Niet lang geleden gaf ik weer mijn jaarlijkse les aan de Saxion Hogeschool in Enschede. EHBSO voor de derdejaars studenten van de masteropleiding sportfysiotherapie. "Het gebeurt me gewoon, pas maar op als je bij mij bent!"; was een opmerking die ik tijdens deze les plaatste. Niet voor niks, want in eerdere blogs heb ik al eens geschreven over de eerste hulp die ik meerdere malen heb moeten verlenen. Twee wandelaars die aangereden werden, reanimeren van een oude man, een fietster die door de lucht vloog, en een fietser die zijn been brak. Maar mijn verhaal is nog niet af. Eerder dit jaar liep ik in de Primark. Een plek waar ik niet vaak kom. En prompt valt er achter mijn rug een dame op de grond. Even een duizelig moment in combinatie met een gladde vloer, en poef, daar lag ze. Ze was flink in paniek, want haar knie deed erg zeer. Daar lag ze, op de grond, ik zat erbij op mijn knieën, en al snel stonden er vier bewakers van Primark om me heen. Maar geen van hen die handeld
Als sportfysiotherapeut ben ik bezig met de bewegende mens. Sport is mijn passie, hardlopen mijn hobby. Als loper heb ik meerdere marathons afgelegd. Amsterdam (10x), Hoorn (3x), New York (1x) Rotterdam (1x) en de Berenloop (4x). In 2010 heb ik de Roparun gelopen en 2012 ben ik gestart in de West Coast Challenge. Twee keer ben ik uitgestapt bij een marathon, maar het heeft me gemaakt tot wie ik ben; een loper die graag relativeert en filosofeert. En vaak nog voor het goede doel ook!