Ik heb de marathon zien groeien. Van een loop die overlast veroorzaakte voor de bewoners van de stad, tot een internationaal vooraanstaand evenement met deelnemers uit meer dan 90 landen! Acht keer heb ik de hele marathon van Amsterdam nu al gelopen. En ook nog een paar keer de halve. Op allerlei verschillende manieren.
Mijn debuut op de marathon was in 2006, ook in Amsterdam. Goede voorbereiding, relatief veel snelheid zat in mijn vermogen. Maar ik had nog niet de ausdauer om een hele marathon goed te volbrengen. Een week van te voren was in ineens ziek. Ziek van de spanning en de aantasting van mijn weerstand. Maar na twee dagen leek de griep verdwenen en dacht ik er klaar voor te zijn. Tot dertig kilometer goed gelopen, samen met mijn loopmaatje van die tijd. Daarna sloeg de griep dubbel en dwars toe. Overleven was de modus, en met een goede tactiek kwam ik volledig gesloopt en doodziek over de finish. Gelukkig hebben we de foto's nog....Maar wat ik wel ontdekte was de schoonheid van het Olympisch stadion; geen finish kan tegen de kracht van dit stadion op!
Drie jaar later was mijn herkansing. Voor drie anderen had ik een schema gemaakt en we zouden wel ff onder de drie uur en dertig minuten lopen. Ik was nog wat zwaarder dan ik nu ben, maar loopfit was ik wel. Alles ging goed onderweg, we lagen ruim voor op schema. Ik deed keurig het kopwerk....tot 32 kilometer. Maar daar kwam weer de man met de hamer. Waar mijn vriendjes allemaal de doelstelling haalden, kwam ik niet verder dan 3:32. Gevalletje net niet dus. Het jaar daarop heb ik het nogmaals geprobeerd, maar de 3:30 uur leek een onhaalbare tijd voor mij.
In 2012 begon ons marathon traject. Mensen begeleiden naar de finish van een marathon is als hardloper prachtig! Schema's maken, presentaties geven, begeleiden en samen lopen. Mooie herinneringen met kippenvel en veel emoties. Hartverwarmende marathons heb ik in de daaropvolgende jaren in Amsterdam gelopen.
Ondertussen heb ik in één van deze jaren mijn barrière geslecht! 3:26;25 is nu mijn PR op de marathon, maar de makkelijkste heb ik gelopen in 2015! De bedoeling was dat ik iemand zou helpen om onder de 3:30 te lopen. De eerste helft van de marathon zou ik hem op weg helpen, de tweede helft zou Louis instappen en de beste man begeleiden naar zijn gewenste eindtijd. Gezien de stress en drukte in mijn leven had ik weinig voorbereidingstijd. Naast mijn loopgroep op donderdag heb ik maar een aantal weken extra kunnen trainen met een maximale afstand van 17 kilometer. Wel alles op een tempo van vijf minuten per kilometer; de gewenste kruissnelheid.
Voor de start gaf hij al aan wat last van zijn hamstring te hebben, maar mijn doel was om hem zo goed mogelijk op de helft af te zetten. En zo geschiede. Met een voorsprong van twee minuten op het schema, waren we op de helft van de marathon aanbeland. Omdat hij aangaf niet meer te kunnen aanhaken, en ik dacht dat ik op 30 km. toch zou instorten, is Louis bij hem achtergebleven, en ben ik doorgebabbeld op hetzelfde tempo. Een paar keer heb ik gewandeld bij de drinkposten, maar ik had zelfs kracht over om goed te finishen. In 3:32 heb ik hem toen uitgelopen. Om na afloop door te rijden naar Harlingen, om daar mijn stiefzoon af te zetten voor de boot naar Terschelling. Ik had de volgende dag niet eens spierpijn.
In 2017 was mijn laatste aanwezigheid tijdens de marathon van Amsterdam. Ik mocht een vriend begeleiden bij zijn debuut. Met een select gezelschap waren we present, en de belevenissen onderweg waren weer fantastisch. De foto's en filmpjes die ik onderweg heb gedeeld, zijn bijna legendarisch, net als de verhalen van de anderen. Een warm bad van gelijkgestemdheid en geluk van het lopen.
