(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Als je de wereld wil veranderen, kijk dan naar jezelf en verander! Verandering? Acceptatie daar is het begin. We worden allemaal ouder, life goes on. We maken allemaal fouten, en toch zijn er mensen die denken dat ze perfectionist zijn. Lastig in deze wereld, waarin we vooral weinig accepteren van de ander. Zonde van alle energie, de woede die je op een dag kan aanschouwen. Zonde van onze tijd, de mening die we allemaal hebben over de ander. Het is vooral ook de ander die het fout doet, want zelf zijn we onkreukbaar! Ik probeer te zijn wie ik ben, dicht bij mezelf te blijven. Dat lukt lang niet altijd, zolang er maar tijd is om dat te beseffen of om erover na te denken. Als ik loop heb ik die tijd, denk ik over alles en vergeet ik wat ik gedacht heb. Voorbijgaande gedachten die me helpen in evenwicht te komen. Ik heb dan geen bril, maar probeer wel goed te zien. De eenvoud van de schoonheid. Het geluk, de liefde. Ik probeer te proeven, te beleven, te dromen. En naïef als ik ben, ...

Verwondering. Schoonheid. Geschiedenis. Elementen van een kort verblijf in Kaapstad. Wat een schoonheid wat een blijheid. Goed, de tegenstellingen zijn groot, armoede en rijkdom, weelde en hard werken. Maar de trots van de bewoners op hun stad, hun geschiedenis en hun natuur is er niets minder om. Een paar weken geleden had ik nog geen idee van Kaapstad. Wat kan ik er verwachten, hoe zou het daar zijn? Ondanks dat, heeft het mijn verwachtingen overtroffen. Dansende mensen, lachende mensen, dat is wat Kaapstad mij heeft laten zien. Een taxichauffeur die zei:"zie maar wat je geeft, al is het niks voor dit kleine stukkie!" Waar maak je dat nog mee in Nederland... Kaapstad heb ik in mijn hart gesloten. De Tafelberg, met zijn prachtige vehaal over Devil's Peak, Capepoint en de prachtige oceaanhaventjes. Maar zeker ook de waterfront, het luxe centrum van de stad. Indrukwekkend is de geschiedenis van Mandela, zoals op Robbeneiland (waar ik helaas niet geweest ben) en overal...

Als ik alleen loop, loop ik aan de linkerkant van de weg. Sinds ik loop weet ik niet beter. Links lopen, rechts rijden. Veiliger, want je ziet het verkeer aankomen, en je wordt niet van achter aangereden. Maar ja, in de werkelijkheid is dat niet altijd even gemakkelijk. Jonge, vooral fietsende, verkeersdeelnemers weten volgens mij echt niet beter. Zij zijn het die straf rechts blijven fietsen, niet van hun lijn wijken, waardoor je als loper vaak aan de kant moet springen. Maar ook grote wielrengroepen hebben er last van, voor zover die sowieso al besef hebben van andere weggebruikers.   Toch lijkt het voor de meeste weggebruikers tegenwoordig een loterij. Lopers aan de rechterkant, rennend danwel wandelend, met of zonder hond. Fietsers over de hele weg, en vele autorijders die geen besef hebben met welke snelheid ze langs je heen scheuren, of hoeveel ruimte ze voor je overlaten. Verkeershufterij of onwetendheid? Lijkt me tijd voor een mooie actie voor Veilig Verkeer Nederland! ...

Over leven, over liefde, over passie, over treffen. Over moeten, over doen, over willen, over leren. Over denken, over kunnen, over weten, overwegen Over gaan, over lopen, over rennen, overal. Over alles....... 

Het bewijs is overduidelijk en we dragen het allemaal met ons mee. Overal in ons lichaam, behalve in onze handen. Het is een stof met ongelooflijke eigenschappen. Zo mooi dat we het nog niet kunnen namaken. Het is Jean Claude Guimberteau, een Fransman, die het uitgebreid in de aandacht heeft gezet met de naam McDAS. Maar voor de Amerikanen klinkt dat te McDonalds, dus als 'Fuzz' is het bekender geworden. In zijn prachtige Fuzz Speech legt Gill Hedley, een wetenschapper met het uiterlijk van Mari van de Ven, op een beeldende manier uit wat Fuzz is. Mooi om eens te googlen. Maar duidelijk het bewijs dat we zijn gemaakt om te bewegen. Want Fuzz verstijft als we niet bewegen en versoepeld als er beweging is! Niet voor niets zijn er oude bewegingsvormen als Tai Chi, waarbij alle mogelijke bewegingen worden gemaakt, maar ook oerinstincten als rekken en strekken zijn er om de Fuzz te bewegen. Hoe minder je doet, hoe minder je kan doen. Rust Roest. Natuurlijk zijn er nog meer red...

Als je een beetje oplet wordt je er veel mee geconfronteerd; negativiteit. Aan de lopende band hebben mensen meningen, oordelen en aanverwant gedrag. Alles is verkeerd en zelf zijn ze oh zo geweldig. En dat kan verbaal, maar natuurlijk ook zonder iets te zeggen! Ik denk dat ik van mezelf positief ingesteld ben. Misschien wel positief naïef. Tenminste dat probeer ik. En daar voel ik me goed bij. Maar soms gebeurt er veel in je leven, heel veel. En dan moet je opletten. Voor je het weet ga je mee in de stroom van negativiteit. Eerder dit jaar betrapte mezelf er op. Ik liep maar te mopperen. Wat is het zwaar, wat heb ik het druk en maar zuchten en steunen. Stom van me, want dat is niet mijn intrinsieke drijfveer. Maar goed, hulp was onderweg, de handrem aangetrokken, of juist eraf. Mijn gedrag is weer veranderd. Binnen een week al resultaat. Maar toch, de naïviteit werkte tegen. Negativiteit alom en iedereen zijn eigen waarheid. Ga dat maar eens doorbreken.

Soms heb je wel eens van die dagen. Je gaat lopen, maar je voelt het meteen. Je gaat op weg en als je de eerste adem door bent, loop je helemaal niet lekker. Maar goed, je hebt jezelf voorgenomen om een lekker stuk te lopen, dus niks omdraaien en terug naar huis. Maar doorrammen. Vechten tegen de ademhaling, vechten tegen de druk op je buik en je borst, en vechten tegen de stijfheid in je benen. Meestal voert het me door de eerste twintig minuten heen. Dat is schijnbaar de tijd die ik mezelf gun om het gevecht met mezelf te voeren. Vaak licht het tempo hoog, te hoog en waarschijnlijk raak ik pas na die twintig minuten in een steady state. Juiste ademhaling, juiste hartslag, juiste ritme...Meestal ga ik dan wat makkelijker lopen. Die druk op mijn buik en borst is dan ook meestal weg. Die paar keer dat het niet zo was kan ik me ook nog goed herinneren. Dan belande ik met mijn broek op mijn enkels in de berm! Vaak is het volgende stuk een omslagpunt. Wordt het vandaag lekker lop...