(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

De lopers van onze groepen kunnen het wel dromen; lopen over de grote teen. Zeven redenen voor de grote teen heet het stuk dat ik erover geschreven heb. En vandaag, tijdens een loopscholing, merkte ik dat ik er nog steeds met veel passie en enthousiasme over kan doseren. met volle overgave probeer ik verbaal te visualiseren zoals het kan. Zoals het waarschijnlijk bedoelt is. De grote teen als eindpunt van de afwikkeling. De start naar een volgende stap. Voeten zijn voor mij over het algemeen genomen niet het mooiste onderdeel van het menselijk lichaam om naar te kijken. Ingezakte voet, kromme tenen, holvoet, platvoeten, behaard of onbehaard, ik heb al vele variaties aan voeten voorbij zien komen. Toch vormen ze een belangrijk onderdeel van mijn sportfysiotherapeutische onderzoek. Hoe bewegen ze, en hoe worden ze bewogen. Zijn er beperkingen of is er juist teveel ruimte. Toch hebben de meeste voeten een prachtige overeenkomst. Als je de 33 losliggende botjes op de juiste manier in elk

He, he, het is eindelijk weer koud in Nederland. Kriebels bij de schaatsers onder ons. Komt er weer natuurijs? Hardlopen in de kou is leuk. Je moet je er wel goed op kleden, en je kan het ontzettend koud krijgen, maar toch. Ik kan me nog meerdere looprondjes herinneren die koud en geweldig waren. Drie jaar geleden, mijn laatste lange looptraining in voorbereiding op Rotterdam. Net de deur uit, vier kilometer van huis, als het begint te sneeuwen. Dikke vlokken kleurden in korte tijd de omgeving spierwit. Een prachtig gezicht en een heerlijke entourage om in te lopen. Midden in het Jisperveld, van god en iedereen verlaten, merk ik hoe blij ik ervan wordt. Op een weggetje tussen Purmerland en Purmerend zijn de wilgen bedekt met een prachtige dik pak sneeuw. Heerlijk zoals mijn stappen kraken. Op het laatste stuk langs de Where wordt het wel kouder. De wind trekt aan, en het laatste stukje terug is afzien. Maar het rondje was verder heerlijk. Twee jaar terug liep ik in Schoorl. De 30 k

Ik ben er geboren en getogen; in Purmerend. Opgegroeid, groot geworden en ik woon hier al mijn hele leven. Purmerend, een groeigemeente, uitgegroeid als een serieuze voorstad van Amsterdam. Omgeven door weilanden, bewoond door mensen uit alle windstreken. Sommige delen van Purmerend zijn net als vele andere plekken in Nederland. Nieuwbouw, jong en herkenbaar. Toch ga je anders naar Purmerend kijken als je er veel doorheen loopt. Of er omheen. Je blik gaat open voor al het mooie. Je loopt langs plekken die je met de auto niet bereikt. Vlak, dat wel. Maar wind genoeg om je voldoende weerstand te geven. Rondom Purmerend kan je lopen door vier volledig verschillende soorten weilandgebieden. Allen omgeven door hun eigen ringvaarten. Door de Beemster, hoekig en herkenbaar, of door de polder van de Weidewormer, kronkelig en met veel water. Door de weilanden van Zeevang, of om de ringvaart van de Purmer. Allemaal hebben ze hun eigen karakteristieken. Hun charmes en genoeg redenen om er doo

Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat training van de corestability leidt tot een hogere loopsnelheid. Mooi zo, zou ik zeggen. Maar wat is corestability dan? Onder de titel; "Balans" heb ik al eens een column geschreven in INFYSIO, een blad voor fysiotherapeuten. De strekking van dat verhaal is hetzelfde gebleven, hoewel 'de corestability' sindsdien nog meer een onderdeel is geworden van sport en dagelijks leven.  Een eenduidige duidelijke definitie is er niet voor corestability. Er zijn meerdere programma's, die de verschillende invalshoeken van corestability trainen. En conceptmatig wordt het in allerlei trainingsprogramma's op fitnesscentra ingevoegd. Het bekt wel lekker, corestability, en het lijkt erop dat meeste mensen begrijpen wat ik bedoel als ik het erover heb! Binnen mijn vak, de sportfysiotherapie, kan je bijna niet meer zonder training van de corestability. Verpakt in ketentraining, techniek-analyses, krachttekorten en compensatie-me

