(hard)Lopende gedachten van een Sportfysiotherapeut

Drie keer is scheepsrecht. Zomaar een spreekwoord. Hoe toepasselijk, en zo zal het ook zijn. Voor de derde keer heb ik me ingeschreven voor de marathon van Rotterdam. De enige plek waar ik wel gestart ben op een marathon, maar niet gefinisht. Twee keer zelfs, lees maar terug in mijn blogs! En dat terwijl ik al vijf keer Amsterdam, twee keer Hoorn, een keer New York en een keer in Terschelling gestart en gefinisht ben. De tien volmaken en dan ook nog eens finishen in Rotterdam. Een mooie uitdaging en misschien dat juist daarom de Berenloop werd afgelast. Maar ja, sinds de afgelasting van de Berenloop heb ik ook bijna niet meer gelopen! En dan toch die nieuwe uitdaging. Ik ga ervoor. 

Sint is weer naar huis. De pietendiscussie weer in de zak. Decemberstorm, al gehad. Sneeuw en ijs die kondigen zich aan. De kerstboom staat, de laatste weken van het jaar zijn aangebroken. Druk, dat was het zeker de laatste periode. Fysiocongres, schoudernetwerkcongres, VSG congres met de sportfysiotherapeut van het jaar en de sportfysio-talent-award, allemaal activiteiten van de laatste weken. En dan mag ik nog twee presentaties zelf doen. Op het tweede nationale elastisch tape congres in Utrecht en tijdens een bijeenkomst van Le Champion in Egmond. Weinig tijd voor een nieuwe blog, maar inspiratie genoeg! Over hardlopen,  of over iedere seconde ons leven. Over ons vak, of over ons lichaam. Of misschien wel over de beroepsorganisatie van de fysiotherapeuten. Een duidelijke tweet over deze club gaf veel stof tot discussie. Veel retweets, veel reacties. Een ding is duidelijk; het kan zo niet langer meer! We hebben te maken met een moedervereniging met tal van deelverenigingen eron

Vrijdagmiddag op de heenweg was het bereslecht weer. Keiharde regen zette mijn ruitenwissers hard aan het werk. Met mijn winterbanden op de auto was ik er goed op voorbereid. Net zoals ik klaar was voor een zware berenloop. Zware omstandigheden, een marathon om trots op te zijn..... De storm van maandag was intens, zeker hier op Terschelling. De bomen bij Stryp, grotendeels om. De nieuwe haan op de kerktoren in Midsland, troosteloos bungelend aan de geknakte torenspits! Maar het eiland was er klaar voor. Een invasie van hardlopers, een feest van sportiviteit. Toch was er spanning, onduidelijkheid. Terwijl de voorbereidingen in West Terschelling in volle gang waren, kwamen de berichten over een mogelijke afgelasting. Slecht weer op komst. Harde wind, buien en mogelijk hagel. De Berenloop zou berezwaar worden! Code Geel van het KNMI was de druppel. De organisatie was bang voor onderkoeling bij veel deelnemers en gevaar voor deelname. Geen garantie voor een veilig evenement. Een ver

Ik heb het al vaker geschreven, en nog veel vaker verteld. Ons lichaam is gemaakt om te bewegen, en de pronatie beweging in de voet is een van de bewijzen daarvoor! Pronatie, het inveren van de voet nadat je op de buitenkant van je hiel bent geland tijdens het lopen. De botjes in het midden van je voet rekken de elastische band onder de voet uit, en zorgen voor gratis elastische energie.  Maar er gebeurt nog meer! Om het inveren van de voet mogelijk te maken, moet het kuitbeen naar voren draaien ten opzichte van het scheenbeen. Het onderbeen verdraait met een impuls. Hierdoor ontstaat een elastisch opdraaien van de kruisbanden in de knie, maar tegelijkertijd is er een aanzet in het bovenbeen om naar binnen te draaien. Het naar binnen draaien van de heup heeft twee doeleinden. Rekspanning in de bekkenbanden, zodat er vormsluiting ontstaat in het bekken, maar ook de mogelijkheid om het been naar achteren te kunnen stekken.... Dit is maar een eevoudige beschrijving van de gevolgen

Fysiotherapie. Mooi maar kwetsbaar. Sportfysiotherapie, een vak apart! Afgelopen week was weer prachtig. Fietsafstelling te voorkoming van blessures, hardlopers weer aan het hardlopen gekregen met advies over hun techniek, hockeymeisje met knieklachten, en voetballers met allerlei blessures. Los van alle andere sporters die ik gezien heb afgelopen week. In volle vaart kan ik mijn enthousiasme kwijt in de bewegingen van de sporters. Wat kunnen ze anders doen, zodat ze niet meer last van hun blessure hebben. Een voetballer die schiet met een slappe (voor)voet, of staand op zijn tenen. Een hockeyer die de bal teveel naast zich speelt of de hardloper die niet met zijn armen zwaait. Allemaal simpel te corrigeren, als je het maar registreert. Afgelopen weekend was ik te gast bij de diplomering van de masters sportfysiotherapie van de SOMT (opleiding) in Amersfoort. Een nieuwe lichting sportfysiotherapie masters die garant staan voor kwaliteit van ons vak in de toekomst. Ik was er met twe

Als je de wereld wil veranderen, kijk dan naar jezelf en verander! Verandering? Acceptatie daar is het begin. We worden allemaal ouder, life goes on. We maken allemaal fouten, en toch zijn er mensen die denken dat ze perfectionist zijn. Lastig in deze wereld, waarin we vooral weinig accepteren van de ander. Zonde van alle energie, de woede die je op een dag kan aanschouwen. Zonde van onze tijd, de mening die we allemaal hebben over de ander. Het is vooral ook de ander die het fout doet, want zelf zijn we onkreukbaar! Ik probeer te zijn wie ik ben, dicht bij mezelf te blijven. Dat lukt lang niet altijd, zolang er maar tijd is om dat te beseffen of om erover na te denken. Als ik loop heb ik die tijd, denk ik over alles en vergeet ik wat ik gedacht heb. Voorbijgaande gedachten die me helpen in evenwicht te komen. Ik heb dan geen bril, maar probeer wel goed te zien. De eenvoud van de schoonheid. Het geluk, de liefde. Ik probeer te proeven, te beleven, te dromen. En naïef als ik ben,

Verwondering. Schoonheid. Geschiedenis. Elementen van een kort verblijf in Kaapstad. Wat een schoonheid wat een blijheid. Goed, de tegenstellingen zijn groot, armoede en rijkdom, weelde en hard werken. Maar de trots van de bewoners op hun stad, hun geschiedenis en hun natuur is er niets minder om. Een paar weken geleden had ik nog geen idee van Kaapstad. Wat kan ik er verwachten, hoe zou het daar zijn? Ondanks dat, heeft het mijn verwachtingen overtroffen. Dansende mensen, lachende mensen, dat is wat Kaapstad mij heeft laten zien. Een taxichauffeur die zei:"zie maar wat je geeft, al is het niks voor dit kleine stukkie!" Waar maak je dat nog mee in Nederland... Kaapstad heb ik in mijn hart gesloten. De Tafelberg, met zijn prachtige vehaal over Devil's Peak, Capepoint en de prachtige oceaanhaventjes. Maar zeker ook de waterfront, het luxe centrum van de stad. Indrukwekkend is de geschiedenis van Mandela, zoals op Robbeneiland (waar ik helaas niet geweest ben) en overal