(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Ik heb de marathon zien groeien. Van een loop die overlast veroorzaakte voor de bewoners van de stad, tot een internationaal vooraanstaand evenement met deelnemers uit meer dan 90 landen! Acht keer heb ik de hele marathon van Amsterdam nu al gelopen. En ook nog een paar keer de halve. Op allerlei verschillende manieren. Mijn debuut op de marathon was in 2006, ook in Amsterdam. Goede voorbereiding, relatief veel snelheid zat in mijn vermogen. Maar ik had nog niet de ausdauer om een hele marathon goed te volbrengen. Een week van te voren was in ineens ziek. Ziek van de spanning en de aantasting van mijn weerstand. Maar na twee dagen leek de griep verdwenen en dacht ik er klaar voor te zijn. Tot dertig kilometer goed gelopen, samen met mijn loopmaatje van die tijd. Daarna sloeg de griep dubbel en dwars toe. Overleven was de modus, en met een goede tactiek kwam ik volledig gesloopt en doodziek over de finish. Gelukkig hebben we de foto's nog....Maar wat ik wel ontdekte was de schoonh

Jaren geleden kwam hij bij mij onder behandeling. Zware val op de skipiste en gecompliceerde beenbreuk opgelopen. Geopereerd in Oostenrijk en de pen die geplaatst was, was eigenlijk iets te groot. Gevolg; knie kon niet meer goed buigen en strekken. Een lange en intensieve revalidatie volgde, met uiteindelijk het succes dat hij mee kon doen aan de loopcursus. Hij liep graag hard, en ondanks de strek en buisbeperking in zijn knie, bleek het dat hardlopen beter ging dan wandelen. Al die tijd is hij bij me gebleven. Eén keer per maand gaven we tegenkracht aan de verkortingen. En gedurende die periode waren er mooie momenten. Het spontaan inschrijven op de Damloop, een week van te voren, werd misschien uitgelokt door het biertje dat hij genuttigd had. Maar uitgelopen heeft hij hem, en met zijn achtergrond was dat een persoonlijk succes! Maar toen sloeg het noodlot toe. Al een half jaar liep hij met problemen met zijn darmen, waarbij de huisarts dacht dat het door de medicatie van de sui

Het was tijdens Alpe d'Huzes 2007 dat ik hem voor het eerst zag. Klein brilletje, klein matje, naar zijn held Laurent Fignon. Ik was baas boven op de berg van de verzorging tijdens het evenement. Drie behandel banken maar, en ik denk dat ik alle deelnemers die dag onder mijn handen heb gehad. Toen nog maar 100 deelnemers en één illegale fietser, die helemaal uit Suriname, op een geleende fiets uit het dorp beneden aan de alp, zijn sponsorgeld kwam brengen door mee te doen. Een van de deelnemers had last van zijn bovenrug. Maar ik mocht er niet veel aan doen. Hij bleek manueel therapeut te zijn, en wilde liever dat ik voorzichtig met hem deed. Maar toch kwam hij meerdere keren bij me terug. Het eerste zaadje was gepland! De volgende dag was het prachtig weer. Tijd om aan het zwembad te liggen en uit te rusten. De camping heet niet voor niets La Piscine. Een animerend onderhoudend gesprek volgde tussen twee sportfanaten die allebei hetzelfde vak uitvoerden. De ene in Volendam en

Het is weer mooi weer. Langs mijn huis is een veelgebruikte hardlooproute, en het is er weer druk. Starters, paartjes, groepjes, maar ook de winterharde hardlooprot. Ik zie ze allemaal voorbij komen. Rotterdam is net geweest, en voor de loper die het hele jaar rond loopt gaat het ook niet op, maar het lijkt erop dat het hardloopseizoen is begonnen. Als ik de vele lopers voorbij zie komen, dan moet ik me vooral inhouden. Advies ligt vaak op het puntje van mijn tong. De meeste van deze hardlopers kunnen wel wat tips gebruiken. Maar die zitten er op dat moment niet op te wachten. Zeker niet van een onbekende. Dus ik hou keurig mijn mond. Afgelopen jaar ben ik weer gestart met het geven van een hardloopcursus. Hardlopen voor de beginner, met alle bijkomende informatie die je maar kan bedenken over hardlopen. Van schoenen tot leesvoer, alles komt aan bod. En ik wordt er blij van! Kan dan wel mijn mond open doen om adviezen te geven, en ik kan doen wat ik leuk vind. Voor mij is ieder s

