(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Ik begeleid op donderdag een loopgroep. Heerlijk! Een groep van de meest uiteenlopende mensen, maar door het gezamenlijke belang zijn ze heel homogeen. Iedere donderdag is weer een feest. Lopen en lachen, het plezier spat eraf. Ik heb eens gevraagd naar de motivatie van de lopers. Prachtige verhalen die ze hebben opgeschreven. Veelal intrinsieke redenen die ons helpen in het dagelijkse leven door te gaan. Een leeg hoofd en een beter gevoel zijn vaak de belangrijkste drijfveren. En dan zijn er de opmerkelijke verschijningen. Jeroen, die van een onopvallende loper, naar een verschijning in loopland is geworden. Zijn 12x42,195 is een prachtig voorbeeld van doorzettingsvermogen en controle. En vergeet Fred niet. Fred was het laatste jongetje dat uitgekozen werd in de gymles op school, en van fervent visser, anti-beweger, is hij getransformeerd tot een super-enthousiaste marathon loper, die zijn eigen gezondheid op deze manier ook heeft teruggevonden. Op deze manier kan ik alle lopers

Afgelopen maandag was blijkbaar de echte 'blue monday'! Mijn start van de dag was al raar. Ik was vergeten dat ik vrijdag mijn fiets op het werk had laten staan, dus ik stond 's ochtends beteuterd te kijken waar mijn fiets was. Aangekomen op het werk bleek ik twee patiënten tegelijk te hebben, en dat was niet de eerste keer deze dag....*@#! Toch viel dat allemaal in het niet bij de grootste schok van de dag. Eén telefoontje. Ze was denk ik al sinds 1997 wisselend bij me op de praktijk. Door de jaren heen met allerlei fysieke klachten. Nieuwe knieën, nieuwe heup en ga zo maar verder. Ik heb haar heel veel gezien. Ik heb haar heel veel gesproken. Ze oogde rustig en introvert, maar was fanatiek als het over Ajax ging. En geïnteresseerd was ze zeker. Alle verjaardagen wist ze uit haar hoofd, en aandacht voor sociale details had ze ook. Ze droeg een verhaal met zich mee, het had haar leven geschreven. Maar het gaf haar juist respect en bewustzijn naar anderen toe. Afgelopen

Ik kijk niet vaak meer naar de TV. Vandaag zowaar wel heel even. En ik weet niet waarom, maar prompt zie ik dan iets wat me raakt. Waarvan ik denk, realiseerden we dat allemaal maar eens. André Kuipers was in beeld. Astro André op bezoek bij Humberto Tan, en ik keek naar een klein stukje van een herhaling. Mijn oog viel erop. Zomaar. Maar zijn boodschap kwam keihard binnen! Jarenlang heb ik zelf ook niet het besef gehad. Ik was bezig met mijn eigen geluk en vond (en vindt) heel veel mooi. Ik dacht dat ik veel rekening hield met de belangrijke zaken, maar voor de belangrijkste had ik eigenlijk geen oog. Mijn vrouw vertelde net over een specifieke groep die bij haar sport. Over een groep die anders is dan alle anderen. Ze zei:" Weet je waarom? Ze hebben alles al een keer meegemaakt, en laten je beseffen wat er werkelijk belangrijk is. En dat is niet waar de meesten van ons dagelijks mee bezig zijn.....!" Terug naar André. Vanuit de ruimte zag hij hoe klein de aarde eigenlij

Al miljoenen jaren lopen er voorlopers, of andere soorten van ons huidige mensensoort, op deze aarde. Wij, de Homo Sapiens, werden duizenden jaren geleden nog vergezeld door de Homo Neanderthalis en de Homo Erectus. Maar op dit moment zijn we de enige in ons mensensoort. De evolutie heeft ons iets gebracht, namelijk dat we heel goed kunnen lopen. En ondanks dat we zelf denken dat we heel goed kunnen hardlopen, zijn we in verhouding met andere diersoorten waardeloze hardlopers! Als we al 30 kilometer per uur kunnen halen, dan kunnen we dat maar heel kort volhouden. Terwijl er andere diersoorten zijn die véél harder gaan, en dat ook nog eens veel langer vol kunnen houden. Voor wandelen geldt dat niet! Sterker nog, we zijn daar heel goed in èn we hebben daar een andere kwaliteit die bij geen enkel ander dier is terug te vinden; als we harder wandelen, kost dat relatief gezien minder energie. Dus, als we stevig doorwandelen, kunnen we dat heel lang volhouden. Als we wandelen, is er c

Ik citeer van www.veiligheid.nl: hardloopblessures: de cijfers Hardlopen is een populaire sport: ruim 2 miljoen Nederlanders lopen hard. Gelijk hebben ze, want hardlopen is een leuke en uitdagende sport. Maar helaas ook de sport met het grootste aantal blessures – na voetbal op het veld. Hardlopers hebben drie keer zoveel kans op een blessure als gemiddeld bij sport.   In 2014 liepen hardlopers in totaal 710.000 blessures op. Bij 30% van die blessures is vervolgens medische hulp nodig van bijvoorbeeld een arts of fysiotherapeut. Gelukkig komt het relatief niet vaak voor dat iemand naar de Eerste Hulp moet: in totaal gebeurt dit 2.300 keer per jaar.   Wie geblesseerd raken? Mannen hebben vaker een blessure dan vrouwen, maar de kans op een blessure is bij vrouwen groter dan bij mannen. Lopers tussen de 20 en 34 jaar zijn het kwetsbaarst. Meest voorkomende blessures bij hardlopers zijn die aan knie en onderbeen – inclusief de achillespees.  Als oorzaak wordt vaak overbelasting

Het is nu een half jaar dat ik geen dierlijke producten meer eet. Als je me in een hokje plaatst ben ik veganist. Als ik grappig doe, zeg ik dat ik gras eet, maar de waarheid is natuurlijk anders. Ondanks wat de meeste mensen beseffen, is er genoeg over wat lekker is, èn waar geen dierlijke producten in zitten. Uiteindelijk is het drinken van bier, met een lekker zakje chips er bij, ook uit te bouwen naar een veganstisch dieet! Dierenleed, dat is één van de redenen geen dierlijke producten te gebruiken. Maar mijn drijfveer is anders. En dat bewustzijn mag zeker meer aandacht krijgen. Het weer veranderd, dat is voor iedereen wel duidelijk. Global warming is de issue. En dat heeft zeker met onze behoeftes en consumptie te maken. We zijn met veel mensen op deze planeet. Misschien wel te veel. En met al onze behoeftes hollen we de aarde uit. Bewustzijn van stroom, en wetenschap dat we iets verkeerd doen is er bij veel van ons wel bij. Maar ik denk dat weinig mensen beseffen wat de gevolg