchte bestuurswisseling van het KNGF en de turbulente periode die daarop volgde, is de ondersteuning vanuit onze beroepsvereniging, zeer wisselend geweest. Ik ben mijn anker kwijtgeraakt, ondanks dat ik denk dat het momenteel weer langzaam de goede kant opgaat. Maar ook privé werd ik met tegenslag geconfronteerd. En daar moet ik nu al mijn tijd en energie in steken!
Het is tijd voor verandering dus, aan alles komt een einde. Tijdens de ledenvergadering van 2017 voorafgaand aan het Sportmedisch jaarcongres leg ik mijn functie neer. Draag ik deze (hopelijk) over aan een opvolger die met dezelfde passie en inzet zijn taak zal uitvoeren zoals ik deze met name in de eerste zeven jaar heb gedaan. En hopelijk voert ook hij of zij ook strijdt tegen het KNGF. Want nog steeds kan daar veel veranderen......
Reacties
Een reactie posten