(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Toeval is de bedoeling. Waarom? Dat weet ik niet. Twee weken terug kwam een lieve patient de praktijk binnen lopen. Ze stelde me een simpele vraag; "Jeroen, mag ik deze folders hier neerleggen?" Mijn antwoord was nog simpeler;"Mag?Je moet ze hier neerleggen!" De folders waren voor Nathaniël. Vorig jaar heb ik kilometers gemaakt voor Sil. Gesponsorde meters voor een klein jongetje met neuroblastoom. Sil going strong, voor een driejarig jongetje met kanker die naar Philadelphia moest voor een hele zware behandeling! Maar wel een geslaagde behandeling, want Sil is heel gezond nu, 4 jaar en going very strong! Nathaniel verdient dat ook! Alweer een jongetje met neuroblastoomkanker. Een grote familie die naar Amerika moet voor de behandeling van hun kind. Hij verdient dezelfde kans als Sil, dus ik hoop ook dezelfde steun die Sil gekregen heeft. Wij hebben een spaarpot in de praktijk staan. Stort deze spaarpot vol, doneer en doe hetzelfde als je eerder hebt gedaan! Op

Het is net zoals met muziek; meestal is de uitgeklede versie de beste. Open en eerlijk, alleen piano of gitaar en zang. Niet alle opsmuk, niet alles georkestreerd. Niet dat het liedje niet mooi kan zijn in zijn volle ornaat, maar vaak haalt het arrangement de scherpe randen eraf. Leidt het af van waar het werkelijk om gaat. Simpel komen tot de kern, en de boodschap komt beter over. Is het in de maatschappij ook niet zo? Zijn we open of eerlijk, of zijn we teveel aangekleed? Hebben we gewoonweg teveel te verbergen. Juist wanneer je jezelf kwetsbaar opstelt, of als je eerlijk bent, wordt je vaak niet serieus genomen. De paria van de maatschappij zijn vaak de mensen die niks meer te verbergen hebben. Maar ook niks meer te verliezen. Is er geen ruimte voor de waarheid meer, of hebben we er geen oog meer voor. Is er gewoonweg een grote blinde vlek, en varen we mee op het grote arrangement? Ik ben altijd al dwars geweest, heb altijd mijn eigen koers gevaren. Maar het is wel verdomd la

De jaarwisseling is ondertussen al weer enkele weken geleden. Maar wat een knaller! Niet oudejaarsnacht zelf, maar 1 januari. De opening van Bijman en Helsloot Fysiotherapie. Blij en trots konden we onze nieuwe locatie tonen aan zo'n 400 man. En dan te bedenken dat heel veel mensen verhinderd waren, en dat veel mensen niet eens wisten van onze opening! Op twee januari was de eerste werkdag. Geweldig. Een werkplek die me blij maakt. Wat een mooi pand, wat een mooie spullen. Samen met Camille en Louis maakten we er een superdag van. Een mooie start, van een mooie toekomst. Gezellig en lekker op mijn nieuwe werkplek geluncht met Sara, heerlijk dat het eindelijk kan... Ondertussen zijn Monique en Janine, de diëtistes, en Maren, de sportpsycholoog ook van start gegaan. Nog veel is in ontwikkeling, zo is pas vorige week het knie-testcentrum van Camille van start gegaan. Maar we gaan lekker zo, liggen goed op koers. Eind van de maand gaat ons sportlab live! Loopanalyses en fietsafstel

