Als sportfysiotherapeut ben ik op zoek naar ontwikkeling. Ontwikkeling van mezelf, ontwikkeling in mijn vak en ontwikkeling van de mensen die je begeleid. Vanaf mijn afstuderen heb ik jaarlijks bijscholing gedaan. Ben ik opgetrokken met collega's uit het hele land om te leren. Om inzicht te krijgen. Maar ook binnen sport en therapie proberen we kennis te delen en op een hoger niveau te komen.
Dit alles wordt ingegeven door drijfveren. Drijfveren geleid door enthousiasme. Alles is leuk, maar sport is voor mij de rode draad. De leidraad in mijn route naar mijn toekomst als sportfysiotherapeut. Door mee te draaien met de sportpoli in Hoorn, door onderdeel te zijn van het schoudernetwerk Amsterdam, door samen te werken met specialisten, door bestuurlijk actief te zijn voor de sportfysiotherapeuten, door wekelijks naar de snijzaal te gaan in het Erasmus MC en door les te geven aan masterstudenten van de SAXION hogeschool probeer ik me te blijven ontwikkelen. Centraal daarin blijft de gedachte om het geleerde over te brengen naar de patiënt.
Wonderlijk is de ontwikkeling in onze beroepsgroep. De afgelopen jaren heeft de fysiotherapeut een duidelijk herkenbare plek in de maatschappij gekregen. Fysiotherapie in de ruimste zin van het woord. Want fysiotherapeuten zijn; algemeen therapeuten, sportfysiotherapeuten, psychosomatische therapeuten, bekkentherapeuten, orofasciaal therapeuten, bedrijfsfysiotherapeuten, dry needling therapeuten, handtherapeuten, cadiotherapeuten, revalidatietherapeuten, kinderfysiotherapeuten, fysiotherapie wetenschappers, fysiotherapeuten in de eerste lijn, de tweede lijn en naar ik heb gehoord zelfs de nulde lijn(?). Een ruime hoeveelheid soorten fysiotherapeuten waarin ik waarschijnlijk nog een boel soorten niet heb vermeldt! En zoveel fysiotherapeuten, zoveel meningen!!!!
Belangrijk in de groei die wij als beroepsgroep hebben, is dat er herkenbaarheid moet zijn. Herkenbaarheid in de fysiotherapeut en herkenbaarheid in de soort. Er bestaat niet een fysiotherapeut, en er zijn gelukkig meer wegen die naar Rome leiden. Wonderlijk is de gelijkheid in kwaliteit van alle fysiotherapeuten in Nederland. En nog verwonderlijker is dat organisatiegraad de belangrijkste indicator vormt voor kwaliteit.
Ons vak is volop in ontwikkeling. Volop aan verandering onderhevig. Veel verandering in regels en de kantlijn. Toch blijft de essentie van ons beroep hetzelfde; we behandelen mensen met lichamelijke klachten.
Dit alles wordt ingegeven door drijfveren. Drijfveren geleid door enthousiasme. Alles is leuk, maar sport is voor mij de rode draad. De leidraad in mijn route naar mijn toekomst als sportfysiotherapeut. Door mee te draaien met de sportpoli in Hoorn, door onderdeel te zijn van het schoudernetwerk Amsterdam, door samen te werken met specialisten, door bestuurlijk actief te zijn voor de sportfysiotherapeuten, door wekelijks naar de snijzaal te gaan in het Erasmus MC en door les te geven aan masterstudenten van de SAXION hogeschool probeer ik me te blijven ontwikkelen. Centraal daarin blijft de gedachte om het geleerde over te brengen naar de patiënt.
Wonderlijk is de ontwikkeling in onze beroepsgroep. De afgelopen jaren heeft de fysiotherapeut een duidelijk herkenbare plek in de maatschappij gekregen. Fysiotherapie in de ruimste zin van het woord. Want fysiotherapeuten zijn; algemeen therapeuten, sportfysiotherapeuten, psychosomatische therapeuten, bekkentherapeuten, orofasciaal therapeuten, bedrijfsfysiotherapeuten, dry needling therapeuten, handtherapeuten, cadiotherapeuten, revalidatietherapeuten, kinderfysiotherapeuten, fysiotherapie wetenschappers, fysiotherapeuten in de eerste lijn, de tweede lijn en naar ik heb gehoord zelfs de nulde lijn(?). Een ruime hoeveelheid soorten fysiotherapeuten waarin ik waarschijnlijk nog een boel soorten niet heb vermeldt! En zoveel fysiotherapeuten, zoveel meningen!!!!
Belangrijk in de groei die wij als beroepsgroep hebben, is dat er herkenbaarheid moet zijn. Herkenbaarheid in de fysiotherapeut en herkenbaarheid in de soort. Er bestaat niet een fysiotherapeut, en er zijn gelukkig meer wegen die naar Rome leiden. Wonderlijk is de gelijkheid in kwaliteit van alle fysiotherapeuten in Nederland. En nog verwonderlijker is dat organisatiegraad de belangrijkste indicator vormt voor kwaliteit.
Ons vak is volop in ontwikkeling. Volop aan verandering onderhevig. Veel verandering in regels en de kantlijn. Toch blijft de essentie van ons beroep hetzelfde; we behandelen mensen met lichamelijke klachten.
Reacties
Een reactie posten