(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

De voet is een blok reactiviteit. Zoveel bot als het lijkt, ingenieuze elastiekjes helpen je vooruit in het lopen. Als je goed beweegt, dan is er veel gratis energie te verdienen. En gratis, daar zijn we dol op toch? Het grootste elastiek van de voet, is de Achillespees. Op het moment dat je je voet neerzet, begint hij door de verplaatsing van het lichaamsgewicht al met verlengen. En hierdoor wordt de pees elastisch uitgerekt. Deze verlenging gaat door tot het moment van afzetten. De gratis elastische energie kan worden omgezet in zogenaamde propulsie. En het meest optimaal als je loopt over de bal van de voet, want dan maak je gebruik van de kuitspieren en dus van de achillespees! Een ander elastisch samenspel gebeurt bij de landing op de hiel of de midvoet. Op het moment van landen is je hielbeen (met het sprongbeen) een vast punt. Scheen en kuitbeen maken een inverende beweging (aanslaande beweging) naar beneden toe ten opzichte van het hielbeen. Hierbij geven ze een rekkende im

De pronatiebeweging. Veel lopers kennen de term van de hardloopschoen. Anti-pronatie, lichte anti-pronatie of neutraal. Dat zijn de smaken in de schoenen. Jammer van de term anti-pronatie, want ik ben hardstikke pro-pronatie. Het is namelijk een geweldig dempingssysteem, dat tegelijkertijd energie opwekt voor de beweging die daarna komt; de afwikkeling. De bouw van de voet is geniaal. Dat heb ik al eerder verteld. In de voet zitten de botjes zo gerangschikt dat er zich twee lijnen vormen. Die twee lijnen zorgen ervoor dat de holling van de voet na de landing in kan veren en door de elastische plaat die eronder ligt weer terugveert in de goede stand. (mede omdat je in de steunfase op de buitenkant van de voet gaat steunen!). Mensen met een platvoet zullen nu waarschijnlijk denken dat dit systeem bij hun niet werkt. Maar maak je geen zorgen. Omdat de elastische plaat zijn verloop heeft naar de bal van de voet, kan je door middel van het optrekken van je grote teen, de vorm in de voet

Hij staat stevig in zijn schoenen, een wit voetje halen, met beide benen op de grond staan. Allemaal voet gerelateerde spreekwoorden. Onze voeten zijn over het algemeen onze verbinding met de aarde. We balanceren in ons leven wat af al steunend op onze voeten. Iedere stap die we zetten is net iets anders de stap die we zojuist gezet hebben of de stappen die nog komen. We kunnen variëren, in paslengte, in de duur waarmee we op onze voeten staan en de manier waarop. Zonder dat we er over hoeven nadenken kunnen we lopen op ijs, op gras, op asfalt of op zand, en iedere keer gebruiken we onze voeten net iets anders. Top zo'n mechanisme, en vooral ook heerlijk dat we er niet over hoeven nadenken. Onze voet bestaat dus uit zesentwintig botjes. Een los geheel zou je zeggen. Toch is het zo dat als je op de voorvoet staat, en je steunt op de bal van de voet, je voet superstabiel is. Je staat als een huis zeg maar. Al die botjes in de voet vallen precies in elkaar. Er is vormsluiting. En he

Ik zie ze veel. Voor mijn werk. Schoonheid hebben ze niet, daarvoor kijk ik liever naar andere delen van het lichaam. Maar prachtig zijn ze wel: voeten! Ingenieus zoals de voet is gebouwd. Als je goed kijkt naar de bewegingen van de voet, je analyseert de biomechanica, dan kan je alleen maar tot de conclusie komen dat ze geniaal gemaakt zijn. Zesentwintig botjes. Met daarbovenop een scheen en een kuitbeen. En al die botjes hebben meerdere functies. Zowel in een stabiele als in een flexibele stand. Als je staat, dan zijn je voeten eigenlijk niks anders dan twee boekensteunen. De reden waarom we onze neus niet breken. Maar wel flexibele steunen, zodat we lekker kunnen hangen en ons gewicht er op allerlei manieren boven kunnen brengen. De zesentwintig botjes vormen heel veel gewrichten en die zorgen voor een flexibel geheel. Het is al prachtig om te zien dat het eerste gewricht dat drukopbouw krijgt tijdens het lopen in de richting van de buitenzijde van de voet loopt. Logisch als je

Over twee weken loop ik de Berenloop. De marathon van Terschelling. Zwaar, over duinen en strand, en mogelijk veel wind! Maar vandaag eerst de marathon van Amsterdam. Meelopen. Met de deelnemers van het #bijmanmarathontraject. Een dag vol belevenissen. Natuurlijk heb ik nu ook spierpijn. Sterker nog ik heb blaren op alle tenen van mijn beide voeten en ik hen meer last van mijn knieën dan normaal na een marathon. En ja, natuurlijk ben ik minder kapot gegaan. Sterker nog, ik heb de  hele marathon geen slecht moment gehad. Maar de finish en daarover, dat was nog overweldigend mooi! De ochtend was vroeg vandaag. Om 08:45 opgepikt door Kees, om daarna met Arjen en Jos af te reizen naar de sporthallen zuid. Mijn startnummer en shirt moest ik nog ophalen. In tegenstelling tot alle andere lopers van de groep. En van mij werden nog wat tape-handelingen verwacht. Zoals Kees al zei in de auto:"Voor jou is het maar een gewone dag werken Jeroen". Nou, gewoon was het niet. Al was

