(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Normaal gesproken eet en drink ik hartstikke gezond. Ik rook niet, ik sport, en ik ben nooit ziek. Natuurlijk ben ik hartstikke gelukkig en dat scheelt. Toch, de vakantie kwam langs......lekkere Chardonnay , patatje, hamburgers, cocktails, BBQ, pannenkoeken, carrotcake, cheesecake, citroentaart, bakjes met noten en zakken met chips. Het is sowieso lastig om in Disney, center parcs gezond voedsel te vinden, maar het is vooral ook gezellig om 's avonds samen te borrelen. Tijd voor verandering dus. Mijn expiriment ging maandag van start. Sapcentrifuge aan, en grote glazen met groente en fruit. Water met citroen, limoen en grapefruit, dat is alles wat ik erbij dronk. Geen vast voedsel, dat is de bedoeling. Mijn gewicht was op maandagochtend 82,9 kilogram, met een BMI van 23,96. Ruim voldoende zou je zeggen. Tien dagen dat was mijn plan en op maandag bleek al dat het een experiment was! Experimenteren met de ingrediënten, en zeker met de hoeveelheden. Drie keer zoveel als Sara, dat ...

Twee weken terug zag ik een prachtige documentaire; Fat, Sick en Nearly Dead, een film van Joe Cross. Een succesvolle zakenman uit Australië die dol was op verkeerd eten. Dik en ziek werd hij ervan. Netelroos, hoge bloeddruk en allerlei andere aandoeningen. Een handvol pillen per dag. Ik moet het anders doen was zijn idee op zijn veertigste verjaardag. Ga ik twintig jaar op dezelfde voet verder, of wil ik over twintig jaar nog gezond zijn? Hij ging hij juicen. Groene smoothies zelf geperst. Verder niks..... Zijn gezondheid ging met sprongen vooruit, de gezondheid van zijn vriend Phil ook! Meer bewegen en vitaminen en mineralen uit groente en fruit. Reboot met Joe is zijn slogan geworden, en door de jaren heen is er een hele community ontstaan! Zelf hoef ik niet af te vallen. En ik ben een gezonde kerel. Mijn vriendin ook. Maar om het experiment aan te gaan hebben we een doel gesteld. Na onze vakantie gaan we samen hetzelfde doen; Juicen. Samen hebben we een juicer aangeschaft, en d...

Niet lang geleden gaf ik weer mijn jaarlijkse les aan de Saxion Hogeschool in Enschede. EHBSO voor de derdejaars studenten van de masteropleiding sportfysiotherapie. "Het gebeurt me gewoon, pas maar op als je bij mij bent!"; was een opmerking die ik tijdens deze les plaatste. Niet voor niks, want in eerdere blogs heb ik al eens geschreven over de eerste hulp die ik meerdere malen heb moeten verlenen. Twee wandelaars die aangereden werden, reanimeren van een oude man, een fietster die door de lucht vloog, en een fietser die zijn been brak. Maar mijn verhaal is nog niet af. Eerder dit jaar liep ik in de Primark. Een plek waar ik  niet vaak kom. En prompt valt er achter mijn rug een dame op de grond. Even een duizelig moment in combinatie met een gladde vloer, en poef, daar lag ze. Ze was flink in paniek, want haar knie deed erg zeer. Daar lag ze, op de grond, ik zat erbij op mijn knieën, en al snel stonden er vier bewakers van Primark om me heen. Maar geen van hen die handeld...