Logisch. Ik dacht dat je die stap  al veel eerder zou maken. Wat leuk! Tof zeg. Dat zijn de meeste uitspraken die ik deze dagen hoor. Bijman & Helsloot Fysiotherapie. Een nieuwe stap, een nieuw bedrijf. Samen met Louis dromen achterna jagen. Een supermooie praktijk met alles erop en eraan ontwikkelen!  Op 10 november 1996 startte ik in mijn eentje een fysiotherapie praktijk aan de kanaaldijk in Purmerend. Wie had gedacht dat ik zoveel jaren later hier zou staan. Een mooi bedrijf als sport en therapie opgebouwd! En toch tijd om verder te gaan. 1 januari openen de deuren van Bijman en Helsloot Fysiotherapie in een monumentaal pand aan de Wilhelminalaan in Purmerend; "De Ark". Zeven jaar lang heb ik er rond gelopen. Als schoolgaand jongetje, op het R.S.G. Purmerend. En nu keer ik er terug. Met een prachtig bedrijf als doel! Algemene fysiotherapie, sportfysiotherapie, manuele therapie, inloop blessure advies, loopscholing, loopanalyse, fietsafstelling, fietsanalyse

Vandaag loop ik de Berenloop. De marathon van Terschelling. Bekend terrein, de wegen en paden op dit prachtige eiland. Als ik mijn ogen sluit kan ik ze dromen. Als ik naar de routekaart kijk, zie ik beelden om me heen van de plekken waar ik ga lopen. Dit jaar is voor mij het derde achtereenvolgende jaar dat ik op Terschelling ben voor de Berenloop. Maar pas de tweede keer dat ik hem mag lopen. De teleurstelling van de afgelasting van vorig jaar zit gelukkig niet meer in mijn systeem. En gezien het weer nu, is de kans op niet lopen dit jaar praktisch nul! Mijn derde marathon alweer dit jaar. Na Rotterdam voor Sil in het voorjaar en Amsterdam voor de marathongroep twee weken geleden. De euforie van beide finishes zitten nog vooraan in mijn herinneringen! Drie maal is scheepsrecht in Rotterdam en emoties van Erik, Fred en Tjeerd in Amsterdam! Heerlijk. Kippenvel staat nog op mijn armen als ik denk aan die momenten. Vandaag is weer mijn beurt. Na twee weken nauwelijks lopen, omdat herstell

De beroepsvereniging van de fysiotherapeuten moet anders! Waarom, dat is duidelijk, maar een lang verhaal. Te duur, te groot, te divers. Maar veel te mooi om zomaar op te geven. De maand mei is begonnen. de maand dat het moet gaan gebeuren. Stemmen voor een nieuw bestuur op de regionale ledenvergaderingen. Maar daar gaat het al fout. Onze beroepsvereniging heeft een lange geschiedenis, met een koninklijke stempel. Iets om trots op te kunnen zijn, maar wat velen van ons vergeten zijn! De tand des tijd heeft de organisatie ingehaald, en de grootte en diversiteit maakt het een duur en traag orgaan. Wat verwachten we van een beroepsvereniging anno 2014? Simpel, snel, service en betaalbaar. Maar wat is het? Ingewikkeld, traag, service, en duur. Een hit op service, maar die moet je dan wel kunnen vinden! De fysio van nu moet zich wettelijk registreren in het BIG-register, maar ook in een kwaliteitsregister, ondergebracht bij het BOCK. Daar komt de volgende opsplitsing, punten halen voor

Afgelopen zaterdag reed ik naar de vuilstort. Met een auto vol naar de afvalstraat. Terwijl ik klaar was en terugreed naar huis, was ik getuige van een bizar ongeval. Twee mensen stonden klaar om over te steken, terwijl een oudere man in een Fiat Panda hen voorrang verleende. Dat ging niet helemaal goed, want met vol gas trok hij op. Allebei de mensen vlogen door de lucht. De man via het voorruit, over de auto, terwijl de vrouw een rare val achterover maakte met een vreemdsoortige draai over haar linker knie. In een reflex stopte direct over het kruispunt mijn auto, zette de knipperlichten aan, en sprintte in een naar de slachtoffers toe. Ik weet niet eens of ik mijn motor heb laten draaien. De man was even, heel kort, buiten westen geweest, maar met een vreemde sprong stond hij weer op en kwam tegelijkertijd met mij bij zijn partner aan. Boos, maar bezorgd zaten we met zijn tweeën, in de regen aan de zijde van zijn vrouw. Naast mij stond al iemand te bellen met 112. Haar hartslag wa