(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Gisteren heb ik hardgelopen. Heerlijk, op het meest hete moment van de dag. Langs de dijk van het IJselmeer. In een cordon van fietsers, met hooguit een paar andere lopers die de warmte trotseerden. Toch was ik niet de enige loper van dat moment. Richting Rotterdam was een grote meute Roparunners bezig aan de laatste kilometers. Vanuit Parijs en dit jaar ook vanuit Hamburg in estafette naar Rotterdam. Twee jaar geleden liep ik daar ook. Ook toen was het warm. Maar nu was het nog wel iets warmer! Toch hoef je niet ver om het moois van ons Holland te ervaren. Afgeweken van mijn normale routes rondom Purmerend, liep ik gisteren voor een keer in de nabijheid van Hoorn. Prachtig, langs het Ijsselmeer, vol met bootjes. Prachtig, het geluid van alle vogels, kwetterend en kwakend in de kwelders en graslandschappen naast me. En als ik dan langs dit soort mooie plekjes ren, dan sta ik tegenwoordig even stil. Stoppen om een foto te maken. En dat terwijl ik een aantal jaar geleden alleen

Dit is een blog over gevoel. Gevoel, dat is er. Soms heel duidelijk, soms fijn, soms storend en soms ook vaag. Als ik loop heb ik allerlei gevoelens. Positief en negatief. Toch loop ik, dus de balans zal positief uitslaan. Zeker nadat ik gelopen heb. Lekker. Dat heb ik toch mooi weer gedaan. Of; zo, dat zit er ook weer op. Meestal tevredenheid, soms ook geweldig gevoel. Eigenlijk zelden heel onprettig. Gevoel is een signaalfunctie. Je lichaam vertelt je wat er aan de hand is. Met dat gevoel kun je dus ook spelen. Negeer je het, of ben je ernaar op zoek, accepteer je het, of geniet je ervan. En zo nog vele andere mogelijkheden bij die de verschillende gevoelens kunnen passeren. De ene keer loop je in de warmte of in de regen en vind je het heerlijk, de andere keer vind je het vreselijk. Je gemoed heeft er dus ook mee te maken. Ingewikkeld hoor. En dan nog de pijn. Raar gevoel, de ene keer is het niet erg, de andere keer is het juist vervelend. Meestal kan ik daar wel mee omgaan! Z

Vroeg op, want ik had vroeg afgesproken. Regen, met bakken uit de hemel. Maar het zou toch mooi worden vandaag? Toch vertrokken. Op weg naar Peter. Om samen te gaan ploeteren. Mijn eerste keer in het twiske. Stom genoeg met noploze banden. En een witte fiets. En witte sokken. En witte schoenen. De eerste twee heuveltjes waren al glibberen. Maar daarna was het goed. Mond dicht, dat wel, want als snel zat ik onder de spetters. Twee keer hetzelfde rondje, twee keer met dezelfde problemen op de eerste klim. Geen grip, gewoon wegglijden! Maar verder vooral genieten. Van de omgeving en van de inspanning. Heerlijk. Door naar de volgende route. Door het bos. Hopeloos. Glibberen, glijen en veel van de fiets. Ingehaald worden door mensen met noppen op hun banden. Maar zonder helm. De sukkels! Vooral als ik vlak daarna mezelf ternauwernood kan weerhouden om vol tegen een boom te schuiven. Krakende fiets, overal blubber. Maar wel lekker! Terug was afzien. Flinke tegenwind en volle bak regen.

