(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Ik heb de marathon zien groeien. Van een loop die overlast veroorzaakte voor de bewoners van de stad, tot een internationaal vooraanstaand evenement met deelnemers uit meer dan 90 landen! Acht keer heb ik de hele marathon van Amsterdam nu al gelopen. En ook nog een paar keer de halve. Op allerlei verschillende manieren. Mijn debuut op de marathon was in 2006, ook in Amsterdam. Goede voorbereiding, relatief veel snelheid zat in mijn vermogen. Maar ik had nog niet de ausdauer om een hele marathon goed te volbrengen. Een week van te voren was in ineens ziek. Ziek van de spanning en de aantasting van mijn weerstand. Maar na twee dagen leek de griep verdwenen en dacht ik er klaar voor te zijn. Tot dertig kilometer goed gelopen, samen met mijn loopmaatje van die tijd. Daarna sloeg de griep dubbel en dwars toe. Overleven was de modus, en met een goede tactiek kwam ik volledig gesloopt en doodziek over de finish. Gelukkig hebben we de foto's nog....Maar wat ik wel ontdekte was de schoonh

Jaren geleden kwam hij bij mij onder behandeling. Zware val op de skipiste en gecompliceerde beenbreuk opgelopen. Geopereerd in Oostenrijk en de pen die geplaatst was, was eigenlijk iets te groot. Gevolg; knie kon niet meer goed buigen en strekken. Een lange en intensieve revalidatie volgde, met uiteindelijk het succes dat hij mee kon doen aan de loopcursus. Hij liep graag hard, en ondanks de strek en buisbeperking in zijn knie, bleek het dat hardlopen beter ging dan wandelen. Al die tijd is hij bij me gebleven. Eén keer per maand gaven we tegenkracht aan de verkortingen. En gedurende die periode waren er mooie momenten. Het spontaan inschrijven op de Damloop, een week van te voren, werd misschien uitgelokt door het biertje dat hij genuttigd had. Maar uitgelopen heeft hij hem, en met zijn achtergrond was dat een persoonlijk succes! Maar toen sloeg het noodlot toe. Al een half jaar liep hij met problemen met zijn darmen, waarbij de huisarts dacht dat het door de medicatie van de sui