Dit jaar ga ik op voor mijn negende keer. Samen met veel van mijn loopvrienden. Ik ben fitter dan ooit, dus dat belooft veel goeds. We zullen zien waar het schip strand. Ik heb er in ieder geval zin in! Geluk en plezier, daar kan geen eindtijd tegenop!
Mijn debuut op de marathon was in 2006, ook in Amsterdam. Goede voorbereiding, relatief veel snelheid zat in mijn vermogen. Maar ik had nog niet de ausdauer om een hele marathon goed te volbrengen. Een week van te voren was in ineens ziek. Ziek van de spanning en de aantasting van mijn weerstand. Maar na twee dagen leek de griep verdwenen en dacht ik er klaar voor te zijn. Tot dertig kilometer goed gelopen, samen met mijn loopmaatje van die tijd. Daarna sloeg de griep dubbel en dwars toe. Overleven was de modus, en met een goede tactiek kwam ik volledig gesloopt en doodziek over de finish. Gelukkig hebben we de foto's nog....Maar wat ik wel ontdekte was de schoonheid van het Olympisch stadion; geen finish kan tegen de kracht van dit stadion op!
Drie jaar later was mijn herkansing. Voor drie anderen had ik een schema gemaakt en we zouden wel ff onder de drie uur en dertig minuten lopen. Ik was nog wat zwaarder dan ik nu ben, maar loopfit was ik wel. Alles ging goed onderweg, we lagen ruim voor op schema. Ik deed keurig het kopwerk....tot 32 kilometer. Maar daar kwam weer de man met de hamer. Waar mijn vriendjes allemaal de doelstelling haalden, kwam ik niet verder dan 3:32. Gevalletje net niet dus. Het jaar daarop heb ik het nogmaals geprobeerd, maar de 3:30 uur leek een onhaalbare tijd voor mij.
In 2012 begon ons marathon traject. Mensen begeleiden naar de finish van een marathon is als hardloper prachtig! Schema's maken, presentaties geven, begeleiden en samen lopen. Mooie herinneringen met kippenvel en veel emoties. Hartverwarmende marathons heb ik in de daaropvolgende jaren in Amsterdam gelopen.
Ondertussen heb ik in één van deze jaren mijn barrière geslecht! 3:26;25 is nu mijn PR op de marathon, maar de makkelijkste heb ik gelopen in 2015! De bedoeling was dat ik iemand zou helpen om onder de 3:30 te lopen. De eerste helft van de marathon zou ik hem op weg helpen, de tweede helft zou Louis instappen en de beste man begeleiden naar zijn gewenste eindtijd. Gezien de stress en drukte in mijn leven had ik weinig voorbereidingstijd. Naast mijn loopgroep op donderdag heb ik maar een aantal weken extra kunnen trainen met een maximale afstand van 17 kilometer. Wel alles op een tempo van vijf minuten per kilometer; de gewenste kruissnelheid.
Voor de start gaf hij al aan wat last van zijn hamstring te hebben, maar mijn doel was om hem zo goed mogelijk op de helft af te zetten. En zo geschiede. Met een voorsprong van twee minuten op het schema, waren we op de helft van de marathon aanbeland. Omdat hij aangaf niet meer te kunnen aanhaken, en ik dacht dat ik op 30 km. toch zou instorten, is Louis bij hem achtergebleven, en ben ik doorgebabbeld op hetzelfde tempo. Een paar keer heb ik gewandeld bij de drinkposten, maar ik had zelfs kracht over om goed te finishen. In 3:32 heb ik hem toen uitgelopen. Om na afloop door te rijden naar Harlingen, om daar mijn stiefzoon af te zetten voor de boot naar Terschelling. Ik had de volgende dag niet eens spierpijn.
In 2017 was mijn laatste aanwezigheid tijdens de marathon van Amsterdam. Ik mocht een vriend begeleiden bij zijn debuut. Met een select gezelschap waren we present, en de belevenissen onderweg waren weer fantastisch. De foto's en filmpjes die ik onderweg heb gedeeld, zijn bijna legendarisch, net als de verhalen van de anderen. Een warm bad van gelijkgestemdheid en geluk van het lopen.
Dit jaar ga ik op voor mijn negende keer. Samen met veel van mijn loopvrienden. Ik ben fitter dan ooit, dus dat belooft veel goeds. We zullen zien waar het schip strand. Ik heb er in ieder geval zin in! Geluk en plezier, daar kan geen eindtijd tegenop!
Reacties
Een reactie posten