Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Langs de lijn

Als jongetje was voetbal de dagelijkse bezigheid. Goed, ik heb ook gevolleybald, en had ook een prachtige knaloranje Union racefiets (van staal!), en ik deed ook graag aan andere sporten. Maar toch was het voetbal wat de klok sloeg. En later ook zaalvoetbal. Op jonge leeftijd was mijn vader de coach op het veld. En als ouder jongetje ook in de zaal. Hij ging ook veel mee naar trainingen, deed ook wel mee. Soms was dat lastig, maar meestal was dat leuk. En achteraf, nu ik een groot jongetje ben, kan ik zeggen dat het erg leuk was. Toen Fleur ging hockeyen, en ik werd gevraagd om haar te trainen, hoefde ik dus niet lang na te denken. Geweldig, met die kleine meiden op pad. Zeker toen ik ook nog eens gevraagd werd om ze te coachen. Prachtig is het om de vooruitgang bij die meiden te zien. heerlijk als je ze mee kan krijgen in de beleving. Maar lastig ook om te ervaren dat ik soms toch wel strenger ben voor mijn eigen dochter. Nog lastiger was het begin van afgelopen seizoen, toen zij

Saamhorigheid

Er zijn genoeg onderwerpen om over te praten. De spierpijn in mijn kuiten, mijn nieuwe schoenen, of die geweldig mooie Groet uit Schoorl Run. Maar toch is mijn aandacht de laatste weken getrokken door een ander issue; "eensgezindheid". Nederland ijskoud, bedekt met een laag ijs gaf enkel vrolijke taferelen. Aangezichten zoals Anton Pieck prachtig kon schilderen, kwamen realtime onze hersenen binnen. Vrolijkheid alom, en het landsbelang leek alleen maar te draaien om de Elfstedentocht. De drijfveer van het schaatsen, leek te leiden tot een vrolijkere samenleving! Maar de vrieskou is voorbij, dus terug naar de realiteit. Terug naar de alledaagse onverdraagzaamheid! Of toch niet. Want bij de meeste hardloopevenementen ervaar je het ook. Respect en eensgezindheid. Of je er nu kort af lang over doet, de afstand blijft hetzelde. De ontberingen blijven gelijk. Alsof iedere loper begrijpt wat voor pijn je hebt geleden, om de prestatie te leveren. Vrolijkheid is er genoeg. Voor

Compressiekousen

Het is nu al weer een aantal jaren geleden dat ik aan mijn vaten ben geopereerd. Aanleg en een staand beroep waren de aanleiding tot operatieve verwijdering van de vaten in mijn liezen. Zo lek als een mandje, maar dat zal nog wel zo zijn. Ik liep al hard met compressiekousen. Van Herzog, de eerste die ze op deze manier toepaste. Aanvankelijk tegen spierpijn in de kuiten en ter voorkoming van scheenbeenklachten, maar na de operatie werd de werking van compressie me al snel duidelijk. Na de operatie had ik zes weken kousen tot aan mijn liezen. En ‘s nachts mochten ze af. Alle gaten in mijn benen waren keurig verzorgd en afgeplakt met postOP pleisters. En een van de eerste nachten, moest ik heel nodig plassen. Gauw naar beneden, zonder kousen aan, naar de wc. Snel terug (hoewel ik voortbewoog als een invalide oude kerel) en weer naar bed. Maar helaas, het resultaat was direct zichtbaar op de verse, daarvoor maagdelijk witte pleisters. Op beide benen waren alle 10 de pleisters rood o

Trampoline-effect

Als kind vind je het leuk, trampolinespringen. En vooral als je er samen op staat. En dan vlak voor je vriendje landen, zodat hij gelanceerd wordt! En jezelf niet realiseren waarheen. Het trampoline-effect! Gisteren was ik weer in de snijzaal. Het is al interessant om mee te kijken naar de bouw van het lichaam. Maar het is ook geweldig om met enthousiaste en zeer kundige collega's te filosoferen over het mogelijke ontstaan van blessures in het lichaam. Binnen de hardloopwereld zijn vele meningen over de juiste techniek en methodiek van het hardlopen. Al lastig zat, omdat je met verschillende snelheden te maken krijgt met verschillende technieken! En dan te bedenken dat wij onszelf ook nog eens aanpassen aan de omstandigheden en mogelijkheden waarmee we geconfronteerd worden. Iedere pas die we zetten is net iets anders als de pas die we ervoor hebben gezet. We hebben de ruimte om te variƫren en de mogelijkheid om slordig te worden. En dan nog al die verschillende verhalen over d

De Midwintermarathon, of toch niet....

Vandaag heb ik de 27,5 kilometer van de midwintermarathon gelopen. Een goede reden voor een blog, toch? Prachtige route, door de schitterende natuur van ons nationale erfgoed. Over de apenheul, langs de kroondomeinen en in prachtig winterweer. Nee, toch niet. En ook niet over de elfstedenkoorts, want ja hij komt er dit jaar! Afgelopen week was het alweer drie jaar geleden dat Petra is overleden. Petra, de oppas van onze kinderen en baliemedewerkster bij ons op de sportschool. Een fantastisch mens en dus een groot gemis. Helaas, of gelukkig, moet ik nog vaak aan haar denken! Vrijdag las ik op Facebook een prachtig gedicht over een vlinder. Gemaakt door de zus van Peet. Want vlinders (vooral witte) waren de lievelingen van Petra, en als je goed kijkt op ons Jubileumdoek bij de uitgang van de kerkstraat, kan je ook een vlinder ontdekken. Want ze hoort nog steeds bij ons! Toen ik net wist dat ze ziek was, schreef ik eens midden in de nacht het volgende verhaal (want ik lag er toch wakk

De spoorwegovergang.....

De spoorwegovergang; soms zit hij mee, soms is hij tegen, Soms zit het mee dat hij tegen zit!

Lopen in de kou deel 2

Vandaag heb ik weer gelopen in de kou. En ik was te warm gekleed! Nog stijve benen van afgelopen maandag en rekening houdend met de 27 en halve kilometer van aanstaande zondag. Kort rondje dus, en zeker geen interval zoals Louis eigenlijk wilde! Kleden in de kou, in heb zonet nog maar een nieuwe hardlooptight gekocht. Warmer op de bovenbenen, dunner bij de onderbenen. Grappigerwijs heb ik met de Herzogkousen nog nooit koude voeten gehad, terwijl je dat toch wel zou verwachten! Want zo dik zijn die niet. Handschoenen aan, maar van welke dikte? Ik neem nu maar een extra paar (dunnere) handschoenen mee onderweg. Kan ik wisselen als ik warme zweethanden krijg! Thermoshirtje, nog maar een thermoshirtje erover, pulley en een windjasje, dat lijkt het recept. Loopmust op, reserve mee voor als de eerste nat is van het zweet, en zondag ook maar een buf, een soort sjaal. Die kan ik bij tegenwind over mijn neus en wangen trekken. Wonderlijke is dat je bij dat mooie weer last van warmtestuwin