Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit februari, 2013 tonen

Vreemde vogels.....

Bij het warmlopen worden we in de gaten gehouden door een leger van kauwtjes. Deze zwarte strijders staan als verkenners opgesteld langs ons pad, communicerend met een korte "kra", om aan elkaar door te geven dat we inderdaad vertrokken zijn. Ondanks dat het net geregend heeft, vallen een paar dunne zonnestralen links van ons op het weiland. De weersomstandigheden zijn prachtig om te lopen. Koud, droog, en een licht briesje. Lopen gaat dan bijna als vanzelf. Bijna, want daarvoor loop ik momenteel te weinig. Langs de randen van de weilanden, vlak over de sloot, zijn het de futen die als straaljagers langsscheren. Met hun kenmerkende geluid, signaleren ze de twee eenzame lopers op het pad. Rechts van ons zijn het de ganzen. In grote getalen. Klokkend van geluid. Prachtig om te zien in het mooie (wei)landschap, waardoorheen een pad, geflankeerd door de kronkelende wilgen, ons terugbrengt naar het dorp. En daar zijn het weer de eenden. Duidelijk siereenden, maar wel in groot ge

Auw, oef, zweten....

Het begon met het gevoel alsof mijn benen onder stroom stonden. Een warme prikkende binnenkant van mijn voet. Last van mijn longen? Ja ineens hoesten en pijn op de borst. En een stem alsof ik een abonnement bij Telfort had afgesloten.   Maar toen begon het zweten. In grote hoeveelheden. Witte koude vingers afgewisseld met bloedhete bonkende handen. Kippevel. Overal. Maar vooral in de flanken van mijn borstkas, bijtend in mijn lijf om me nog verder te kwellen. Hoofdpijn was er gelukkig niet veel, maar wel in fasen. Drukkend op de naden van mijn hoofd, trekkend aan de achterkant van mijn schedel. Spierpijn. In overvloed. In benen, in armen. Ieder moment het gevoel dat er ergens kramp in kan schieten. Heerlijk! En dan de duizeligheid. Een onvermogen om me verticaal te verplaatsen door het huis. Gelardeerd met een overmatige vermoeidheid. Gewrichtspijn. Steken in mijn knieĆ«n, pijn in mijn heupen, zeurende ellebogen en een protesterende rug. En slapende armen en tintelende benen. Ik

Inspiratie

Soms heb je het niet door. Lijkt het door je vingers te glippen terwijl je er zelf bij bent. Raar, maar waar... Je gaat maar verder, doet waar je het beste in bent, en bent bezig met doorgaan. Hoe kan dat dan? Sta je er niet bij stil, vergeet je naar jezelf te kijken? Ik doe wat ik moet doen. Laat me veelal leiden door mijn gevoel. Geef zoveel mogelijk van mezelf en ga vooral door. Tijd om stil te staan is er niet. Gelukkig gebeuren dingen niet zomaar. Zijn er momenten dat je beseft dat het ook anders kan. Dat kan tijdens het lopen, maar ook thuis. Liggend op de bank. Kijkend en luisterend naar de muziek. Soms heb je het antwoord al gevonden, maar heb je dat niet door. Maar ook de essentie, maar heb je dat ook niet door. Het leven kan makkelijk zijn als je doorgaat, maar ook lastig zijn; om het te beleven. Muziek kan dat besef terugbrengen, de zon terugbrengen op een winterse dag. De richting van het gevoel, is de richting waar ik heen ga. En de oplossing, die....... zal er komen