Ik was nog maar een jongetje van een jaar of 16. Vier VWO. Ik weet nog steeds niet waarom, maar ik had besloten om fysiotherapeut te worden. Fysiotherapeut in de sport, dat zeker. Op de middelbare school, was ik maar een luie jongen, een dromer. Leren deed ik niet, en ik zag zeker niet de zin van zo'n lange basisvorming, vooral als je al weet wat je later wil worden. Met een kleine tegenslag, een extra examenjaar VWO, bracht ik toen al mijn tijd door op de Wilhelminalaan in Purmerend. Voor de opleiding fysiotherapie moest in naar het centrum van Amsterdam. Aan de Keizersgracht, recht tegenover het HOMO-monument, maar ook op andere prachtige locaties in Amsterdam, volgde ik mijn opleiding fysiotherapie aan de Hogeschool van Amsterdam. HBO, fysiotherapie was toentertijd op geen enkel ander niveau volgbaar. Maar mijn basisvorming was breed, met veel praktijk en ruime aandacht voor vakken die indirect met fysiotherapie verbonden zijn. Ik raffelde de opleiding af, en na twee korte d

Alweer een oud jaar bijna ten einde. Het nieuwe jaar staat te trappelen, en al onze tradities worden weer uit de kast gehaald. Nieuwe tradities lijken de kop op te steken, zoals het massaal in de fik steken van auto's. Aan oude tradities blijven we soms tegen beter weten in vasthouden. 2019 wordt voor mij een cruciaal jaar, Ik heb me ervoor gewapend! Al sinds half november ben ik gestopt met het drinken van alcohol. Mijn stresslevel was dermate, dat ik misschien wel een goede reden had om veel te drinken, maar mijn verstand zei me dat dit in deze situatie niet goed was. Mijn verstand heeft gewonnen. Sterker nog, ik heb met mijn vrouw afgesproken dat we in 2019 helemaal geen alcohol drinken. Het heeft me aan het denken gezet, dus een aantal zaken ga ik flink veranderen. Je zou het goede voornemens kunnen noemen. Je zou het ook een realistische blik op mijn verzameling aan spullen kunnen noemen. En ook al ben ik niet gelovig, de paus had in zijn. kersttoespraak wel gelijk. Er is

Jarenlang heb ik gedacht dat ik een voetballer was. Voetbal was mijn lust en mijn leven. Ik kon best een aardig potje voetballen, maar ook toen kon ik al hard rennen! Toen ik me meer op het hardlopen ging richten, heb ik nog heel lang gehad dat ik de bal miste. Zou ik harder gaan, als ik achter de bal aan zou lopen? Begin van deze eeuw werd ik gevraagd door de mannen van Webexpose, het huidige NR6, om mee te lopen met de Damloop. Superleuk, lopen in een bedrijfsteam, maar opmerkelijk in die eerste jaren was de afwezigheid van één van de geblesseerde bazen. Uiteindelijk heeft dat geleid tot een experiment; zoveel mogelijk medewerkers van het bedrijf mee laten lopen tijdens de Damloop van 2006. In 16 weken naar 16 kilometer. Wat een succes, want vervolgens zijn we met NR6 doorgegaan naar de marathon van New York en we hebben de Roparun gelopen! Een spinoff daarvan was de start van een loopcursus. Ook in 2006. En de eerste Bijmanloop in 2007. Ik kan met een gerust hard zeggen dat ik