Hardlopers zie ik met een grote variatie van armzwaaien. Hoge armen, lage armen, soepel, ritmisch, stijf, vlakke handen, vuisten, breed, opgetrokken schouders.....kortom, vele mogelijkheden. Laatst had ik zelfs een loper op de praktijk die helemaal niet zwaaide met zijn rechterarm! Gek, want de armzwaai gaat praktisch vanzelf. Ik hoef vaak niet eens te vertellen dat de linker arm naar voren gaat, als het rechter been dat ook doet. Je ziet ook vrijwel elke hardloper zijn armen buigen als hij harder gaat lopen, terwijl ze gestrekt zijn bij het wandelen. De armzwaai heeft invloed op ons looppatroon, veel invloed. Wandelaars met hun handen op hun rug, zouden dat moeten beseffen! Als je niet met je armen zwaait, stamp je harder. Loop je dus meer op je hielen. En dus meer kans op pijn in de voeten. Zwaaien is lekkerder, probeer maar uit. Bedenk maar eens waarom ze in het leger zo overdreven marcheren. Maar in welke richting moet je dan zwaaien? Als je overdreven zwaait met je ...
Daar loop ik dan, achter mijn eigen schaduw aan. De zon brand op mijn bolletje. Een licht briesje laat de bladeren van de wilgen langs de kant weg ritselen in mijn oren. Het is een verkoelend briesje, dat wel. Maandagmorgen, mooi weer. Mooie omgeving. Ik loop om te trainen. Omdat ik me een doel gesteld heb. Ondanks een stroeve start, loop ik nu lekker. Voortgeleid door mijn eigen schaduw. Inhalen zal ik hem niet, dus ik doe ook maar geen poging. Lopen maakt me rustig. Lopen maakt mijn hoofd leeg. Een lekker begin van de week. Begeleid door prachtig weer. Geen bietensap vandaag. Geen compressiebroek. Wel de Herzog kousen, maar met mijn vaatstelsel kan ik niet meer zonder! Vandaag doe ik het zelf. Iedere stap die ik zet. Begeleid door mijn schaduw. Het laatste stuk gaat hard vandaag. Heel hard. Goed zo, maar er zullen nog veel trainingen volgen. En lang niet allemaal begeleid door mijn eigen schaduw!
Reacties
Een reactie posten