Doorgaan naar hoofdcontent

Brief aan Veilig Verkeer Nederland

Als ik alleen loop, loop ik aan de linkerkant van de weg. Sinds ik loop weet ik niet beter. Links lopen, rechts rijden. Veiliger, want je ziet het verkeer aankomen, en je wordt niet van achter aangereden. Maar ja, in de werkelijkheid is dat niet altijd even gemakkelijk. Jonge, vooral fietsende, verkeersdeelnemers weten volgens mij echt niet beter. Zij zijn het die straf rechts blijven fietsen, niet van hun lijn wijken, waardoor je als loper vaak aan de kant moet springen. Maar ook grote wielrengroepen hebben er last van, voor zover die sowieso al besef hebben van andere weggebruikers.  

Toch lijkt het voor de meeste weggebruikers tegenwoordig een loterij. Lopers aan de rechterkant, rennend danwel wandelend, met of zonder hond. Fietsers over de hele weg, en vele autorijders die geen besef hebben met welke snelheid ze langs je heen scheuren, of hoeveel ruimte ze voor je overlaten. Verkeershufterij of onwetendheid? Lijkt me tijd voor een mooie actie voor Veilig Verkeer Nederland!

Lopers naar links, wees een heer in het verkeer of hoe je de actie ook wil noemen. Meer tolerantie op de weg, dat is toch niet zoveel gevraagd? Zelfs een loper uit een van onze loopgroepen heeft al eens een pleidooi gehouden om met z'n allen rechts te gaan lopen, maar dat lijkt mij ook niet de oplossing. Dus kom op VVN, maak onze bevolking er op attent. Links lopen, veiligheid en tolerantie langs de wegen en paden! Of ben ik nu teveel roepende in de woestijn?

Reacties

  1. http://www.chatnrun.nl/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=11487&postdays=0&postorder=asc&start=0&sid=bd2ae99cec9ab32f5fd3cdafdef8eb56

    Mvg,
    Iwan van Aken.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer...

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training ...

Ik moet oprecht iets kwijt!

 Jaren geleden had ik een advocaat nodig. Een vriend nam me mee naar Oprecht Advocaten. Dat was een goede keus! De naam dekte de lading, Oprecht; dus eerlijk en betrouwbaar. Jarenlang hoorde je het woord zelden voorbijkomen. Oprecht was iets dat specifiek gebruikt werd. Het is ook niet zomaar een woord en je moet het niet overal aan vast plakken. Tot eind vorig jaar! Alles en iedereen is ineens oprecht. Je kan de televisie niet aanzetten, of oprecht komt voorbij. In mailings, de krant of in doodnormale conversaties. Oprecht komt overal opduiken. Mijn kinderen zijn er ook goed in. Met regelmaat zijn ze oprecht blij, oprecht goed of oprecht in alles. Maar daar liggen mijn vraagtekens. Is oprecht niet een woord dat teveel wordt gebruikt? Dat vaak gebezigd wordt in een context dat het overbodig is? "Ik heb oprecht goed gevoetbald pap"!; zei mijn zoon een aantal weken geleden. Ik heb goed gevoetbald zou voldoende zijn geweest... En gisteren las ik een mail van een software program...