Sport is mijn leven, sport is mijn lucht. Ik adem sport, ik droom sport, ik leef sport, ik werk in de sport, ik volg sport, ik kijk sport en ik doe aan sport. Mijn leven staat in teken van sport. Geweldig vind ik het om iedere dag naar de top 10 van de NBA te kijken. Ieder jaar volg ik Dakar. De eredivisie, natuurlijk, buitenlands voetbal vanzelfsprekend. Ik kijk naar tennis, ik lees over schaken en volg zelfs soms het darten. Schaatsen is geweldig, wielrennen super, hockey en volleybal fantastisch! Ik heb het dus erg druk als er olympische spelen zijn, bijna geen tijd voor andere dingen. Ik doe zelf ook graag aan sport. Ik heb gevoetbald, gezaalvoetbald, volleybal gespeeld, op de tennis- en squashbaan gestaan, op het ijs en in de sneeuw gestaan, tegen de Alpe d'Huez op gelopen en gefietst en ga zo maar door. Sporten maakt me blij, sporten geeft me een vrij gevoel. Het maakt me enthousiast en ik hoop dat ook over te brengen aan anderen......

Een aantal jaar geleden kwam hij de praktijk binnen. Ongeluk gehad. Op de fiets aangereden door een auto. Een revalidatie met een verhaal. Evert had al een uitgebreide ziekte geschiedenis. Vanaf zijn jonge jeugd dacht hij dat hij beperkt was. Veel dokters, veel operaties, vaak in het ziekenhuis. Een bezorgde omgeving, die hem wilde beschermen door hem 'in zijn hok' te houden. Tijdens zijn revalidatie trainde hij veel met een fervent hardloper. Een gemotiveerde revalidant, die mooie verhalen kon vertellen over al zijn belevenissen tijdens vele hardloopevenementen in het verleden. Aangestoken door alle enthousiasme kwam Evert met de priemende vraag:"kan ik ook hardlopen Jeroen"? Als jou artsen geen belemmering zien, zie ik geen reden waarom jij het niet zou kunnen!; was mijn antwoord. En al snel eindigde Evert zijn revalidatie op de loopband.  Van de lopende band ging hij over naar de buitenlucht, en na een tijdje zelf proberen, sloot Evert zich aan bij een van on

Het lijkt wel het lot van de loper; doelen stellen, uitdagingen aangaan. Aanvankelijk ben ik gaan hardlopen als alternatief voor de andere sporten. Een tijdverdrijf die ik op elk moment kan beoefenen. Geen vaste trainingstijden, geen opgelegd ritme. Met een jong gezin en een druk vak lijkt dat onontbeerlijk. Onafhankelijkheid in de tijd en de duur van je sport. Lopen is een plezierig onderdeel van mijn dagelijkse leven geworden. Een hobby ingevoegd in mijn werk, bijna een (over)levensbehoefte. Maar dat is niet altijd zo geweest. Als veld- en zaalvoetballer, maar ook volleyballer, tennisser, fietser, schaatser, zeg maar uitbundig veelsporter, maar ook als sportvolgfanaat, was het lopen een van de mogelijkheden om te sporten. Door de jaren heen is het lopen een vast onderdeel geworden van mijn dagelijkse leven. Een vanzelfsprekendheid in mijn bestaan. Maar dat is niet zomaar gekomen. Doelen had ik daarvoor nodig. Aanvankelijk de Damloop, maar later halve marathons en vervolgens ook d