(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Afgelopen zaterdag reed ik naar de vuilstort. Met een auto vol naar de afvalstraat. Terwijl ik klaar was en terugreed naar huis, was ik getuige van een bizar ongeval. Twee mensen stonden klaar om over te steken, terwijl een oudere man in een Fiat Panda hen voorrang verleende. Dat ging niet helemaal goed, want met vol gas trok hij op. Allebei de mensen vlogen door de lucht. De man via het voorruit, over de auto, terwijl de vrouw een rare val achterover maakte met een vreemdsoortige draai over haar linker knie. In een reflex stopte direct over het kruispunt mijn auto, zette de knipperlichten aan, en sprintte in een naar de slachtoffers toe. Ik weet niet eens of ik mijn motor heb laten draaien. De man was even, heel kort, buiten westen geweest, maar met een vreemde sprong stond hij weer op en kwam tegelijkertijd met mij bij zijn partner aan. Boos, maar bezorgd zaten we met zijn tweeën, in de regen aan de zijde van zijn vrouw. Naast mij stond al iemand te bellen met 112. Haar hartslag wa...

Sil is twee, en sil is ziek. Neuroblastoom kanker. Een drama. Iets waar geen enkele ouder mee geconfronteerd wil worden. Iets wat in je ergste nachtmerrie's nog niet voorkomt. Neuroblastoom. Een zeldzame vorm van kanker die meestal jonge kinderen treft. In Nederland zijn dat er zo'n 25 per jaar. De overlevingskans is niet groot. Slechts vijf op deze vijfentwintig kinderen overleven. Maar de kans kan wel vergroot worden. Door speciale immunotherapie, die alleen maar gegeven wordt in het Children's Hospital of Philadelphia, kan de kans op overleven met 20% vergroot worden. Deze behandeling duurt zes tot negen maanden, en Sil kan tussendoor niet naar Nederland terug. Sil kan natuurlijk niet alleen naar Amerika. Het hele gezin zal mee moeten om de strijd aan te gaan tegen de kanker en om Sil te steunen. Maar dat wordt niet vergoed door de verzekering en zal behoorlijk wat geld kosten. Ongeveer 75.000 Euro. Ik ga Sil steunen, en ik hoop dat jullie mij daarin ondersteunen. ...

Drie keer is scheepsrecht. Zomaar een spreekwoord. Hoe toepasselijk, en zo zal het ook zijn. Voor de derde keer heb ik me ingeschreven voor de marathon van Rotterdam. De enige plek waar ik wel gestart ben op een marathon, maar niet gefinisht. Twee keer zelfs, lees maar terug in mijn blogs! En dat terwijl ik al vijf keer Amsterdam, twee keer Hoorn, een keer New York en een keer in Terschelling gestart en gefinisht ben. De tien volmaken en dan ook nog eens finishen in Rotterdam. Een mooie uitdaging en misschien dat juist daarom de Berenloop werd afgelast. Maar ja, sinds de afgelasting van de Berenloop heb ik ook bijna niet meer gelopen! En dan toch die nieuwe uitdaging. Ik ga ervoor. 

Sint is weer naar huis. De pietendiscussie weer in de zak. Decemberstorm, al gehad. Sneeuw en ijs die kondigen zich aan. De kerstboom staat, de laatste weken van het jaar zijn aangebroken. Druk, dat was het zeker de laatste periode. Fysiocongres, schoudernetwerkcongres, VSG congres met de sportfysiotherapeut van het jaar en de sportfysio-talent-award, allemaal activiteiten van de laatste weken. En dan mag ik nog twee presentaties zelf doen. Op het tweede nationale elastisch tape congres in Utrecht en tijdens een bijeenkomst van Le Champion in Egmond. Weinig tijd voor een nieuwe blog, maar inspiratie genoeg! Over hardlopen,  of over iedere seconde ons leven. Over ons vak, of over ons lichaam. Of misschien wel over de beroepsorganisatie van de fysiotherapeuten. Een duidelijke tweet over deze club gaf veel stof tot discussie. Veel retweets, veel reacties. Een ding is duidelijk; het kan zo niet langer meer! We hebben te maken met een moedervereniging met tal van deelverenigingen ...

Vrijdagmiddag op de heenweg was het bereslecht weer. Keiharde regen zette mijn ruitenwissers hard aan het werk. Met mijn winterbanden op de auto was ik er goed op voorbereid. Net zoals ik klaar was voor een zware berenloop. Zware omstandigheden, een marathon om trots op te zijn..... De storm van maandag was intens, zeker hier op Terschelling. De bomen bij Stryp, grotendeels om. De nieuwe haan op de kerktoren in Midsland, troosteloos bungelend aan de geknakte torenspits! Maar het eiland was er klaar voor. Een invasie van hardlopers, een feest van sportiviteit. Toch was er spanning, onduidelijkheid. Terwijl de voorbereidingen in West Terschelling in volle gang waren, kwamen de berichten over een mogelijke afgelasting. Slecht weer op komst. Harde wind, buien en mogelijk hagel. De Berenloop zou berezwaar worden! Code Geel van het KNMI was de druppel. De organisatie was bang voor onderkoeling bij veel deelnemers en gevaar voor deelname. Geen garantie voor een veilig evenement. Een ver...

Ik heb het al vaker geschreven, en nog veel vaker verteld. Ons lichaam is gemaakt om te bewegen, en de pronatie beweging in de voet is een van de bewijzen daarvoor! Pronatie, het inveren van de voet nadat je op de buitenkant van je hiel bent geland tijdens het lopen. De botjes in het midden van je voet rekken de elastische band onder de voet uit, en zorgen voor gratis elastische energie.  Maar er gebeurt nog meer! Om het inveren van de voet mogelijk te maken, moet het kuitbeen naar voren draaien ten opzichte van het scheenbeen. Het onderbeen verdraait met een impuls. Hierdoor ontstaat een elastisch opdraaien van de kruisbanden in de knie, maar tegelijkertijd is er een aanzet in het bovenbeen om naar binnen te draaien. Het naar binnen draaien van de heup heeft twee doeleinden. Rekspanning in de bekkenbanden, zodat er vormsluiting ontstaat in het bekken, maar ook de mogelijkheid om het been naar achteren te kunnen stekken.... Dit is maar een eevoudige beschrijving van de gevo...

Fysiotherapie. Mooi maar kwetsbaar. Sportfysiotherapie, een vak apart! Afgelopen week was weer prachtig. Fietsafstelling te voorkoming van blessures, hardlopers weer aan het hardlopen gekregen met advies over hun techniek, hockeymeisje met knieklachten, en voetballers met allerlei blessures. Los van alle andere sporters die ik gezien heb afgelopen week. In volle vaart kan ik mijn enthousiasme kwijt in de bewegingen van de sporters. Wat kunnen ze anders doen, zodat ze niet meer last van hun blessure hebben. Een voetballer die schiet met een slappe (voor)voet, of staand op zijn tenen. Een hockeyer die de bal teveel naast zich speelt of de hardloper die niet met zijn armen zwaait. Allemaal simpel te corrigeren, als je het maar registreert. Afgelopen weekend was ik te gast bij de diplomering van de masters sportfysiotherapie van de SOMT (opleiding) in Amersfoort. Een nieuwe lichting sportfysiotherapie masters die garant staan voor kwaliteit van ons vak in de toekomst. Ik was er met twe...