(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Ik kijk niet vaak meer naar de TV. Vandaag zowaar wel heel even. En ik weet niet waarom, maar prompt zie ik dan iets wat me raakt. Waarvan ik denk, realiseerden we dat allemaal maar eens. André Kuipers was in beeld. Astro André op bezoek bij Humberto Tan, en ik keek naar een klein stukje van een herhaling. Mijn oog viel erop. Zomaar. Maar zijn boodschap kwam keihard binnen! Jarenlang heb ik zelf ook niet het besef gehad. Ik was bezig met mijn eigen geluk en vond (en vindt) heel veel mooi. Ik dacht dat ik veel rekening hield met de belangrijke zaken, maar voor de belangrijkste had ik eigenlijk geen oog. Mijn vrouw vertelde net over een specifieke groep die bij haar sport. Over een groep die anders is dan alle anderen. Ze zei:" Weet je waarom? Ze hebben alles al een keer meegemaakt, en laten je beseffen wat er werkelijk belangrijk is. En dat is niet waar de meesten van ons dagelijks mee bezig zijn.....!" Terug naar André. Vanuit de ruimte zag hij hoe klein de aarde eigenlij

Al miljoenen jaren lopen er voorlopers, of andere soorten van ons huidige mensensoort, op deze aarde. Wij, de Homo Sapiens, werden duizenden jaren geleden nog vergezeld door de Homo Neanderthalis en de Homo Erectus. Maar op dit moment zijn we de enige in ons mensensoort. De evolutie heeft ons iets gebracht, namelijk dat we heel goed kunnen lopen. En ondanks dat we zelf denken dat we heel goed kunnen hardlopen, zijn we in verhouding met andere diersoorten waardeloze hardlopers! Als we al 30 kilometer per uur kunnen halen, dan kunnen we dat maar heel kort volhouden. Terwijl er andere diersoorten zijn die véél harder gaan, en dat ook nog eens veel langer vol kunnen houden. Voor wandelen geldt dat niet! Sterker nog, we zijn daar heel goed in èn we hebben daar een andere kwaliteit die bij geen enkel ander dier is terug te vinden; als we harder wandelen, kost dat relatief gezien minder energie. Dus, als we stevig doorwandelen, kunnen we dat heel lang volhouden. Als we wandelen, is er c

Ik citeer van www.veiligheid.nl: hardloopblessures: de cijfers Hardlopen is een populaire sport: ruim 2 miljoen Nederlanders lopen hard. Gelijk hebben ze, want hardlopen is een leuke en uitdagende sport. Maar helaas ook de sport met het grootste aantal blessures – na voetbal op het veld. Hardlopers hebben drie keer zoveel kans op een blessure als gemiddeld bij sport.   In 2014 liepen hardlopers in totaal 710.000 blessures op. Bij 30% van die blessures is vervolgens medische hulp nodig van bijvoorbeeld een arts of fysiotherapeut. Gelukkig komt het relatief niet vaak voor dat iemand naar de Eerste Hulp moet: in totaal gebeurt dit 2.300 keer per jaar.   Wie geblesseerd raken? Mannen hebben vaker een blessure dan vrouwen, maar de kans op een blessure is bij vrouwen groter dan bij mannen. Lopers tussen de 20 en 34 jaar zijn het kwetsbaarst. Meest voorkomende blessures bij hardlopers zijn die aan knie en onderbeen – inclusief de achillespees.  Als oorzaak wordt vaak overbelasting

