Doorgaan naar hoofdcontent

Alles kan anders!

Onlangs was ik jarig. 45 jaar oud, vandaag (op 21 augustus) 16.452 dagen leven om precies te zijn. Voldoende dagen om iets in te beleven dus. En voldoende tijd om iets te leren. Wat ik vooral heb geleerd, is dat het nooit te laat is voor verandering. Dat je ingrijpende keuzes kan maken die je leven beter kunnen maken. En onlangs, maar een paar weken geleden heb ik zo'n keuze gemaakt!

Het bewustzijn speelt allemaal al wat langer. Sara, mijn vrouw, is veel met voeding bezig. En dus lees ik wel eens wat mee, of kijken samen een documentaire. Maar tijdens het lezen van een prachtig boek over ons bestaan, werd dat bewustzijn alleen maar groter. Zo ben ik in het verleden van grote hoeveelheden Cola en frisdranken al eens geswitched naar water, koffie en thee. Ik was al aan het minderen met vlees. Melk dronk ik nooit. Melk is niet goed voor elk, en zeker niet voor mij. Daar was ik al jaren van overtuigd.

Maar ineens was daar ook een bewustzijn in cijfers. In het verleden was ik al eens getriggerd door een filmpje van ASAP Science, maar ook 'an inconvienient thruth' en 'an inconvinient sequel' van Al Gore kunnen je erover vertellen. Maar vooral 'Cowspiracy' en 'What the Health' kunnen je voorspiegelen wat de grootste bedreiging is voor het milieu op onze planeet.......het eten van vlees. 

De productie van vlees, vis en zuivel, is de grootste milieu bedreiging die je jezelf maar kan voorstellen. Hoe biologischer het vlees, deste zwaarder die belasting is!
Mooier kan ik het niet voorspiegelen. En met de wetenschap dat er steeds meer mensen op deze aarde zijn, en dat daarmee de vraag naar vlees, vis en zuivel evenredig zal stijgen, lijkt mij een toekomst met forse milieu problematiek onvermijdelijk! 

Even terug naar mijn eigen vak, naar 'the story of the human body'. Naar de ontwikkeling van de mens van toen naar nu. Ooit waren we planten- en fruit-eters. Kijk maar eens naar de lengte van onze dunne darm, zoals alle plantaardig etende zoogdieren. Vleeseters, zoals beren en wolven, hebben in tegenstelling tot ons een korte dunne darm. Daarnaast zijn onze tanden ook niet ontwikkeld, zoals  vleeseters dat wel hebben. En als je dat probleem wil omzeilen kan je ook een smoothie nemen. Maar wie wil er in godsnaam een smoothie van gemalen vlees of vis? Geef mij dan maar groente of fruit!

Fysiek gezien zijn we er dus eigenlijk niet voor gebouwd, en dus heb ik, samen met mijn vrouw, de definitieve stap gezet! Wij eten géén vlees meer, géén vis (maar dat deden we allebei sowieso al niet) en géén zuivel. Al bijna een maand geen dierlijke producten meer voor ons. En dan ben je dus VEGAN!

Wij voelen ons er goed bij! Ik voel me sterk. En op deze manier hopen wij dat we ons steentje kunnen bijdragen aan een betere toekomst. Wat anderen vinden of doen, moet iedereen zelf weten! Ik heb respect voor iedereen wat hij of zij zelf eet of drinkt of gelooft. Onze kinderen mogen dat ook, en krijgen dus gewoon vlees als ze bij ons eten! Toch hoop ik dat we met z'n allen wat meer bewustzijn krijgen, en dat meer mensen durven te doen wat wij hebben gedaan!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!