Als sportfysiotherapeut ben ik op zoek naar ontwikkeling. Ontwikkeling van mezelf, ontwikkeling in mijn vak en ontwikkeling van de mensen die je begeleid. Vanaf mijn afstuderen heb ik jaarlijks bijscholing gedaan. Ben ik opgetrokken met collega's uit het hele land om te leren. Om inzicht te krijgen. Maar ook binnen sport en therapie proberen we kennis te delen en op een hoger niveau te komen. Dit alles wordt ingegeven door drijfveren. Drijfveren geleid door enthousiasme. Alles is leuk, maar sport is voor mij de rode draad. De leidraad in mijn route naar mijn toekomst als sportfysiotherapeut. Door mee te draaien met de sportpoli in Hoorn, door onderdeel te zijn van het schoudernetwerk Amsterdam, door samen te werken met specialisten, door bestuurlijk actief te zijn voor de sportfysiotherapeuten, door wekelijks naar de snijzaal te gaan in het Erasmus MC en door les te geven aan masterstudenten van de SAXION hogeschool probeer ik me te blijven ontwikkelen. Centraal daarin blijft de

Soms lijkt het heel logisch. Behandelen op het veld. Kijken naar de sportsituatie. Waar heeft de sporter pijn, wanneer heeft de sporter pijn. Bewegingen bekijken, analyseren. Durven, ook bij sporten waar je niet altijd alles van weet. Maar waar je wel de bewegingen en technieken van kan leren. Kijken naar de handbalster als ze de bal gooit, of juist opspringt. Kijken naar de voetballer in spelsituaties. Kijken naar de hockeyer op het veld, of de hardloper. Allemaal dingen die ik graag doe, om blessures in de toekomst te voorkomen, of om herstel mogelijk te maken! Ik probeer zelf te redeneren uit het normale (bindweefsel) herstel. En uit krachtenpatronen en belasting en overbelasting. Zo kan een keeper zijn voet verkeerd plaatsen bij het gooien, waardoor er draaikrachten op zijn knie komen, en hij zijn pijnlijke knie tijdens voetbal pijnlijk blijft houden! Ik probeer verder te kijken dan de klachten zelf. Dat gebeurt gelukkig vaker binnen de fysiotherapie, maar lang niet altijd. H

Lopen en gevoel gaan hand in hand samen. Hoe voelt het om te lopen, wat voel je, waar voel je het. Soms gaat het lopen vanzelf. Stap voor stap, zwevend over het asfalt. Als een geoliede machine. Geweldig. Ik herinner me een finish van de 30 kilometer bij de Groet uit Schoorl. De laatste drie kilometer gingen razendsnel. Alle passen waren raak. Bij de finish had ik zelfs het gevoel over de hekken te kunnen springen. Heerlijk! In Amsterdam ben ik wel eens slecht gefinisht. Ik heb er een blog over geschreven. Maar mijn laatste finish in Amsterdam was super. Op 30 kilometer wist ik het al. Ik zou die dag mijn doel ruimschoots halen! Met gemak. Na 35 kilometer kreeg ik het heus nog zwaar. Ik heb zelfs nog even gewandeld. Maar continue met een glimlach. Bijna euforisch was mijn finish. Heerlijk, en het herstel vergelijkbaar! Toch kan het ook anders. Moeizaam. Pijn in je lijf. Voeten, knieën, bovenbenen. Je bovenlijf, armen, schouders, ribben. Bonken, bij iedere stap die je zet. Of nog er

Soms zit er muziek in het lopen. Ritme, regelmaat, de kracht van alle passen. Zelf loop ik zonder muziek. Lijkt me veiliger. Maar ik weet dat het stimulerend kan werken. Tijdens de Damloop is er voor de meeste lopers een slecht punt. De passage vanuit Oostzaan, achter de snelweg langs, naar Zaandam. Kil stuk fietspad, meestal wel aan het einde de supporters. Waar overal bij de Damloop feest en muziek is, is het daar wisselend aanwezig. Het ene jaar is het top, met goede opzwepende muziek. Maar al een aantal keer is het door werkzaamheden aan de weg nauwelijks mogelijk. Dan is het daar doorbijten voor de vele liefhebbers, terwijl de muziek je er doorheen kan helpen! Drie keer heb ik de marathon van Amsterdam gelopen, en nog een aantal keer de halve. Tijdens die periode is de organisatie druk bezig de marathon te upgraden. Steeds drukker, steeds beter en steeds leuker. Amsterdam heeft een enorme aantrekkingskracht op buitenlanders. Een enorme diversiteit aan lopers. De marathon heeft