Het is nu een half jaar dat ik geen dierlijke producten meer eet. Als je me in een hokje plaatst ben ik veganist. Als ik grappig doe, zeg ik dat ik gras eet, maar de waarheid is natuurlijk anders. Ondanks wat de meeste mensen beseffen, is er genoeg over wat lekker is, èn waar geen dierlijke producten in zitten. Uiteindelijk is het drinken van bier, met een lekker zakje chips er bij, ook uit te bouwen naar een veganstisch dieet! Dierenleed, dat is één van de redenen geen dierlijke producten te gebruiken. Maar mijn drijfveer is anders. En dat bewustzijn mag zeker meer aandacht krijgen. Het weer veranderd, dat is voor iedereen wel duidelijk. Global warming is de issue. En dat heeft zeker met onze behoeftes en consumptie te maken. We zijn met veel mensen op deze planeet. Misschien wel te veel. En met al onze behoeftes hollen we de aarde uit. Bewustzijn van stroom, en wetenschap dat we iets verkeerd doen is er bij veel van ons wel bij. Maar ik denk dat weinig mensen beseffen wat de gevolg

Jaarwisseling 2017. Ik loop nu rond op Terschelling. Heerlijk met vrienden in een huisje in Oosterend. Uitwaaien, dat kunnen we hier wel. Harde wind, dat helpt zeker mee. Terugkijkend op 2017 kan ik maar één conclusie trekken. Ik heb veel afgesloten! Ten eerste Sport en Therapie. Veel stress, veel ellende en in het zicht van de haven gestrand...Veel verdriet, veel strijd, maar helaas verloren. Afgesloten met een harde knal. In juli heb ik meer afgesloten. Ik eet geen dierlijke producten meer. Eén van de beste keuzes van mijn leven. Ik voel me er goed bij, en weet zeker dat het me nog veel meer gaat brengen in mijn leven. In november ben ik gestopt als bestuurslid van de NVFS. Bijna 8 jaar als bestuurder, en daarvoor al 8 jaar als regiocoach. Het heeft me veel gebracht, deuren geopend, een periode die me mede gevormd heeft in mijn zijn als sportfysiotherapeut. En nu ben ik hier. Op Terschelling. Om 2017 af te sluiten. Geluk is niet in enkelvoud of meervoud. Geluk is er, of is er nie

Vanmorgen zat ik op mijn fiets. Zoals iedere dag, op weg naar mijn werk. Vandaag reed ik over de Ijsendijkstraat, ik wissel nog wel eens, maar vandaag nam ik dus de korte route. Een voorrangsweg, daar reed ik dus. Aan de linkerkant zag ik een grijze volkswagen golf stilstaan. Keurig leek hij te wachten. Tot hij prompt, vlak voor mijn neus optrok. Bijna raak, maar de beste meneer stak wel zijn arm op om zich te verontschuldigen. Geschrokken, en toch wel boos fietste ik verder. Even verderop, bij het passeren van de nieuwe sporthal, was ik al alert! Een beroerd stukje, omdat veel schoolgaande jongeren van links komen, die zich nog vaak niet bewust zijn van de verkeersregels. Deze keer kwam het gevaar echter van rechts. Een oudere dame op een brommer reed resoluut door. Met gevaar voor eigen leven stak ze de weg over, mij op enkele centimeters missend. Deze dame had niet eens wat door. En als ze zo haar weg heeft vervolgd, kan het niet anders dat ze onderweg met een ongeluk gestrand i

De wereld om ons heen veranderd met rasse schreden. En we zijn er met zijn allen onderdeel van. We laten ons leiden door ontwikkelingen, commerciële en financiële belangen en dogma's die ons een richting in sturen die niet altijd evenredig lopen met gezond verstand. Op mijn vakgebied werd er onlangs nog een beweegadvies gegeven; Een half uur ten minste matig intensieve lichamelijke activiteit op ten minste vijf dagen in de week (voor 55-plussers betekent het bijvoorbeeld wandelen in een tempo van 4 km per uur of fietsen met een snelheid van 10 km per uur.) 3 Keer per week minstens 20 minuten zwaar intensief bewegen. Bij zwaar intensieve lichamelijke activiteit gaat u zweten en raakt u buiten adem.  In mijn ogen is dit bij lange na nog niet de minimum norm! Fietsen met een snelheid van 10 km per uur? Wandelen in winkeltempo? En de rest van de dag, moeten we dan niet bewegen? We zijn gemaakt om te bewegen, dus waarom zo'n lullig advies. Is het echt zo slecht met ons