Zondag is het zover! Voor het overgrote deel van lopers van het #bijmanmarathontraject staat hun doel op het programma; De Marathon van Amsterdam! Na een lange aanloopperiode, gezamelijke trainingen, informatiebijeenkomsten en een schema voor de laatste drie maanden, is het dan eindelijk zo ver. En dus is er spanning. De laatste weken verlopen al nerveus. Een blanke Keniaan met kuitklachten, een rappe klepper met knieklachten, een snelle volendammer met heupklachten. Eigenlijk melden ze zich allemaal wel met iets. Meestal iets kleins. Want volgens mij is het de plankenkoorts. Want die heerst volop. Vooral in het peloton van lopers van het #bijmanmarathontraject. Een loper is wel afgehaakt. Met achillespeesklachten. Maar zijn marathon komt wel op een ander moment! Als ik stuk voor stuk naar ze kijk, kan ik maar tot een conclusie komen. Ze zijn er klaar voor! Klaar om het asfalt op te vreten. Klaar om de prestatie te leveren waar ze al die tijd naar toe hebben geleefd. Het resultaat

Afgelopen vrijdag en zaterdag had ik een cursus. Over de enkel. Een Belgische dame was helemaal overgekomen naar Duiven om te praten over Enkelletsel en herstel, voornamelijk in de sport. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen. Twee dagen lang heb ik op een bedrijventerrein in Duiven gezeten en geluisterd naar een dame met veel verstand van zaken. Ze was wel enigszins saai in haar doceren, maar kennis over de enkel had ze zeker. Toch was het voor mij teleurstellend. Weinig nieuws heb ik gehoord. Sterker nog, ik denk dat ik zelf nog een flinke toegevoegde waarde op de cursus had kunnen spelen. Veel dingen werden kort aangestipt, en er werd lang stilgestaan bij de basis. Te lang naar mijn mening. En te weinig werd er geoefend in de werkelijke belangrijke behandelvaardigheden. Leuk was dat deze dame gedurende de gehele cursus sprak over de ketting (dat is Belgisch voor de bewegingsketen). Absoluut het aangrijpingspunt van waaruit ik behandel. Regelmatig stipte ze het belang van be

Dat heb ik weer. Het is dierendag vandaag. Precies op de dag dat ik altijd hardloop. En dat het dierendag is heb ik geweten ook. Goed, de immense groep ganzen boven de Purmer was prachtig. Een kakofonie van geluid verspreidde zich over de omgeving! En ook de roofvogel die ons begeleidde bij de binnenkomst van het Purmerbos was een schitterend aangezicht. Maar vergeef me dat ik niet weet wat voor soort roofvogel het was! In deze hoedanigheid is dierendag prachtig! Maar nee, vandaag was er iets raar. Tot drie keer toe ben ik aangevallen door een hond. En ik loop toch wel vaker in oranje, dus daar zal het niet aan gelegen hebben. De eerste keer was zelfs heel bizar. Een grote herdershond kon ik tot twee maal toe ontwijken terwijl hij me probeerde te buiten. Bijna in mijn kuiten en bijna in mijn schouders. En het meest zotte was dat zijn baasje er gewoon bij stond te lachen. Op het fietspad langs het golfterrein was het een boxer die enthousiast achter ons aanvloog. Toen hij met zijn

Eigenlijk was ik van plan om de twiskemolenloop te doen. Dertig kilometer door het twiske, een prachtige voorbereiding op de marathon. Maar Louis sprak me maandag aan. Met een vriend zou hij de Halve van Texel lopen. Starten op de boot, en daarna een prachtig stukje Texel. Maar de vriend was geblesseerd geraakt. En dit is een nog mooiere voorbereiding op de Berenloop. Lopen dus. Op de boot was het een gekkenhuis. Vol met lopers knalde de DJ de ene na de andere opzwepende hit eruit. Een klein half uur lang klappende en hossende lopers opgepropt op het autodek. Zelden zo'n gekkenhuis meegemaakt tijdens een loop! En bij het opengaan van het dek, ging het dak eraf. Starten met de toeter van de boot, en al snel lopen in de vertrouwde omgeving van Texel. Ik heb er in 1996 drie kwart jaar gewerkt. Een nostalgisch gevoel dus. En al snel stonden er bekenden langs het parcours. Hoewel zij verrast leken dat ik daar liep. Een forse wind stond er wel. Een Texels windje. En bij het aanlopen